...και τότε οι πολυμήχανοι συνδικαλιστές εκπαιδευτικοί σκέφτηκαν: αν δεν μπορούν να διαπιστώσουν τα χάλια των μαθητών μας δεν θα μπορούν να διαπιστώσουν τα δικά μας χάλια. pic.twitter.com/35BY9l5Sla
— Manos Voularinos (@ManosVoularinos) March 18, 2025
Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
Eδώ και χρόνια οι εξετάσεις PISA του ΟΟΣΑ αξιολογούν τους μαθητές (και άρα τα εκπαιδευτικά συστήματα) δεκάδων χωρών.
Εδώ και χρόνια οι Έλληνες μαθητές πατώνουν στην αξιολόγηση αυτή, είτε πρόκειται για θετικές επιστήμες είτε για κατανόηση κειμένου (ένα πρόβλημα που, όπως διαπιστώνει κανείς εύκολα από τα σχόλια στο διαδίκτυο, το έχουν και οι γονείς τους).
Εδώ και χρόνια εκτίθεται (παγκοσμίως) η ανεπάρκεια του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος και των ανθρώπων του, οι οποίοι δεν καταφέρνουν να μάθουν στους μαθητές τους, ούτε να καταλαβαίνουν τι διαβάζουν.
Αυτό το ρεζίλι αποφάσισαν να σταματήσουν οι πολυμήχανοι συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ.
Προφανώς δεν αποφάσισαν να το σταματήσουν απαιτώντας αξιολόγηση του εκπαιδευτικού προσωπικού, με σκοπό την άνοδο του επιπέδου του. Ούτε αποφάσισαν να το σταματήσουν με ιδέες που δίνουν προτεραιότητα στη βελτίωση του επιπέδου των διδασκόντων και άρα της διδασκαλίας.
Η ιδέα τους είναι πολύ πιο απλή και πολύ πιο αποτελεσματική: προκήρυξαν κυλιόμενη 3ωρη στάση εργασίας, από τις 17 Μαρτίου μέχρι τις 11 Απριλίου, η οποία καλύπτει τις ώρες διεξαγωγής των εξετάσεων της PISA.
Αν οι μαθητές δεν εξεταστούν, δεν θα υπάρξει καμία αξιολόγηση στις εξετάσεις, και χωρίς αξιολόγηση στις εξετάσεις, χωρίς αποδείξεις για το χαμηλό επίπεδο των μαθητών, δεν μπορεί να διαπιστωθεί και η ανεπάρκεια των εκπαιδευτικών τους.
Κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτή είναι μια αυτοκαταστροφική τακτική ενός ανθρώπου που δεν κάνει ιατρικές εξετάσεις για να μη μάθει τις ασθένειες από τις οποίες μπορεί να πάσχει, αλλά τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Βλέπετε, ο άνθρωπος του παραδείγματος θα υποστεί τις συνέπειες της απροθυμίας του να εξεταστεί, σε αντίθεση με το εκπαιδευτικό προσωπικό, το οποίο όχι μόνο δεν θα πάθει απολύτως τίποτα, αλλά μπορεί να καταφέρει να εξαφανίσει και την αδιάσειστη απόδειξη για την ανάγκη της δικής του αξιολόγησης.
Άλλωστε οι καθηγητοπατέρες δεν νοιάζονται για την εκπαίδευση και τους μαθητές. Το κύριο μέλημά τους είναι η εξυπηρέτηση της ιδεολογικής τους ατζέντας, η οποία συνοψίζεται στη φράση: «λίγος κόπος, ακόμα λιγότερες προσδοκίες».
Κανονικά, σε μια χώρα που θα κυριαρχούσε η λογική, όποιος καθηγητής έκανε στάση εργασίας, προκειμένου οι μαθητές του να μη συμμετάσχουν στον διαγωνισμό της PISA, θα έχανε αυτομάτως τη δουλειά του, όπως κάθε εργαζόμενος που θα σαμπόταρε την εργασία του.
Στη χώρα που…
ένας δημόσιος υπάλληλος δεν απολύεται ακόμα κι αν σκοτώσει, δεν υπάρχει τέτοια ελπίδα και οι σαμποτέρ θα συνεχίσουν κανονικά τις προσπάθειές τους.
Ευτυχώς, και παρά τον «αγώνα» των καθηγητοπατέρων της ΟΛΜΕ, φαίνεται να υπάρχουν ακόμα πολλοί εκπαιδευτικοί που καταλαβαίνουν ότι η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού συστήματος (στο οποίο περιλαμβάνονται και οι ίδιοι) είναι ο μόνος τρόπος για να γίνει καλύτερο, και έχουν γραμμένο στα παλιά τους τα παπούτσια το συνδικαλιστικό τους (στην πραγματικότητα συντεχνιακό) όργανο. Η συμμετοχή στις στάσεις εργασίας συνήθως είναι ασήμαντη και το ελληνικό σύστημα αξιολογείται. Και περιμένει κάποιον να μπει στον κόπο και να βρει τον τρόπο να το κάνει καλύτερο. Και μπράβο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου