Μην πάει ο νους σας σε εργαλειοποίηση. Άλλωστε ο Φάμελλος δεν παρασύρεται σε έναν «κατήφορο εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου». pic.twitter.com/MbAMIPpWMz
— Ομάδα Αλήθειας (@omadaalithias) February 25, 2025
Toυ Μιχάλη Τσιντσίνη
Τι να κάνει και ο Φάμελλος; Αφού το συζητάει «ο κόσμος»; Αφού η υποψία κυκλοφορεί χύμα στα δίκτυα; Μπορεί η αντιπολίτευση να την αγνοήσει;
Αλλωστε, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν καταδίκασε κανένα από το βήμα της Βουλής. Ερωτήματα διατύπωσε. Ποια είναι η συσχέτιση, είπε, του θανάτου με την υπόθεση των Τεμπών;
Εκανε έτσι μόνος του τη συσχέτιση, χωρίς να τη χρεωθεί, πολιτικοποιώντας ένα θάνατο προτού καν ολοκληρώσουν τη νεκροψία οι ιατροδικαστές.
Τι να κάνει και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ;
Το κόμμα δεν έχει καταφέρει να βγει από την πρώιμη φάση του – τότε που για την εκλογική του επιτυχία αρκούσε να λειτουργεί ως ιμάντας της αγανάκτησης. Δεν έχει μάθει άλλον τρόπο να πολιτεύεται. Διέπρεψε κάποτε στην αντιπολιτική. Και με κεκτημένη ταχύτητα επιστρέφει τώρα σε αυτήν.
Ο Φάμελλος όμως –ως επικεφαλής ενός κόμματος που μετριέται πια χαμηλότερα από την Κωνσταντοπούλου– δεν έφτιαξε αυτό το ρεύμα της ριζοσπαστικής καχυποψίας. Εκείνος απλώς το βρήκε και αποπειράθηκε, άρον άρον, να το εξαργυρώσει πολιτικά.
Το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς και για τους υπόλοιπους μεταπράτες της συνωμοσίας: Δεν προκαλούν οι ίδιοι την αντισυστημική δυσπιστία. Την υποδαυλίζουν. Δεν έχουν οι ίδιοι την πολιτική επιρροή ώστε να ενσταλάξουν σε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες την αυτόματη βεβαιότητα πως η εκλεγμένη κυβέρνηση λειτουργεί ως μαφία που δολοφονεί τέκνα δικαστικών λειτουργών για να τους τρομοκρατήσει. Τέτοια αντανακλαστικά δεν εμφυτεύονται με ένα κλικ.
Τότε; Ποιος φταίει;
Μήπως φταίει η ίδια η κυβέρνηση που άφησε τις δικές της ανεπάρκειες να κακοφορμίσουν σε απονομιμοποίηση των θεσμών;
Μήπως φταίει η χρόνια ανυποληψία της Δικαιοσύνης – η βραδύτητά της στην απονομή που καταλήγει να εκλαμβάνεται ως αρνησιδικία;
Η χύμα καχυποψία και το Μέσο της.
Φταίνε όλα αυτά έως έναν βαθμό – συστημικές αποτυχίες παροξυμμένες από αντισυστημικές σπέκουλες. Ομως, η ταχύτητα με την οποία εξαπλώνεται πανδημικά μια άγουρη δοξασία δεν μπορεί παρά να έχει να κάνει και με το Μέσο.
Το Μέσο δεν είναι πλέον μόνο ένας επιταχυντής. Δεν μεταφέρει απλώς τα μικροσωματίδια της πληροφορίας. Εχει αλλάξει και τον τρόπο πρόσληψής τους. Εχει αλλάξει τους μηχανισμούς αντίληψης του χρήστη.
Οι συνειδήσεις πλέον διαμορφώνονται σε ταχύτητα σκρολαρίσματος. Αρκεί μια φωτογραφία και μια λεζάντα για να σχηματιστούν βεβαιότητες. Μαζί με τη συρρίκνωση του φάσματος της προσοχής ατροφεί η αμφιβολία και η διανοητική περιέργεια.
Στο ψηφιακό οικοσύστημα των στιγμιαίων συγκινήσεων, η πραγματική πληροφορία είναι δυσεύρετη. Θαμμένη κάτω από τον φλοιό των εύπεπτων μιμιδίων. Πρέπει να σκάψεις για να τη βρεις.
Ο κλονισμός του συστήματος δεν προκύπτει από το γεγονός ότι οι δικτυωμένοι πολίτες πιστεύουν ακαριαία αυτό που βλέπουν. Αλλά από το γεγονός ότι…
δεν μπορούν να πιστέψουν τίποτε πια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου