Του Κωστα Ονισενκο
Τα «στενά» δημόσια οικονομικά, αλλά και η σύγχυση που προκλήθηκε αναφορικά με τις αρμοδιότητες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης μετά τον «Καλλικράτη» αποτελούν τις βασικές αιτίες των σημαντικών καθυστερήσεων στην απομάκρυνση βαρελιών με χημικά από αποθήκες εταιρειών ή εργοστάσια που έκλεισαν, αλλά και υλικών που έχουν πεταχθεί από ασυνείδητους σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας.
Εκτιμάται ότι πρόκειται για δεκάδες τόνους χημικών, κυρίως σε βιομηχανικές περιοχές, όπως Ταύρος, Ασπρόπυργος και Παιανία, αλλά και σε άλλες πόλεις, όπως ο Βόλος και η Πάτρα.
Αποκεντρωμένες διοικήσεις, στις οποίες ανήκει η ευθύνη για την απομάκρυνση των αποβλήτων, προκηρύσσουν διαγωνισμούς που δεν γίνονται ή δεν καλύπτουν το ακριβό κόστος της ασφαλούς διαχείρισης των αποβλήτων, τα οποία πρέπει να μεταφέρονται στο εξωτερικό, καθώς δεν υπάρχει νόμιμος χώρος εναπόθεσής τους. Τα υλικά αυτά, όσο καιρό παραμένουν χωρίς καμία επίβλεψη, εγκυμονούν τον κίνδυνο διαρροής είτε εξαιτίας διάβρωσης των βαρελιών είτε εξαιτίας επέμβασης έξωθεν παραγόντων. Κάτι τέτοιο μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα στην υγεία των κατοίκων των περιοχών όπου είναι αποθηκευμένα, να μολύνει το έδαφος ή και τον υδροφόρο ορίζοντα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το εργοστάσιο της Hellafoam στον Ταύρο, το οποίο παραμένει κλειστό τα τελευταία χρόνια, έχοντας κλειδωμένα στο εσωτερικό του περίπου 25 τόνους επικίνδυνα χημικά. Η εταιρεία στην οποία ανήκε ο χώρος έχει πτωχεύσει και δηλώνει αδυναμία για την απομάκρυνση των υλικών, η οποία κοστολογείται στις 60.000 ευρώ. «Οι χημικές ουσίες που βρέθηκαν εγκαταλειμμένες στον χώρο του πρώην εργοστασίου της Hellafoam ΑΒΕΕ έχουν παραμείνει αποθηκευμένες επί μακρόν, χωρίς να έχει διευκρινιστεί πλήρως η ταυτότητά τους, και υπό συνθήκες που δεν διασφαλίζουν τυχόν αλλοίωσή τους και πολύ περισσότερο τυχόν εκδήλωση κινδύνου διαρροής ή ανάφλεξης ή εκπομπών ή μη σύννομης/ασφαλούς διαχείρισης. Ως αποτέλεσμα, τυχόν περαιτέρω παραμονής τους στον χώρο και υπό τις παρούσες συνθήκες, εγκυμονεί άμεσο και διαρκή κίνδυνο για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία», προειδοποιούσε με έγγραφό της η Ειδική Υπηρεσία Επιθεωρητών Περιβάλλοντος του ΥΠΕΚΑ στις 19/10/2010.
Το έγγραφο, που χαρακτηρίζεται ως «επείγον» έχει σταλεί μια εβδομάδα αφότου Τσιγγάνοι που διαβιούν στον καταυλισμό του Ταύρου διέρρηξαν το εγκαταλελειμμένο χώρο, άδειασαν το περιεχόμενο ορισμένων βαρελιών με σκοπό να τα πάρουν για σκραπ, μια «βιομηχανία» που ανθεί στην περιοχή. Οπως περιγράφουν κάτοικοι της περιοχής, την επομένη της διάρρηξης στελέχη υπηρεσιών ήρθαν στον χώρο για αυτοψία, ενώ η αστυνομία παρέμεινε για δύο ακόμη ημέρες φυλάσσοντας τις εγκαταστάσεις.
Ωστόσο, ένα χρόνο αργότερα, τα επικίνδυνα υλικά βρίσκονται ακόμα εκεί. «Εχουμε κάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες για συντονισμό των αρμοδίων υπηρεσιών. Ωστόσο, παρουσιάζεται αδυναμία εξεύρεσης πόρων για την ασφαλή διαχείρισή τους. Πρόκειται για ένα γενικότερο πρόβλημα» σχολίασε ο γενικός επιθεωρητής Περιβάλλοντος του ΥΠΕΚΑ κ. Παναγιώτης Μέρκος. «Εχουμε ζητήσει χρήματα από το Πράσινο Ταμείο για τη διαχείριση του προβλήματος, ωστόσο παρουσιάζονται κάποιες γραφειοκρατικές δυσκολίες. Εξάλλου, το συγκεκριμένο εργοστάσιο δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημά μας, καθώς υπάρχουν και αλλού παρατημένα χημικά, κυρίως στη Δ. Αττική» απαντά από την πλευρά του ο γενικός γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής κ. Ηλίας Λιακόπουλος.
Οι αρχές, σύμφωνα με πηγή του ΥΠΕΚΑ, ενώ προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, κρατούν χαμηλά τους τόνους για να μην προκαλέσουν πανικό. «Εχουμε πολλές τέτοιες περιπτώσεις, κυρίως στη Δυτική Αττική, αλλά δεν υπάρχουν οι πόροι για την απομάκρυνση των χημικών. Η διαχείρισή τους είναι δύσκολη υπόθεση, καθώς πρέπει να γίνεται διασυνοριακά και το κόστος είναι δυσβάσταχτο, δεδομένης και της σημερινής οικονομικής συγκυρίας», τονίζει η ίδια πηγή. «Στην περιοχή μας έχουμε 19 σημεία με παρατημένα υλικά, από τα οποία κλέβουν βαρέλια αφού πρώτα αδειάζουν το περιεχόμενό τους. Εχουν προκηρυχθεί διαγωνισμοί για την απομάκρυνση των χημικών, και έχουν ξεκινήσει κάποιες αποκομιδές, αλλά με αργούς ρυθμούς», σχολιάζει η προϊστάμενη της διεύθυνσης περιβάλλοντος του Δήμου Ασπροπύργου Ελένη Βερούτη.
«Τώρα το μαθαίνω που το λέτε εσείς». Αυτή ήταν η απάντηση του Γιάννη Κηπουρά, εργαζόμενου σε μηχανουργείο κοπτικών που βρίσκεται δίπλα στην εγκαταλελειμμένη Hellafoam στον Ταύρο. «Είμαι εδώ από το 2009, σχεδόν δύο χρόνια, θυμάμαι το περιστατικό της διάρρηξης, ωστόσο δεν ήξερα ότι παραμένουν χημικά εκεί μέσα. Οφείλουμε να κινητοποιηθούμε όλοι στην περιοχή», δηλώνει ο ίδιος. «Στην αρχή το μεγαλύτερο πρόβλημά μας ήταν η καύση των καλωδίων, μετά τον Οκτώβριο του 2010 και την ενημέρωση από τους επιθεωρητές Περιβάλλοντος, άμεσος στόχος μας είναι η απομάκρυνση των υλικών. Οπως μας είπαν, σε περίπτωση φωτιάς οι συνέπειες για τον Βοτανικό και τον Ταύρο θα είναι ανυπολόγιστες», λέει στην «Κ» η κάτοικος της περιοχής Αναστασία Αλιφιεράκη. «Λόγω της φύσης των υλικών, σε περίπτωση φωτιάς θα πρέπει να μετακινηθούν χιλιάδες άτομα από την περιοχή. Ακόμα όμως και έτσι όπως παραμένουν αποθηκευμένα, υπάρχει κίνδυνος να διαρρεύσει το υλικό είτε λόγω διάβρωσης είτε λόγω ανθρώπινης παρέμβασης. Σε αυτή την περίπτωση μπορεί να δημιουργηθεί μόλυνση στο περιβάλλον, προβλήματα υγείας στους κατοίκους, όπως αναπνευστικά και αλλεργικά από την εξάτμιση των υλικών», σχολιάζει ο επιστημονικός συνεργάτης του «Δημόκριτου» κ. Νίκος Κατσαρός.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου