ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ: Διεθνές Κέντρο Παιδείας και Πολιτισμού «ΙΩΝΙΑ»

                                                                                    από τον Πρόεδρο

                                                                                    Χρίστο Στεργ. Μπελλέ

Το Διεθνές Κέντρο Παιδείας και Πολιτισμού «Ιωνία» ιδρύθηκε με ακρογωνιαίο λίθο το πανανθρώπινο πνευματικό οπλοστάσιό μας, αυτό της Ανθρωπιστικής Παιδείας, της Γλώσσας, της Παράδοσης, της Ιστορίας, του Πολιτισμού.

«ΙΩΝΙΑ»!!!. Συμβολικός ο τίτλος. Μιλάμε για την Πατρίδα του φωτός, το λίκνο του πολιτισμού, γι' αυτό που ορίζει, προπαντός, την πνευματική μας ταυτότητα. Μιλάμε γι' αυτό που ο Ελύτης αποκαλεί «Μακρινή Μητέρα», «Ρόδο Αμάραντο» και ο Rimbaud,  «αιωνιότητα». Μιλάμε για το ιστορικό σταυροδρόμι, όπου συναντήθηκαν ο Κερδώος με το Λόγιο Ερμή, για να ανοίξουν δρόμους της θάλασσας και της στεριάς, καινούργιες αγορές και νέες ευκαιρίες και μαζί να μεταλαμπαδεύσουν Φως, Γράμματα, Τέχνες, Παιδεία και Πολιτισμό στα τέσσερα άκρα της γης. Ενδεικτικό παράδειγμα  η Μίλητος με τις 90 αποικίες της στην Προποντίδα και τον Εύξεινο, καθώς και η Φώκαια που αποικίζει ολόκληρη τη νότια ακτή της Ισπανίας και της Γαλλίας, από τις Στήλες του Ηρακλή μέχρι τη Μασσαλία και την Κορσική. Παιδί της Ιωνίας και η Χίος της φρόνησης, της  προκοπής, της δημιουργίας και της ναυτοσύνης, αναγκάζει το Θουκυδίδη να τη χαρακτηρίσει  «μεγίστην και πλουσιωτάτην των εν Ιωνία ξυμμαχίδων πόλεων» και τους κατοίκους της «πλουσιωτάτους των Ελλήνων». 

Μνημονεύουμε τους Μιλήσιους Θαλή, Αναξίμανδρο, Αναξιμένη, τον Kλαζομένιο Αναξαγόρα, τον Κολοφώνιο Ξενοφάνη, τον Εφέσιο Ηράκλειτο, σαν στυλοβάτες του φιλοσοφικού στοχασμού στην ανερεύνηση της απαρχής του Κόσμου. Κοντά τους  και οι Μιλήσιοι Εκαταίος, Ηρόδοτος και Ιππόδαμος, γεννήτορες της Γεωγραφίας, της Ιστορίας και της Χωροταξίας,  αντίστοιχα. 

Στην τυχούσα ερώτηση  (ρητορική ή μη), γιατί δημιουργήσατε τούτο το Διεθνές Κέντρο, η απάντηση είναι απλή: Πράττουμε το αυτονόητο. Ο καθένας μας μπορεί να φαντασθεί πόσες Ακαδημίες του Πλάτωνα και  πόσα Λύκεια του Αριστοτέλη θα ίδρυαν οι  Γάλλοι ή οι  Άγγλοι, για παράδειγμα, αν μπορούσαν να πολιτογραφήσουν τους παραπάνω φιλοσόφους. Αποτελεί θλιβερό γεγονός, όταν  το ποσοστό των υποχρεωτικών μαθημάτων ανθρωπιστικής παιδείας στα  σπουδαιότερα πανεπιστήμια του πλανήτη (στο  πολυτεχνείο του ΜΙΤ),  υπερβαίνει το 22% του συνόλου των μαθημάτων,  στο δικό μας Μετσόβειο Πολυτεχνείο να εγγίζει  ποσοστό μόλις  1,5% κι ας εδρεύει στη γενέτειρα των ανθρωπιστικών σπουδών. Η Τουρκία «διδάσκει» Αριστοτέλη και Θουκυδίδη, όταν εμείς τους θεωρούμε έωλους  και ανωφελείς.

Η κλασική παιδεία μας ανήκει στα πανανθρώπινα τιμαλφή. Tα ομηρικά και ησιόδεια έπη – 700 π.Χ. περίπου – αποτελούν τις πρώτες γραπτές μαρτυρίες στην Ευρώπη και ο άνθρωπος, ιστορικά, στην Ελλάδα πρωτοαναγνωρίζεται ως αυταξία.  Σ' αυτό το  συγκριτικό μας οικουμενικό πλεονέκτημα επένδυε ο μέγιστος κυβερνήτης της πατρίδας, ο Ιωάννης Καποδίστριας, όταν οραματιζόταν την Ελλάδα ένα απέραντο  «Διεθνές Πανεπιστήμιο». Στην ίδια τροχιά και οι πολιτικές επισημάνσεις-προτροπές του Γάλλου Προέδρου, Φρανσουά Μιτεράν, προς επιφανή Έλληνα πολιτικό: «Αν ήμουν πρωθυπουργός της Ελλάδας, δε θα έκανα τίποτε που να μην περνά μέσα απ’ τον Πολιτισμό». Απ' τις κοιλάδες της αιωνιότητας ο μεγάλος Ελύτης συγκατανεύει: «ως κι ένα περιβόλι ολόκληρο έβγαλα γιομάτο εσπεριδοειδή που μύριζαν Ηράκλειτο κι Αρχίλοχο. Μα ’ταν τόση η  ευωδιά που φοβήθηκα. Κι έπιασα σιγά - σιγά να δένω λόγια σαν διαμαντικά, να την καλύψω τη χώρα που αγαπούσα»…  

Αλογάριαστοι  οι λόγοι ίδρυσης τούτου του Διεθνούς Κέντρου, λόγοι που αντικατοπτρίζονται στις 32 δράσεις του, όπως είναι το γνωστό σας  Ελεύθερο Πανεπιστήμιο, η λαογραφία,  η Ιστορία για το Βορειανατολικό Αιγαίο,  εκπαιδευτικά ντοκιμαντέρ, θέατρο, κινηματογράφος, εκμάθηση οθωμανικών, δράσεις που θα καλύπτουν κενά της πολιτείας για περσότερη συμμετοχή και εν τέλει περσότερη δημοκρατία κλπ. Επικεντρωνόμαστε, ενδεικτικά, σε δύο λόγους για να πάρετε γεύση της αφήγησής μας.  Περσότερα στην ιστοσελίδα μας.

Ο πρώτος λόγος ανάγεται   στη βαθιά και πολύπλευρη κρίση, που εδράζεται σε σταθερές διαχρονικές  παθογένειες,   με το έλλειμμα Παιδείας  κυριότερη αιτία και αιτιατό της παρακμής. Καλούμαστε σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, να ακουμπήσουμε  στο πνευματικό μας οπλοστάσιο, που θα μας οδηγήσει στη λύτρωση. Η Παιδεία είναι  καρπός της  εκπαίδευσης και αποτελεί την πνευματική και ηθική αγωγή του ανθρώπου. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα, σήμερα, δεν παράγει, δυστυχώς, Παιδεία και τούτο δεν είναι καθόλου τυχαίο... 

Ο δεύτερος, λόγος, αφορά στη γλώσσα, αφού, ως γνωστόν, όταν μια κοινωνία   παρακμάζει, πρώτα απ' όλα παρακμάζει η γλώσσα, αφού η γλώσσα είναι σκέψη και η σκέψη δύναμη. Ομιλούμε για τη γλώσσα που  ο Κικέρων ήθελε να διαλέγονται οι θεοί: «ει  θεοί διαλέγονται, τη των Ελλήνων γλώττη χρώνται». Ομιλούμε για τη γλώσσα θεμέλιο της ταυτότητας  και της υπόστασής μας, μιας και  «δεν κατοικούμε μια χώρα, κατοικούμε μια γλώσσα και μια Ιστορία», παραφράζοντας  Εμίλ  Σιοράν.  Η ακαδημαϊκός και μεγάλη ελληνίστρια, Ζακλίν ντε Ρομιγί, κληροδοτεί εθνική αθανασία υποστηρίζοντας πως: «Για μια χώρα η χρήση της γλώσσας της σημαίνει και την ανεξαρτησία της (…). Όλος ο κόσμος πρέπει να μάθει ελληνικά. Η ελληνική γλώσσα  βοηθάει, κατ’ αρχήν, να καταλάβουμε τη δική μας γλώσσα». 

Αρωγοί, συνοδοιπόροι και εγγυητές, για την ευόδωση του έργου μας...

  η  πολύμορφη συνεργασία με τα  σπουδαιότερα εθνικά και διεθνή πανεπιστήμια και πνευματικά κέντρα (περσότερα από 30), καθώς  και τα πολυάριθμα  επίλεκτα μέλη της ελληνικής και διεθνούς πανεπιστημιακής κοινότητας και  διαπρεπείς στο χώρο τους επιστήμονες, καλλιτέχνες, δημιουργοί (περσότεροι από 150). Πρόκειται για πνευματικούς ανθρώπους ολκής, βιωματικούς δασκάλους, μύστες που   κοινωνούν το νάμα των πανανθρώπινων διαχρονικών ιδεών της ανθρωπιστικής  Παιδείας, της γλώσσας, της παράδοσης, της Ιστορίας, του πολιτισμού, αυτά που αθροιστικά ονομάζουμε «προγόνους». Κοντά μας  νέοι επιστήμονες και εθελοντές, στο βωμό στόχων και σκοπών της Εταιρείας, όταν, μάλιστα, αφορούν το ιστορικό και βρίθον ιδιαιτεροτήτων Αιγαίο. Κοντά μας κι όλοι όσοι  πιστεύουν πως ο μονόδρομος της  σωτηρίας περνά, κύρια, απ'  τη γνώση, την Παιδεία, τον πολιτισμό, την αλληλεγγύη. 

 «Την άνοιξη αν δεν τη βρεις, τη φτιάχνεις», υποστηρίζει ο μεγάλος Ελύτης, δίνοντας μια νότα ανείπωτης ελπίδας και παραμυθίας... Είμαστε αλήθεια ουτοπικοί; Και βέβαια όχι, αφού για όλους εμάς,  για το Διεθνές Κέντρο μας, η ουτοπία δεν είναι το μη πραγματοποιήσιμο, αλλά αυτό που δεν έχει ακόμη πραγματοποιηθεί...