#Τεμπη_εργαλειοποιηση pic.twitter.com/vpZIpd6A0N
— ΚΟΠΡΙΤΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ (@6hmoBPE37u83WiV) March 20, 2025
Του Αλέξη Παπαχελά
Η Ελλάδα βρίσκεται πάντοτε ένα «τσικ» από το να γίνει είτε μια μη κυβερνήσιμη χώρα είτε μια ακυβέρνητη χώρα.
Μπορεί απ’ έξω να μοιάζει με μια… κανονική ευρωπαϊκή χώρα, αλλά σε πολλά μοιάζει με τη λεωφόρο Κηφισίας τα χρόνια της σπάταλης ευδαιμονίας. Στην πρώτη σειρά βρίσκονταν πανάκριβα γυάλινα κτίρια και μόλις έστριβες έπεφτες σε λάσπες, πολεοδομικό χάος, μαρμαράδικα, ακόμη και κοτέτσια.
Σε πολλά έχουμε γίνει Ευρώπη. Σε πολλά παραμένουμε Βαλκάνιοι, αλλά χωρίς τη δίψα που έχουν τώρα οι Βαλκάνιοι, οι οποίοι νιώθουν ότι έχουν δρόμο να καλύψουν σε σχέση με όλους εμάς τους τυχερούς που μείναμε στη Δύση τα χρόνια που εκείνοι ήταν πίσω από συρματοπλέγματα.
Οι θεσμοί μας έχουν πολύ δρόμο για να βελτιωθούν και να γίνουν στιβαροί.
Οι πολιτικοί μας αναλώνονται κατά 80% στην επικοινωνία, που τώρα πια στην εποχή μας δεν τους αφήνει χρόνο όχι να δουλέψουν, αλλά και ούτε να κοιμηθούν, καθώς είναι καρφωμένοι στο κινητό τους.
Ο ιδιωτικός μας τομέας έχει κομμάτια που θα τα ζήλευε κάθε ευρωπαϊκή χώρα και άλλα που ανήκουν σε άλλες πιο ζεστές ηπείρους.
Σε κρίσιμες στιγμές νιώθει κανείς ότι η χώρα δεν έχει «έρμα», δεν διαθέτει την ηγεσία που μπορεί να κρατήσει σταθερά το τιμόνι όταν ξεσπούν οι καταιγίδες του ακραίου λαϊκισμού. Και αυτό, δυστυχώς, συμβαίνει κάθε 10-20 χρόνια.
Είμαστε ένας λαός βαθιά συναισθηματικός, που αντιδρά βίαια και απρόβλεπτα. Οταν μάλιστα νιώθουμε ότι αδικούμαστε από τους «έξω», το πληγωμένο μας ΕΓΩ γίνεται εύκολα αντικείμενο χειραγώγησης που πυροδοτεί εκρήξεις.
Τώρα φαίνεται να βρισκόμαστε στο χείλος ενός νέου κύκλου αστάθειας και θυμού. Μια ματιά στις δημοσκοπήσεις το δείχνει ανάγλυφα. Αν η χώρα πάει σε εκλογές αύριο το πρωί, το πιθανότερο είναι να μπλέξουμε σε μια παρατεταμένη περίοδο πολιτικής αστάθειας και κοινωνικής έντασης.
Αν ήμασταν το Βέλγιο, αυτό δεν θα ενδιέφερε κανέναν, δεν θα είχε καμία σημασία. Δεν είμαστε όμως. Η γειτονιά μας είναι πολύ πιο ασταθής και επικίνδυνη. Το διεθνές περιβάλλον είναι ασύλληπτα απρόβλεπτο και γεμάτο απειλές.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν καταστήσει την τέχνη της πολιτικής κάτι πολύ επικίνδυνο, κάτι που αρμόζει σε κασκαντέρ. Και να το πούμε αλλιώς;
Είναι πάρα πολύ εύκολο να φύγει πάλι η χώρα από τις ράγες, να ξαναγίνουμε μια επικίνδυνη χώρα για επενδυτές και να πετύχει τον στόχο του όποιος θέλει την αποσταθεροποίησή της.
Αυτό, όμως, δεν μπορεί να είναι το χαρτί με το οποίο οιοσδήποτε κυβερνά μπορεί να απειλήσει τους πολίτες.
Πρώτα απ’ όλα γιατί στην εποχή μας οι εκβιασμοί στην πολιτική γίνονται συχνότατα μπούμερανγκ. Ζούμε την εποχή της απόλυτης αμφισβήτησης.
Δεύτερον, γιατί εμείς οι πολίτες έχουμε ασφαλώς την υποχρέωση να αναλογιστούμε τις τύχες της χώρας, αλλά πρωτίστως την υποχρέωση αυτή έχουν εκείνοι στους οποίους εμπιστευθήκαμε τη διαχείρισή τους.
Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για εγωισμούς, για ανοχή σε φαινόμενα ανεπάρκειας ή κακοδιαχείρισης, για πριμαντόνες που…
φροντίζουν μόνο την εικόνα τους, για συμβιβασμούς και έλλειψη ενσυναίσθησης για το τι νιώθει ο μέσος πολίτης.
Μη ζητάμε μόνο από τους πολίτες να φερθούν υπεύθυνα και να σκεφθούν λογικά. Ζούμε μια παρένθεση ομαλότητας που μπορεί εύκολα να κλείσει απότομα.
Βαριά ευθύνη για όλους μας, πρωτίστως όμως για τους κυβερνώντες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου