Η Τουρκία μπορεί να κατέχει τη μισή Κύπρο, να μας απειλεί, να μας έχει casus belli, να μην μας αφήνει να βγούμε έξω από τα 6νμ στην Κάσο, να μας στέλνει μιλιούνια λαθρομεταναστών, αλλά τώρα που φυλάκισε τον Ιμάμογλου ξεχείλισε το ποτήρι! 🤡
— Greeksburg (@Greeksburg) March 24, 2025
Τρίζουν τα κόκαλα των Ηρώων του '21! pic.twitter.com/XUKY0dJxfY
Θίχτηκαν με το γαμιέται η Τουρκία, οι προσκυνημένοι ραγιάδες που μας κυβερνούν.
— Antiβλά (@antivla) March 27, 2025
ΨΟΦΟ ΡΕ pic.twitter.com/JGcLJc7JZE
Προφανώς, ενδιαφέρει την Ελλάδα κάθε αναταραχή στην Τουρκία λόγω των συχνών εντάσεων με τη γείτονα χώρα. Από αυτό το σημείο όμως, μέχρι να αγωνιούμε για τον κ. Ιμάμογλου, ωσάν να πρόκειται για αρχηγό εγχώριου κόμματος, υπάρχει τεράστια απόσταση.
Μόνον άβαταρ με το σύνθημα "Je suis Imamoglu" δεν έχουμε δει ακόμη.
Ίσως επειδή – πιο προσγειωμένοι οι εταίροι μας – δεν βγήκαν τέτοια άβαταρ στην πολιτισμένη Δύση.
Διαφορετικά, ας μην έχουμε αμφιβολία: Θα τα βλέπαμε σε πολλούς εγχώριους μιμητές κάθε ξένης και δυτικής ειδικότερα αντίδρασης.
Άβαταρ δεν είδαμε, είδαμε όμως την ελληνική κυβέρνηση να αναβάλλει το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας, εξαιτίας των διώξεων κατά του κ. Ιμάμογλου. Αξιέπαινη σίγουρα η συμπαράστασή μας προς τον διωκόμενο κ. Ιμάμογλου. Ωστόσο, προσπαθώ να θυμηθώ έστω όχι της ίδιας έκτασης, αλλά οιεσδήποτε αντιδράσεις μας, όταν είχε συλληφθεί και φυλακιστεί στις 4 Νοεμβρίου 2016 (παραμένοντας έκτοτε φυλακισμένος) ο κ. Selahattin Demirtaş, συναρχηγός του φιλοκουρδικού κόμματος HDP. Ο κ. Ντεμιρτάς είχε λάβει στις προηγούμενες της φυλάκισής του εκλογές του Ιουνίου 2015 το καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό 13,12% του εκλογικού σώματος.
Φαίνεται όμως ότι μετά το φιάσκο Οτσαλάν του 1999 έχουμε περάσει σε άλλο επίπεδο αντιμετώπισης των Κούρδων.
Έως τότε, τους θεωρούσαμε πολύτιμους συμμάχους διότι θα δυσκόλευαν στρατιωτικά την Τουρκία, εάν ποτέ προέκυπτε δική μας ένοπλη αντιπαράθεση με τη γειτονική χώρα. Φαίνεται ότι τώρα θεωρούνται ενοχλητικός μπελάς που δεν θέλουμε ούτε να θυμόμαστε, ακόμη κι όταν ο αρχηγός τους διώκεται πολιτικά. Αν όμως συλλαμβάνεται ο κ. Ιμάμογλου, ηγετικό στέλεχος του κόμματος CHP το οποίο έχει επανειλημμένα κατηγορήσει την Ελλάδα ότι "κατέχει παράνομα 18 νησιά", τότε κάνουμε χαμό. Υπέρ ηγέτη του κόμματος, που δια του βαθέος κράτους, που αυτό ήλεγχε μέχρι την έλευση Ερντογάν στην εξουσία, είχε προβεί σε τεσσεράμισι πραξικοπήματα από το 1950 που εισήχθη το δημοκρατικό πολίτευμα στην Τουρκία.
Κοροϊδεύουμε εντέλει δηλαδή τους εαυτούς μας, ακόμη και ως προς το κατά πόσο εκπροσωπείται η δημοκρατία από τους διωκόμενους. Λησμονούμε ότι πριν αναλάβει την πρωθυπουργία ο Ερντογάν, διωκόταν αυτός από το κυρίαρχο τότε, αλλά διωκόμενο σήμερα κεμαλικό πρώην κατεστημένο.
Η Ελλάδα, λοιπόν, θα χαλάσει τις καλές σχέσεις που επιπόνως καλλιεργεί τα τελευταία δύο χρόνια με την Τουρκία του Ερντογάν για χάρη του κ. Ιμάμογλου. Καλές σχέσεις που δεν διαταράχθηκαν από την πολιτική των κανονιοφόρων για τη ματαίωση άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, που δεν διαταράχθηκαν από το συνεχιζόμενο casus belli, δεν διαταράχθηκαν από τη συνεχιζόμενη κατοχή και εθνοκάθαρση του 37% της Κύπρου, ούτε από τη συνεχιζόμενη μη αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας (κράτους μέλους της Ε.Ε.), ούτε από τη μη αποδοχή του διεθνούς δικαίου για το καθεστώς των θαλασσών, αλλά ούτε και από την αποτελεσματική, εντέλει, παρεμπόδιση πόντισης καλωδίου μεταξύ Κρήτης και Κύπρου, που ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι γινόταν σε τουρκική ΑΟΖ, πάντως θα ήταν ελεύθερη κατά το διεθνές δίκαιο.
Τίποτε από όλα αυτά, τα ευθέως στρεφόμενα εις βάρος της Ελλάδας και του ελληνισμού δεν μας συγκινεί αρκετά, ώστε να χαλάσουμε τις καλές μας σχέσεις με την Τουρκία. Αν τύχει όμως και συλληφθεί ηγέτης της (εξίσου με την κυβέρνηση εχθρικής έναντι της Ελλάδας) τουρκικής αντιπολίτευσης, εμείς θυμώνουμε.
Μέχρι πότε;
Κρίνοντας από το παρελθόν, ίσως μέχρι την επόμενη εχθρική ενέργεια της Τουρκίας κατά της Ελλάδας.
Η αδιατάρακτη μακαριότητά μας έναντι της Τουρκίας για κάθε εχθρική ενέργεια έναντι της Ελλάδας, σε αντιδιαστολή με την αγανάκτησή μας για τη φυλάκιση Ιμάμογλου, ωσάν οι εχθρικές της ενέργειες να μην μας αφορούν και εμείς να είμαστε κάτι σαν το Βέλγιο ή την Πορτογαλία, μου θύμισε κάτι άλλο:
Ήταν στις 30 Αυγούστου 2024, όταν ο υπουργός Εξωτερικών διαβεβαίωνε ότι στην Κάσο "είχαμε ένα ερευνητικό πλοίο που διεξήγαγε έρευνες στην ελληνική ΑΟΖ", ότι "υπάρχει στρέβλωση σε επίπεδο πραγματικών γεγονότων", ότι "ολοκληρώθηκε η έρευνα που προβλεπόταν από το ερευνητικό πλοίο", ότι "έγινε το 100% της έρευνας" και ότι "δεν υπήρξε καμία αναγνώριση αξίωσης τουρκικής πλευράς και υπήρξε το προσδοκώμενο ερευνητικό αποτέλεσμα". Έτσι, "σε σχέση με όσα ακούστηκαν για υποχωρήσεις και υπαναχωρήσεις ο κ. Γεραπετρίτης τα χαρακτήρισε "ανυπόστατα και ψευδή" και έκανε λόγο για πολιτική εκμετάλλευση των πραγμάτων από μερίδα του Τύπου".
Σε συνέχεια των παραπάνω δηλώσεων, στις 16 Νοεμβρίου 2024, ο πρωθυπουργός διέγραψε τον προκάτοχό του κ. Σαμαρά από το κυβερνών κόμμα, μεταξύ άλλων διότι ο κ. Σαμαράς είχε αναφερθεί σε συνέντευξή του στα γεγονότα της Κάσου με εκδοχή για αυτά αντίθετη από εκείνη του κ. Γεραπετρίτη. Αιτιολογώντας μάλιστα τη διαγραφή, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Μαρινάκης είχε αναφέρει ότι ο κ. Σαμαράς "με τρόπο ανοίκειο και προκλητικό, υιοθέτησε ακραία ψεύδη, διαστρεβλώνοντας δηλώσεις του Υπουργού Εξωτερικών οι οποίες έχουν διευκρινιστεί κατ’ επανάληψη και αναλυτικά".
Τώρα, όμως, που αποτελεί πια κοινό τόπο στο ρεπορτάζ ότι το έργο της πόντισης του καλωδίου Κρήτης-Κύπρου ναυάγησε λόγω των αντιδράσεων της Τουρκίας, ενώ μέχρι και ο υπέρμετρα μετριοπαθής κ. Ροζάκης αγανάκτησε για το ζήτημα, μήπως άραγε η κυβέρνηση θα πρέπει να αναθεωρήσει τα περί "ακραίων ψευδών" ως προς το τι είχε γίνει στην Κάσο πέρυσι το καλοκαίρι;
Διότι αν προφανώς ίσχυε η εκδοχή που είχε παρουσιάσει τότε ο κ. Γεραπετρίτης, δεν θα είχε ματαιωθεί η πόντιση του καλωδίου.
Αποδείχθηκε, λοιπόν, πια από την εξέλιξη των πραγμάτων ότι…
ο κ. Σαμαράς έλεγε την αλήθεια για το επεισόδιο της Κάσου και ο κ. Γεραπετρίτης όχι. Είναι μάλιστα πολύ σοβαρότερο αν λέει αλήθεια και μάλιστα για τέτοια μείζονος σημασίας ζητήματα, ο εν ενεργεία υπουργός Εξωτερικών, παρά ένας πρώην πρωθυπουργός που δεν έχει σήμερα την ευθύνη άσκησης πολιτικής.
Τι θα κάνει τώρα ο πρωθυπουργός;
Δεν θα έπρεπε να επανεντάξει πάραυτα τον κ. Σαμαρά στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ, απευθύνοντάς του και μια ταπεινή συγγνώμη που τελικά δεν έλεγε αυτός ψέματα;
Τον δε κ. Γεραπετρίτη που μάλλον έλεγε ψέματα, να απαλλάξει από τα καθήκοντά του;
Έτσι, ίσως θα γινόταν, εάν το ζήτημα άπτονταν μιας κατάστασης σχεδόν αδιάφορης για την Ελλάδα (σε σύγκριση με τα προβλήματα που έχουμε σήμερα με την Τουρκία), όπως της κατάστασης του κράτους δικαίου στη χώρα αυτή. Τώρα που το ζήτημα άπτεται των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, ουδείς φαίνεται να ασχολείται με τέτοιες μικρολεπτομέρειες.
Το "ουδείς" περιλαμβάνει, όπως φαίνεται, και αυτήν ακόμη την ελληνική αντιπολίτευση που δεν δείχνει να ενοχλείται από τη συμπεριφορά της κυβέρνησης έναντι της Τουρκίας.
Δυστυχώς, παράγουμε περισσότερη εθνική σήψη από όση μπορούμε να καταναλώσουμε
Στερεότυπο, θα μου πείτε. Τι να κάνουμε; Αυτά έχει η ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου