Του καθηγητή ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΟΥΤΡΟΥΚΗ
Η παράδοση των ευθυνών διακυβέρνησης σε εξωκοινοβουλευτικά πρόσωπα αποκάλυψε το δραματικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει ο πολιτικός κόσμος της χώρας.
Αφού κατασπατάλησε τους κοινοτικούς πόρους και διόγκωσε το δημόσιο χρέος σε αστρονομικά επίπεδα για να αποκομίσει εκλογικά και πολιτικά οφέλη, η εγχώρια πολιτική τάξη αδυνατεί να αναλάβει τις ευθύνες της και επιχειρεί με την παράδοση της εξουσίας στην Τρόικα και τους συνεργάτες της «να δοξαστεί κρυπτόμενη».
Το πανθομολογούμενο έλλειμμα πολιτικής ηγεσίας είναι πολυπλόκαμο. Ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού προσωπικού υπολείπεται ικανοτήτων διοίκησης και ηγεσίας, δε διαθέτει επαρκές ανθρώπινο κεφάλαιο (εκπαίδευση και εμπειρία, δεν έχει διακριθεί στον επαγγελματικό ή κοινωνικό στίβο, δε διαθέτει τις επιθυμητές ικανότητες ενός πολιτικού όπως είναι η πειθώ, η δράση, η σύνεση, η πρωτοβουλία, η τόλμη, η αποφασιστικότητα κ.α.
Επιπλέον, ορατές είναι οι ευρύτατες εκπτώσεις σε θέματα αξιών καθώς αιωρούνται «αποχρώσες ενδείξεις» διαφθοράς, ανευθυνότητας, αδικαιολόγητου πλουτισμού, ανεντιμότητας, αδικίας, διαπλοκής, αναξιοπιστίας και μακιαβελισμού.
Η τροχιά της πολιτικής σταδιοδρομίας για την πλειονότητα των κομματοτραφών στελεχών είναι περίπου ταυτόσημη, ανεξαρτήτως ιδεολογικών καταβολών: αναρριχώνται χάρη στην κολακεία του αρχηγού ή των ψηφοφόρων, προασπίζουν πάση θυσία τα προνόμια τους (επανεκλογή, δημοσιότητα, ασυλία, αδικαιολόγητος πλουτισμός), αναμασούν μηχανιστικά τετριμμένα ιδεολογικά στερεότυπα, αποκτούν συνείδηση επαγγελματικής ταυτότητας, τυποποιημένο λόγο, δεσμούς συντεχνιακής σύμπνοιας και αλληλεγγύης.
Οι εξουσιολάγνοι πολιτικοί είναι, συνήθως, ανεπάγγελτοι ή δίχως επαγγελματικές διακρίσεις, στρατεύονται στην υπηρέτηση βραχυπρόθεσμων συμφερόντων εν μέσω αστείρευτης δημαγωγίας και διγλωσσίας, διεκπεραιώνουν ασμένως όσα -άδικα ή μη- αιτήματα ψηφοφόρων μπορούν και μελετούν ως «οδηγό προς ναυτιλλόμενους» τις δημοσκοπήσεις που τους προσανατολίζουν σε σπασμωδικές ενέργειες και ανούσιους λόγους, κινήσεις που ενδέχεται να εντυπωσιάσουν την κοινή γνώμη.
Η διαρκής επικέντρωση στα εφήμερα και τα μικροσυμφέροντα διαιωνίζει ένα κονκλάβιο πολιτικών - σχεδόν συνώνυμο με την ακυβερνησία - που περιφρονεί τα στρατηγικά συμφέροντα των πολιτών και υποσκάπτει το μέλλον της χώρας για να διασώσει τα κεκτημένα του.
Η θνησιγενής κυβερνητική συγκόλληση φθαρμένων και αποτυχημένων πολιτικάντηδων που τους ενώνει η θεσιθηρική επιδίωξη οδηγεί σε μια εμβαλωματική συναίνεση που σχεδιάζεται καιροσκοπικά δίχως σχέδιο και όραμα.
Η συνομοταξία των πολιτικών έχει χρεοκοπήσει και κανένα Μνημόνιο δεν μπορεί πλέον να τη σώσει. Εκείνοι που οδήγησαν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού δεν μπορούν να ηγηθούν του εγχειρήματος της εθνικής ανόρθωσης. Μήπως είναι ώρα για να τεθούν σε εργασιακή εφεδρεία ορισμένοι πολιτικοί ταγοί;
(*)Vae Victis = Ουαί τοις ηττημένοις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου