Το πρώτο πράγμα που θα έκανε μια σοβαρή
κυβέρνηση θα ήταν να βάλει λυτούς και δεμένους για να ανακαλύψει ποιοι
έκαναν τις υποκλοπές μεταξύ των στελεχών του ΔΝΤ. Κι αυτό διότι αν
κάποιοι μπορούν τόσο εύκολα να υποκλέπτουν στο Χίλτον, πιθανότατα θα
μπορούν να υποκλέπτουν και πεντακόσια μέτρα παραπέρα, εκεί όπου
βρίσκεται το Μέγαρο Μαξίμου. Στην Ηρώδου Αττικού έχουν μεν ληφθεί μέτρα
με την απαγόρευση διέλευσης τροχοφόρων και πεζών, αλλά οι γάτες
κυκλοφορούν ελεύθερα.
Το δεύτερο που θα έκανε μια συνεπής κυβέρνηση θα ήταν να καταδικάσει την υποκλοπή, όπως έκανε με περισσή θέρμη στην περίπτωση του κ. Γιάννη Πανούση και όταν υπήρχαν υποψίες για κάποια «γάτα των Ιμαλαϊων». Θα έπρεπε να υπενθυμίσει τουλάχιστον εκείνες τις διαρροές του Μεγάρου Μαξίμου, που αφορούσαν τις συναντήσεις του κ. Αλέξη Τσίπρα με τον εκδότη του ΔΟΛ, κι έλεγαν «οι υποκλοπές απαγορεύονται, και τιμωρούνται από τον νόμο».
Το τρίτο πράγμα που θα έκανε μια κυβέρνηση που έχει ένα ελάχιστο έστω σχέδιο για τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα θα ήταν να χειροκροτήσει (έστω σιωπηλώς) όσα λένε οι Τόμσεν και Βελκουλέσκου (http://www.kathimerini.gr/855286). Κι αυτό διότι ανταποκρίνονται στους μύχιους πόθους της· δεν αναφέρουμε την λέξη «στόχους», διότι οι στόχοι προϋποθέτουν και σχέδιο. Τα στελέχη του ΔΝΤ συζητούν για την ανάγκη σημαντικής ελάφρυνσης του χρέους (το άγιο δισκοπότηρο των ελληνικών διαπραγματεύσεων) και την επίτευξη χαμηλότερων πλεονασμάτων: 1,5% του ΑΕΠ αντί 3,5% που προβλέπει το μνημόνιο που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ υπέγραψε.
Αντί χειροκροτήματος η κυβέρνηση κόλλησε σε μια ασαφή φράση των συνομιλητών περί πιστωτικού γεγονότος. Προσπέρασε βέβαια την προηγούμενη φράση ότι η κυβέρνηση συμφωνεί σε διάφορα πράγματα και μετά δεν τα εφαρμόζει. Εκεί που πόνταρε το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης είναι ότι ο θόρυβος που θα δημιουργηθεί για την δημοσιοποιημένη συνομιλία θα αποτρέψει κάθε ανάλυση των λεγομένων. Δυστυχώς με την συνδρομή των ΜΜΕ και των αναρίθμητων τρολ της που έχει στα κοινωνικά δίκτυα το επέτυχε.
Το τέταρτο πράγμα που θα έκανε μια κυβέρνηση ελάχιστης σοβαρότητας θα ήταν να διαβάσει σωστά τις συνομιλίες. Από αυτές προκύπτει ότι ο στόχος των δύο στελεχών του ΔΝΤ είναι να κλείσει γρήγορα η αξιολόγηση (πόθος επίσης της κυβέρνησης· τουλάχιστον διακηρυγμένος) αλλά φαίνεται επίσης ότι η Ελλάδα καθυστερεί. Αυτό που αναφέρεται ως «απειλή πιστωτικού γεγονότος» δεν είναι απειλή διότι το ΔΝΤ -που τώρα δεν βάζει δεκάρα στο ελληνικό πρόγραμμα- δεν μπορεί να προκαλέσει τίποτε. Και όπως λέει η κ. Βελκουλέσκου «ο Dijsselbloem προσπαθεί να μην παράξει κάποιο γεγονός, αλλά να ξεκινήσει γρήγορα αυτή τη συζήτηση με κάποιο τρόπο για το χρέος». Το μόνο που λέγεται στις συνομιλίες είναι πως ένα γεγονός σαν του περασμένου καλοκαιριού μπορεί να ξεκολλήσει την διαδικασία, αλλά τέτοιο δεν φαίνεται.
Τότε γιατί η κυβέρνηση κάνει τόση φασαρία για κάποιες εσωτερικές (και υποκλαπείσες) συνομιλίες, οι οποίες μάλιστα την ευνοούν;
Η πρώτη εξήγηση είναι ότι ...
δεν καταλαβαίνει τι γίνεται. Αυτό ενισχύεται από την πρόσφατη ιστορία, όταν στις προηγούμενες συνομιλίες απειλούσε με Grexit μην κατανοώντας ότι οι «εκβιαζόμενοι» έλεγαν μέσα τους «αμήν και πότε».
Η δεύτερη εξήγηση είναι ότι ήθελε ένα επικοινωνιακό γεγονός προς εσωτερική κατανάλωση, για να δείξουν οι τηλεοράσεις το «αυστηρό» πρόσωπο του κ. Τσίπρα· είναι αυτό το οποίο φορούσε σε όλες τις προηγούμενες μεγάλες γκάφες του και τις οποίες τώρα πληρώνουμε ακριβά. Έτσι κι αλλιώς η κυβέρνηση μόνο με επικοινωνιακά τερτίπια πορεύτηκε μέχρι σήμερα, χωρίς ποτέ να υπολογίζει τις συνέπειες.
Φοβόμαστε ότι κάποιο γεγονός, σαν την διαχείριση της συνομιλίας από τα Wikileaks, μπορεί να δικαιώσει την πρόσφατη προφητεία του Βόλφανγκ Σόιμπλε, που έλεγε για την στάμνα που πάει πολλές φορές στην βρύση, αλλά μια φορά σπάει.
Το ίδιο ισχύει και με τον τυχοδιωκτισμό...
Το δεύτερο που θα έκανε μια συνεπής κυβέρνηση θα ήταν να καταδικάσει την υποκλοπή, όπως έκανε με περισσή θέρμη στην περίπτωση του κ. Γιάννη Πανούση και όταν υπήρχαν υποψίες για κάποια «γάτα των Ιμαλαϊων». Θα έπρεπε να υπενθυμίσει τουλάχιστον εκείνες τις διαρροές του Μεγάρου Μαξίμου, που αφορούσαν τις συναντήσεις του κ. Αλέξη Τσίπρα με τον εκδότη του ΔΟΛ, κι έλεγαν «οι υποκλοπές απαγορεύονται, και τιμωρούνται από τον νόμο».
Το τρίτο πράγμα που θα έκανε μια κυβέρνηση που έχει ένα ελάχιστο έστω σχέδιο για τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα θα ήταν να χειροκροτήσει (έστω σιωπηλώς) όσα λένε οι Τόμσεν και Βελκουλέσκου (http://www.kathimerini.gr/855286). Κι αυτό διότι ανταποκρίνονται στους μύχιους πόθους της· δεν αναφέρουμε την λέξη «στόχους», διότι οι στόχοι προϋποθέτουν και σχέδιο. Τα στελέχη του ΔΝΤ συζητούν για την ανάγκη σημαντικής ελάφρυνσης του χρέους (το άγιο δισκοπότηρο των ελληνικών διαπραγματεύσεων) και την επίτευξη χαμηλότερων πλεονασμάτων: 1,5% του ΑΕΠ αντί 3,5% που προβλέπει το μνημόνιο που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ υπέγραψε.
Αντί χειροκροτήματος η κυβέρνηση κόλλησε σε μια ασαφή φράση των συνομιλητών περί πιστωτικού γεγονότος. Προσπέρασε βέβαια την προηγούμενη φράση ότι η κυβέρνηση συμφωνεί σε διάφορα πράγματα και μετά δεν τα εφαρμόζει. Εκεί που πόνταρε το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης είναι ότι ο θόρυβος που θα δημιουργηθεί για την δημοσιοποιημένη συνομιλία θα αποτρέψει κάθε ανάλυση των λεγομένων. Δυστυχώς με την συνδρομή των ΜΜΕ και των αναρίθμητων τρολ της που έχει στα κοινωνικά δίκτυα το επέτυχε.
Το τέταρτο πράγμα που θα έκανε μια κυβέρνηση ελάχιστης σοβαρότητας θα ήταν να διαβάσει σωστά τις συνομιλίες. Από αυτές προκύπτει ότι ο στόχος των δύο στελεχών του ΔΝΤ είναι να κλείσει γρήγορα η αξιολόγηση (πόθος επίσης της κυβέρνησης· τουλάχιστον διακηρυγμένος) αλλά φαίνεται επίσης ότι η Ελλάδα καθυστερεί. Αυτό που αναφέρεται ως «απειλή πιστωτικού γεγονότος» δεν είναι απειλή διότι το ΔΝΤ -που τώρα δεν βάζει δεκάρα στο ελληνικό πρόγραμμα- δεν μπορεί να προκαλέσει τίποτε. Και όπως λέει η κ. Βελκουλέσκου «ο Dijsselbloem προσπαθεί να μην παράξει κάποιο γεγονός, αλλά να ξεκινήσει γρήγορα αυτή τη συζήτηση με κάποιο τρόπο για το χρέος». Το μόνο που λέγεται στις συνομιλίες είναι πως ένα γεγονός σαν του περασμένου καλοκαιριού μπορεί να ξεκολλήσει την διαδικασία, αλλά τέτοιο δεν φαίνεται.
Τότε γιατί η κυβέρνηση κάνει τόση φασαρία για κάποιες εσωτερικές (και υποκλαπείσες) συνομιλίες, οι οποίες μάλιστα την ευνοούν;
Η πρώτη εξήγηση είναι ότι ...
δεν καταλαβαίνει τι γίνεται. Αυτό ενισχύεται από την πρόσφατη ιστορία, όταν στις προηγούμενες συνομιλίες απειλούσε με Grexit μην κατανοώντας ότι οι «εκβιαζόμενοι» έλεγαν μέσα τους «αμήν και πότε».
Η δεύτερη εξήγηση είναι ότι ήθελε ένα επικοινωνιακό γεγονός προς εσωτερική κατανάλωση, για να δείξουν οι τηλεοράσεις το «αυστηρό» πρόσωπο του κ. Τσίπρα· είναι αυτό το οποίο φορούσε σε όλες τις προηγούμενες μεγάλες γκάφες του και τις οποίες τώρα πληρώνουμε ακριβά. Έτσι κι αλλιώς η κυβέρνηση μόνο με επικοινωνιακά τερτίπια πορεύτηκε μέχρι σήμερα, χωρίς ποτέ να υπολογίζει τις συνέπειες.
Φοβόμαστε ότι κάποιο γεγονός, σαν την διαχείριση της συνομιλίας από τα Wikileaks, μπορεί να δικαιώσει την πρόσφατη προφητεία του Βόλφανγκ Σόιμπλε, που έλεγε για την στάμνα που πάει πολλές φορές στην βρύση, αλλά μια φορά σπάει.
Το ίδιο ισχύει και με τον τυχοδιωκτισμό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου