EΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Τρομακτικά δεν είναι μόνον όσα συμβαίνουν στους
καταυλισμούς των μεταναστών, οι βιασμοί, οι ξυλοδαρμοί, τα μαχαίρια και
οι αλυσίδες.
Η πιο τρομακτική είδηση είναι ότι ο λιμενάρχης Πειραιά διαπραγματεύθηκε μαζί τους την απελευθέρωση των δύο μεγάλων πυλών του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας, οι διαπραγματεύσεις όμως απέβησαν άγονες. Μόνον εφτά, όπως άκουσα, δέχτηκαν να αποχωρήσουν. Οι υπόλοιποι αποφάσισαν να παραμείνουν.
Γιατί;
Γιατί έτσι θέλουν. Δημοκρατία έχουμε. Κοινώς μας πήραν είδηση και κατάλαβαν επιτέλους κι αυτοί με ποιον έχουν να κάνουν:
Με ένα περίπου κράτος, που ελέγχει στο περίπου την επικράτειά του και δεν διανοείται να κινητοποιήσει τις δυνάμεις που διαθέτει, αν τις διαθέτει, για να διασφαλίσει τη δημόσια τάξη. Ούτε την περιουσία του αγρότη που θέλει, άκουσον άκουσον, να οργώσει το χωράφι του στην Ειδομένη.
Από την αρχή η κυβέρνηση, σε αγαστή σύμπνοια με την προοδευτική κοινή γνώμη της χώρας, αντιμετώπισε τους πληθυσμούς των προσφύγων και των μεταναστών σαν να επρόκειτο για τα αλήστου μνήμης παιδιά των λουλουδιών.
Η απελπισία δεν σε κάνει απαραιτήτως αθώο και οι διωγμοί και οι κατατρεγμοί δεν λειτουργούν ως ζώνη αγνότητας. Στις ελάχιστες αποσκευές τους κουβαλούν όλα τα ανθρώπινα υλικά τα οποία, αν παρουσιαστούν οι κατάλληλες συνθήκες μετατρέπονται σε εύφλεκτη ύλη.
Το ελληνικό κράτος μπορεί να μην ευθύνεται για τη συμπεριφορά της Τουρκίας, ευθύνεται όμως για τη δική του συμπεριφορά. Για το γεγονός ότι δεν έκανε αισθητή την παρουσία του και δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στον ρόλο του, να δείξει δηλαδή στους πληθυσμούς αυτούς πως έρχονται σε μια οργανωμένη κοινωνία, της οποίας ορισμένους στοιχειώδεις κανόνες οφείλουν να σεβαστούν.
Οι αστυνομικοί που υποχωρούν μπροστά στους χουλιγκάνους που τα σπάνε στις διαδηλώσεις είναι σύμπτωμα διάλυσης.
Οι αστυνομικοί που διαπραγματεύονται και υποχωρούν μπροστά στους εξαγριωμένους μετανάστες είναι η αρχή του τέλους.
Η κυβέρνηση εγκληματεί. Και όχι μόνον με τον τρόπο που επισήμανε ο κ. Καμίνης, ότι δηλαδή η φροντίδα για τους μετανάστες δεν πρέπει να μας κάνει να αγνοήσουμε τους άστεγους της Αθήνας. Η κυβέρνηση εγκληματεί διότι...
αφού άφησε τα σύνορα ανοχύρωτα, τώρα αφήνει ανοχύρωτη και την επικράτειά της.
Οι άνθρωποι αυτοί που θα μείνουν για καιρό ανάμεσά μας, αν καταλάβουν ότι ζουν σε ένα κράτος που δεν μπορεί να τους επιβάλει ούτε νόμο ούτε περιορισμό, θα στραφούν εναντίον όσων τους υποδέχθηκαν σαν να ήσαν παιδιά των λουλουδιών.
Η πιο τρομακτική είδηση είναι ότι ο λιμενάρχης Πειραιά διαπραγματεύθηκε μαζί τους την απελευθέρωση των δύο μεγάλων πυλών του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας, οι διαπραγματεύσεις όμως απέβησαν άγονες. Μόνον εφτά, όπως άκουσα, δέχτηκαν να αποχωρήσουν. Οι υπόλοιποι αποφάσισαν να παραμείνουν.
Γιατί;
Γιατί έτσι θέλουν. Δημοκρατία έχουμε. Κοινώς μας πήραν είδηση και κατάλαβαν επιτέλους κι αυτοί με ποιον έχουν να κάνουν:
Με ένα περίπου κράτος, που ελέγχει στο περίπου την επικράτειά του και δεν διανοείται να κινητοποιήσει τις δυνάμεις που διαθέτει, αν τις διαθέτει, για να διασφαλίσει τη δημόσια τάξη. Ούτε την περιουσία του αγρότη που θέλει, άκουσον άκουσον, να οργώσει το χωράφι του στην Ειδομένη.
Από την αρχή η κυβέρνηση, σε αγαστή σύμπνοια με την προοδευτική κοινή γνώμη της χώρας, αντιμετώπισε τους πληθυσμούς των προσφύγων και των μεταναστών σαν να επρόκειτο για τα αλήστου μνήμης παιδιά των λουλουδιών.
Η απελπισία δεν σε κάνει απαραιτήτως αθώο και οι διωγμοί και οι κατατρεγμοί δεν λειτουργούν ως ζώνη αγνότητας. Στις ελάχιστες αποσκευές τους κουβαλούν όλα τα ανθρώπινα υλικά τα οποία, αν παρουσιαστούν οι κατάλληλες συνθήκες μετατρέπονται σε εύφλεκτη ύλη.
Το ελληνικό κράτος μπορεί να μην ευθύνεται για τη συμπεριφορά της Τουρκίας, ευθύνεται όμως για τη δική του συμπεριφορά. Για το γεγονός ότι δεν έκανε αισθητή την παρουσία του και δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στον ρόλο του, να δείξει δηλαδή στους πληθυσμούς αυτούς πως έρχονται σε μια οργανωμένη κοινωνία, της οποίας ορισμένους στοιχειώδεις κανόνες οφείλουν να σεβαστούν.
Οι αστυνομικοί που υποχωρούν μπροστά στους χουλιγκάνους που τα σπάνε στις διαδηλώσεις είναι σύμπτωμα διάλυσης.
Οι αστυνομικοί που διαπραγματεύονται και υποχωρούν μπροστά στους εξαγριωμένους μετανάστες είναι η αρχή του τέλους.
Η κυβέρνηση εγκληματεί. Και όχι μόνον με τον τρόπο που επισήμανε ο κ. Καμίνης, ότι δηλαδή η φροντίδα για τους μετανάστες δεν πρέπει να μας κάνει να αγνοήσουμε τους άστεγους της Αθήνας. Η κυβέρνηση εγκληματεί διότι...
αφού άφησε τα σύνορα ανοχύρωτα, τώρα αφήνει ανοχύρωτη και την επικράτειά της.
Οι άνθρωποι αυτοί που θα μείνουν για καιρό ανάμεσά μας, αν καταλάβουν ότι ζουν σε ένα κράτος που δεν μπορεί να τους επιβάλει ούτε νόμο ούτε περιορισμό, θα στραφούν εναντίον όσων τους υποδέχθηκαν σαν να ήσαν παιδιά των λουλουδιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου