Μέσος τουιτερας όταν έμαθε ότι ο Χαρδαλιάς το κάνει τρεις φορές την ημέρα, μπορεί και τέσσερις αν χρειαστεί. pic.twitter.com/XtLGjQczQ0
— Δεσποινίς Βασιλείου 👩🏻💻👩🏻🏫 (@missvasileiou) March 18, 2025
Toυ Μιχάλη Τσιντσίνη
O ένας τρόπος για να εξυπηρετήσεις τις φιλοδοξίες σου είναι να τις παρκάρεις. Να ασφαλιστείς σε ένα χαρτοφυλάκιο χαμηλών εντάσεων, που σου επιτρέπει να εμφανίζεσαι στη δημοσιότητα από ύψος άμβωνος, σαν χρυσή εθνική εφεδρεία. Ο άλλος τρόπος είναι να παίξεις τις φιλοδοξίες σου στα ζάρια.
Η μετακόμιση του Κωστή Χατζηδάκη στο Μαξίμου είναι τζόγος. Αν καταφέρει, σε μια στιγμή που η μηχανή δείχνει να αγκομαχάει, να αποδώσει στο πεδίο του κυβερνητικού έργου, θα μπορεί να δρέψει, λένε, και τους τόκους στο εσωκομματικό ταμιευτήριο. Το ρίσκο είναι ότι η επιτυχία του δεν εξαρτάται από τον ίδιο.
Και μόνο ο διορισμός του ως αντιπροέδρου συνιστά μια έμμεση ομολογία ότι η περιλάλητη «επιτελικότητα» είχε ξεκουρδιστεί.
Ο τέως υπουργός Επικρατείας –που μετακινήθηκε στο Μετανάστευσης– δεν είχε άλλωστε ποτέ «επιτελικό» ρόλο. Δεν του είχε ζητήσει κανείς να μπει στην κουζίνα του κυβερνητικού έργου και να μιλάει, ας πούμε, με τους γενικούς γραμματείς για το πώς θα περπατήσει η μία ή η άλλη κυβερνητική πρωτοβουλία. Προσέφερε μόνο την πολιτική του πονηρία – και την κοινοβουλευτική πρόζα, όποτε χρειαζόταν η κυβέρνηση να εμφανίσει ένα σκύλο-φύλακα στην αυλή της.
Το ξεκούρδισμα οφείλεται και στο γεγονός ότι η εξαετής υπηρεσία στο «Χάρκοβο» της διακυβέρνησης έχει προσβάλει άλλους επιτελείς με το σύνδρομο του μπούνκερ – με εκείνη την ψυχική και πνευματική κόπωση, που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι σε κυνηγάει η σκιά σου.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, η κυβέρνηση ελπίζει ότι μια λίστα τεσσάρων-πέντε στόχων στον μπλε φάκελο κάθε υπουργείου μπορεί να αποφέρει «υπεραξία βιώματος» για τους πολίτες στα επόμενα δύο χρόνια – και να απεγκλωβίσει την ίδια από το σπιράλ της φθοράς.
Το παρελθόν του ίδιου του Χατζηδάκη, όμως, δείχνει ότι οι μεταρρυθμιστικές επιτυχίες απαιτούν πολιτικό κεφάλαιο – δεν το παράγουν. Η επιτυχία στην πάταξη της φοροδιαφυγής, που φέρνει τα πλεονάσματα, απαίτησε από την κυβέρνηση να δυσαρεστήσει τους ελεύθερους επαγγελματίες –τον πυρήνα του ακροατηρίου της– επιβάλλοντας το τεκμαρτό εισόδημα.
Τώρα, ζητείται από τον μεταρρυθμιστή όχι να αναλάβει πολιτικό κόστος, αλλά να προσπορίσει πολιτικό όφελος. Να πάει κόντρα στη λογική που λέει ότι οι μεγάλες αλλαγές δεν είναι εξαργυρώσιμες στον βραχύ ορίζοντα της μισής τετραετίας. Αναγνωρίζονται συνήθως στο βάθος της Ιστορίας.
Μάλλον, στον χρόνο που της απομένει, η κυβέρνηση δεν θα κυνηγήσει τα μεγάλα.
Θα προτιμήσει …
τα προσιτά.
Θα προτιμήσει να αντιμετωπίσει το κακό κάρμα, που φαίνεται ακόμη και στην παραίτηση υφυπουργού προτού προλάβει να σηκώσει το χέρι του από το ευαγγέλιο της ορκωμοσίας του.
Θα κάνει όσα της επιτρέπει η επίγνωση ότι πια δεν μπορεί να πει ούτε «καλημέρα» χωρίς να της κοστίσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου