Η αποτυχία της Ευρώπης αποτυπωμένη σε μια φωτογραφία. pic.twitter.com/EfWQ2kg7nM
— Zoder 🇬🇷 (@__darcelX__) February 15, 2025
Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
Μπορεί να την αποκαλούν «γηραιά ήπειρο» αλλά στην πραγματικότητα η Ευρώπη μας είναι μια έφηβη. Και μάλιστα μια κακομαθημένη έφηβη η οποία ξαφνικά συνειδητοποιεί ότι ήρθε η ώρα της ενηλικίωσης και των ευθυνών. Ότι η περίοδος που «έψαχνε να βρει τον εαυτό της» τελείωσε και τώρα πρέπει να βρει δουλειά γιατί ο μπαμπάκας και η μαμάκα δεν μπορούν πια να τη συντηρούν.
Είναι μια δυσάρεστη στιγμή, αλλά απαραίτητη για όποιον φιλοδοξεί να σταθεί στα πόδια του.
Από ό,τι θα έχετε καταλάβει, βρίσκω πολύ ενοχλητικά τα κλαψουρίσματα και τις κατάρες για τον Αμερικάνο αντιπρόεδρο που ήρθε στην Ευρώπη για να κουνήσει το δάχτυλό του. Όχι γιατί έχω την παραμικρή εκτίμηση στους κλόουν που έχουν καταλάβει τον Λευκό Οίκο, ούτε γιατί δεν καταλαβαίνω πόσο εκνευριστικό είναι να σου κάνει διάλεξη για τη δημοκρατία ένας εκπρόσωπος των βλαχαδερών που εισέβαλαν στο Καπιτώλιο για να ακυρώσουν εκλογές (πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για έναν αδίστακτο καιροσκόπο που λίγα χρόνια πριν μιλούσε για τον Τραμπ με τον χειρότερο τρόπο). Όμως όποιος έχει ασχοληθεί έστω και λίγο με το ποδόσφαιρο (ή άλλα αθλήματα που έχουν μπάλα και διαιτητή) ξέρει καλά ότι δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να διαμαρτύρεσαι την ώρα που η μπάλα παίζεται και όποιος έχει ασχοληθεί με την πολιτική ξέρει ότι το να κλαψουρίζεις επειδή σε πρόσβαλαν είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση γι’ αυτόν που το έκανε.
Η Ευρώπη εδώ και δεκαετίες ζει έχοντας την πεποίθηση ότι η Αμερική θα είναι για πάντα ο σύμμαχος και προστάτης της και μέχρι πριν λίγα χρόνια ότι η Ρωσία θα της δίνει για πάντα φτηνά καύσιμα. Όποιος έχει διαβάσει λίγο Ιστορία ξέρει ότι δεν υπάρχουν αιώνιες συμμαχίες (ούτε αιώνιες έχθρες) και ακόμα περισσότερο καταλαβαίνει ότι είναι βλακώδες να στηρίξεις την ενεργειακή σου υπόσταση στην καλή θέληση μιας επεκτατικής απολυταρχικής δύναμης, όπως έκαναν οι χαζοαλαζόνες Γερμανοί που έφτασαν στο σημείο να κλείσουν τα πυρηνικά τους εργοστάσια*.
Τώρα η Ευρώπη πρέπει να ενηλικιωθεί και να βασιστεί στις δικές της δυνάμεις. Πρέπει να καταλάβει ότι μπορεί να συνεργάζεται και να συμμαχεί αλλά αχώριστο ντουετάκι δεν είναι με κανέναν. Και κυρίως πρέπει να χωνέψει ότι αντί να κλαψουρίζει πρέπει επειγόντως να δράσει.
Προφανώς υπάρχει η τεράστια δυσκολία, ότι (σε αντίθεση με ΗΠΑ και Ρωσία) όταν μιλάμε για Ευρώπη δεν μιλάμε για μια χώρα με μια κυβέρνηση.
Δεν μιλάμε ούτε καν για πολλές χώρες με κοινή αντίληψη.
Μιλάμε για πολλές χώρες κάποιες από τις οποίες έχουν κοινή αντίληψη και κάποιες οι οποίες κυβερνώνται ή είναι έτοιμες να κυβερνηθούν από υποτακτικούς της Ρωσίας. Οπότε το πρώτο που πρέπει να κάνει η Ευρώπη είναι να ξεπεράσει αυτή τη δυσκολία και να προχωρήσει όσο γίνεται στην περίφημη ολοκλήρωση.
Για αρχή την αμυντική (αφού μετά τις συνθήκες, τις συμφωνίες, τους χάρτες και τις συμβάσεις αυτό που μετράει πάντα είναι η στρατιωτική ισχύς) και μετά την οικονομική (μια ματιά στα όσα λέει ο Ντράγκι για τους εσωτερικούς δασμούς βοηθάει).
Σε κάθε περίπτωση το τι πρέπει και το τι μπορεί να γίνει το ξέρουν άλλοι πολύ καλύτερα από μένα. Αυτό που έχει σημασία είναι να γίνει κατανοητό σε όλους αυτό που πρέπει να σταματήσει:
Tο κλαψούρισμα και η γκρίνια.
Η ενηλικίωση είναι ζόρικη αλλά είναι σίγουρα προτιμότερη και πιο υγιής από την παρατεταμένη εφηβεία. Και μπράβο της.
*η πρόσληψη του καγκελάριου Σρέντερ στην Γκάσπρομ δείχνει ότι δεν ευθύνεται μόνο η χαζοαλαζονεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου