"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΟ-ΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Η στρατηγική της ανασφάλειας

 

Toυ Τάκη Θεοδωρόπουλου

Για φαντασθείτε μια κυβέρνηση που θα την αποτελούσαν όσοι καταγγέλλουν τη σημερινή για «δολοφονία» στα Τέμπη και για συγκάλυψη προκειμένου να αποκρύψουν τους πραγματικούς ενόχους.

Θέλετε ονόματα;

Φάμελλος, Ζωή Κωνσταντοπούλου, Νίκος Ανδρουλάκης και γιατί όχι Βελόπουλος και κάποιος εξέχων Ρουβίκωνας. Υπάρχουν κι άλλοι, μην ανησυχείτε. Και δεν χρειάζεται να ανησυχείτε. Προς το παρόν τέτοια κυβέρνηση δεν είναι εφικτή. Νομίζω ότι και οι ίδιοι το αντιλαμβάνονται, όμως αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι το οραματίζονται, όπως ο κ. Ανδρουλάκης που αυτοσυστήνεται, λόγω σεμνότητος, ότι αυτός είναι ο μόνος ικανός να αντιμετωπίσει την αλαζονεία του Μητσοτάκη.

Λεπτομέρεια: στις δημοσκοπήσεις αυτοί που θεωρούν ότι είναι καταλληλότερος για πρωθυπουργός είναι λιγότεροι από όσους δίνουν την ψήφο τους στο κόμμα του.

Αυτός δεν είναι που μιλάει για συμμαχία των «προοδευτικών» δυνάμεων;

«Προοδευτική» δύναμη στην Ελλάδα του 2025 είναι όποια νοσταλγεί το παρελθόν της. Ο κ. Ανδρουλάκης τον Αντρέα τον Παπανδρέου, η κ. Κωνσταντοπούλου την εποχή που κρατούσε όλη νύχτα ξάγρυπνους τους βουλευτές και ο κ. Φάμελλος τη νύχτα εκείνη που συμμετείχε στη σύσκεψη μετά την τραγωδία στο Μάτι. Oλοι αυτοί νοσταλγούν την εξουσία που έχασαν. Και ψάχνουν να την ξαναβρούν. Λογικό. Αυτός είναι ο ρόλος της αντιπολίτευσης.

Επειδή δεν έχουν τίποτε σοβαρό να προτείνουν, ψάχνουν στα συντρίμμια από την τραγωδία των Τεμπών. Θεωρίες συνωμοσίας περί δόλου.

Αλήθεια, αν υπήρξε δόλος ποιον ωφέλησε;

Σίγουρα όχι την κυβέρνηση. Εκτός κι αν η κυβέρνηση προκάλεσε το ατύχημα διότι έπασχε από αυτοκτονικό ιδεασμό και μετά την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή που της χορήγησαν οι ψυχίατροί της προσπαθεί τώρα να συγκαλύψει τα στοιχεία.

Για την ευθύνη της κυβέρνησης και τους απαράδεκτους χειρισμούς της έχω αρθρογραφήσει τις τελευταίες ημέρες.

Ηρθε η ώρα να μιλήσω και για την ευθύνη της αντιπολίτευσης, η οποία προσπαθεί να εκμεταλλευθεί την οδύνη των οικογενειών επειδή ελπίζει ότι θα της καλύψει τα ελλείμματα. Η μνήμη της κοινωνίας μας είναι ρηχή. Οχι όμως και τόσο ρηχή ώστε να μη θυμάται την τραγωδία στο Μάτι ή τη διαλυμένη δημόσια διοίκηση που παρέδωσε η πενταετία. Εχουμε μια αναξιόπιστη αντιπολίτευση, η οποία θα κάνει ό,τι μπορεί για να σύρει τη χώρα στις επόμενες εκλογές με τα Τέμπη. Αμφιβάλλω αν θα τα καταφέρει.

Αυτό ρίχνει περισσότερες ευθύνες στην κυβέρνηση. Και τις ευθύνες δεν μπορεί να τις αναλάβει με τον τρόπο του κ. Σκέρτσου, που είπε ότι κι αυτός θα συμμετείχε στο συλλαλητήριο.

Αυτά είναι τα εύκολα.

Τα δύσκολα είναι…

 

 να αντιληφθεί η κυβέρνηση ότι τα πλήθη δεν διεκδικούσαν μόνον την ασφάλεια των τρένων.

Διεκδικούσαν το δικαίωμά τους να μην αισθάνονται ανασφαλείς σε όλα τα επίπεδα της καθημερινότητάς τους.

 


 

Δεν υπάρχουν σχόλια: