Όταν στην αντιπολίτευση μαθαίνουν για την επιστολή Τριαντοπουλου pic.twitter.com/4CsyTu6Iqk
— Τάκης (@jsuIvUNFc6JnBTZ) March 18, 2025
Toυ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ
Να ξεκινήσω από την ουσία του θέματος, που προέκυψε με την απόφαση του Χρήστου Τριαντόπουλου να αποφύγει τη λεγόμενη Προανακριτική της Βουλής και να πάει κατευθείαν στην κανονική Δικαιοσύνη.
Τι μας λένε οι δημοσκοπήσεις για τη Δικαιοσύνη στην Ελλάδα;
Οτι ο κόσμος δεν την εμπιστεύεται.
Γιατί δεν την εμπιστεύεται;
Αυτό δεν το ερευνούν οι μετρήσεις, όμως η απάντηση, που πιστεύω ότι θα κάλυπτε πολλούς, είναι ότι δεν την εμπιστεύονται, επειδή οι δικαστές επηρεάζονται από την εκάστοτε πολιτική εξουσία.
Εφόσον λοιπόν δεν εμπιστευόμαστε τους δικαστές, επειδή μπορεί να επηρεάζονται από πολιτικούς, γιατί να εμπιστευτούμε πολιτικούς που παριστάνουν τους αμερόληπτους και αδέκαστους δικαστές;
Συνεπώς, τίποτα δεν προσφέρει στην απόδοση δικαιοσύνης για την υπόθεση των Τεμπών η Προανακριτική. Ενα τελετουργικό είναι, συνήθως ανιαρό, με ξεσπάσματα χυδαιότητας, στο οποίο ο εγκαλούμενος για τους μεν είναι αθώος, ακόμη και αν παραδέχεται ο ίδιος ότι έσφαξε τη μάνα, για τους δε είναι ένοχος, ακόμη και αν ο Ιησούς βεβαιώσει την αθωότητα του εγκαλουμένου, με προσωπική επιστολή του στον κ. Βελόπουλο.
«Γενναία», όμως, όπως τη χαρακτήρισαν πολλοί κυβερνητικοί, δεν ήταν η απόφαση του κ. Τριαντόπουλου.
Είναι απολύτως λογική και είναι έντιμη – αυτά δεν τα αμφισβητώ ούτε κατ’ ελάχιστον. Γενναία όμως θα ήταν μόνο υπό το πρίσμα του μαζοχισμού. Αν δηλαδή ο κ. Τριαντόπουλος ήταν μαζοχιστής και προσέβλεπε, τρέμοντας σύγκορμος από ηδονή, στο μαρτύριο της μαστίγωσης και των ταπεινώσεων στην κατ’ ευφημισμόν Προανακριτική, τότε, ναι, θα ήταν γενναίο εκ μέρους του να στερηθεί αυτή την απόλαυση. Ομως, ποιος λογικός άνθρωπος καταδέχεται να βρεθεί σε αυτή τη θέση, προκειμένου να εκτονώσουν οι ανεπρόκοποι της αντιπολίτευσης τη συνωμοσιολογία και την τοξικότητά τους;
Πολύ καλά έκανε λοιπόν ο κ. Τριαντόπουλος. Ομως, εκτός από το δίκιο του κ. Τριαντόπουλου, υπάρχει και το δίκιο των λέξεων: γενναία, λοιπόν, δεν ήταν.
Πολύ σωστά θέλει ο κ. Τριαντόπουλος να παρακάμψει το περιττό σόου, γιατί δεν είναι χωρίς επιπτώσεις στην καλή λειτουργία του πολιτεύματος. Ενα σόου εξευτελιστικό για τον θεσμό που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει, ένα σόου που διαβρώνει την αξιοπιστία του κοινοβουλευτισμού, με μοναδική σκοπιμότητα να ξεδώσει η αντιπολίτευση τον καημό της με την κατσίκα του γείτονα.
Ακόμη και αν ο κ. Τριαντόπουλος παραιτείτο από τη βουλευτική έδρα του, ώστε να αντιμετωπίσει τις διώξεις στα δικαστήρια ως κοινός θνητός, και πάλι θα διαμαρτύρονταν για τους ίδιους λόγους. Υποκρισία που...
μεταμφιέζεται σε σεβασμό του Συντάγματος.
Τι να κάνουμε όμως;
Τόσο μπορούν και με τέτοια μέσα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου