ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ:Το δίκιο είναι ζόρικο πολύ

Photo: "Αναρχικός" καφές (κλασικό εργαλείο "δουλειάς" μερίδας δημοσίων υπαλλήλων) μόλις έχει πάρει καθοδική πορεία προς το κεφάλι του Γερμανού πρόξενου λόγω σπρωξίματος του παραγωγικού αγωνιστή-κατόχου του από άλλους διαδηλωτές...

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

«Ο υπάλληλος του Δήμου Θεσσαλονίκης Θ.Κ. στην απολογία του υποστήριξε πως δεν χτύπησε τον πρόξενο, αλλά έχοντας υψωμένη τη γροθιά του για να διαμαρτυρηθεί έπεσε πάνω του, όταν κάποιος του πάτησε τη φτέρνα από πίσω» («Εθνος», 29/11).

 

Προσπάθησα να αποκαταστήσω την αντανακλαστική κίνηση με τη φαντασία μου, τη σχέση υψωμένης γροθιάς και πίσω φτέρνας, τον αυτοματισμό του νευρικού συστήματος, το οποίο βρίσκεται σε υπερδιέγερση λόγω διαμαρτυρίας και μεταδίδει το μήνυμα στον εγκέφαλο ο οποίος χωρίς δεύτερη σκέψη μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου ενεργοποιεί τους μυς με αποτέλεσμα να πέσει η γροθιά. Υποθέτω δε ότι επειδή δεν έπεσε μία, αλλά δύο - τρεις γροθιές, αυτός που βρισκόταν από πίσω του πάτησε τη φτέρνα δύο και τρεις φορές, ίσως από περιέργεια, για να παρατηρήσει τις αντιδράσεις του συναγωνιστή του.

 

Εγκατέλειψα όμως γρήγορα την προσπάθεια και αναζήτησα τη βοήθεια της εμπειρίας προκειμένου να αντιληφθώ τι συνέβη στη Θεσσαλονίκη, όσο ο λαός της τοπικής αυτοδιοίκησης αντιστεκόταν στον βάρβαρο κατακτητή και τον σχεδόν φαλακρό εκπρόσωπό του - μην τα ξεχνάμε αυτά.  

 

Αυτά συμβαίνουν, σκέφτηκα. Περπατάει ο Χάρντι με την τούρτα στο χέρι, πατάει ένα πατίνι, φεύγει με τα ροδάκια του και η τούρτα περιλούζει τον Λόρελ. Οι Γάλλοι, το είδος αυτό της σκηνής το αποκαλούν «τούρτα κρέμας» - tarte à la crème - εννοώντας το εύκολο εφέ της κακής σκηνοθεσίας. Προφανώς οι δικαστές, που έχουν χάσει οι άνθρωποι τη διάθεση να γελάνε λόγω περικοπών, δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν την έστω χαμηλή κωμική αξία της σκηνής. Εξάντλησαν τη σοβαρότητά τους και αθώωσαν τον κατηγορούμενο.

 

Θυμήθηκα επίσης κάποιον δικηγόρο, πάνε πολλά χρόνια, που ισχυρίστηκε ότι ο πελάτης του οδηγούσε το αυτοκίνητό του αργά στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης όταν από κάποια πάροδο πετάχτηκε μια ηλικιωμένη γυναίκα η οποία έπεσε με ιλιγγιώδη ταχύτητα πάνω του. Σημειωτέον ότι η ηλικιωμένη γυναίκα ήταν πεζή. 

 

Αντιθέτως δεν δυσκολεύτηκα να κατανοήσω το άλλοθι του δεύτερου αγωνιστή. «Ο υπάλληλος του Δήμου Κορδελιού - Ευόσμου Σ.Α. υποστήριξε πως ο καφές πετάχτηκε από το χέρι του όταν σπρώχτηκε από άλλους διαδηλωτές».

 

Το πλαστικό ποτηράκι με τον καφέ - κατά προτίμηση φραπέ, με τον αφρό κρουσταλλιασμένο στα τοιχώματα - είναι τμήμα των εργαλείων δουλειάς ενός είδους δημοσίου υπαλλήλου. Συνήθως το είδος που σε κοιτάζει αδιάφορα και σου δείχνει ανασηκώνοντας το πιγούνι του το διπλανό γκισέ. 

Ως εκ τούτου, μπορεί να θεωρηθεί αυταπόδεικτο πως ο άνθρωπος αυτός βρισκόταν στο κρίσιμο σημείο στο πλαίσιο του ωραρίου του και γι' αυτό είχε κουβαλήσει μαζί του τα εργαλεία της δουλειάς του. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν με στενοχώρησε το άδοξο τέλος όλης αυτής της υπόθεσης που άρχισε με τον προπηλακισμό του γερμανού προξένου. 

 

Οι άνθρωποι αθωώθηκαν, ο λαός της τοπικής αυτοδιοίκησης που είχε πολιορκήσει το δικαστήριο αισθάνθηκε δικαιωμένος, όμως κανείς δεν σκέφτηκε κι αυτόν τον έρμο τον λαό. Γιατί αυτός ο λαός, με την τόσο μεγάλη ιστορία και το ακόμη μεγαλύτερο μέλλον, έχει ανάγκη από ήρωες. Και είναι κρίμα να εκδίδονται δικαστικές αποφάσεις που του τους στερούν. Χωρίς βέβαια να ξεχνώ, και να παρηγοριέμαι, πως η πρόσφατη μεγάλη ελληνική παράδοση στον τομέα του ηρωισμού είναι η κωμωδία.