Έχουν σοκαριστεί απ'τις δηλώσεις Βανς,αυτοί που θεωρούν πλέον φυσιολογικό,κάποιος "επενδυτής" κάθε τρεις κ λίγο να ρίχνει το αυτοκίνητο σε ανθρώπινο πλήθος.
— Ελεύθερος Πολιορκημένος 🇬🇷 (@AleaJactaEst101) February 15, 2025
Πσυχούλες μου...
Ο Περικλής, ο αρχαίος ημών, στη δημηγορία του όπου προσπαθεί να πείσει τους Αθηναίους ότι ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος, περιγράφει, μεταξύ άλλων, τις διαφορές ανάμεσα στην αθηναϊκή αρχή και στην Πελοποννησιακή Συμμαχία. Τη μεταφέρει ο Θουκυδίδης στο Β΄ βιβλίο της Ιστορίας του.
Η «αρχή» της Αθήνας δεν ήταν «αυτοκρατορία» όπως το ρωμαϊκό imperium. Δεν περιελάμβανε αλλόφυλα έθνη που μιλούσαν τις δικές τους γλώσσες και πίστευαν στους δικούς τους θεούς. Δημιουργήθηκε ως συμμαχία των ελληνικών πόλεων μετά την περσική εισβολή. Μετά την αποτυχία της Σπάρτης να αναλάβει την ηγεσία της, το καθήκον ανέλαβε η Αθήνα, μετά από απαίτηση των συμμάχων. Εκείνο ωστόσο που έχει σημασία, και μας παραπέμπει στο σήμερα, είναι η διαφορά που επισημαίνει ο Περικλής. Παραφράζω: «Εμείς έχουμε συμμάχους που τους προστατεύουμε και αυτοί είναι υποχρεωμένοι να μας προστατεύσουν».
Δεν ισχύει το ίδιο και για τη Σπάρτη. Η Πελοποννησιακή Συμμαχία είναι μια συνθήκη ανάμεσα σε πόλεις που δεν υπόκεινται σε μία αρχή. Στις κρίσιμες στιγμές η καθεμία απ’ αυτές σκέφτεται περισσότερο τα δικά της συμφέροντα. Σαν να περιγράφει τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ενωση. Εθνη-κράτη που συμμετέχουν σε μια υπερεθνική ένωση, όμως, δεν έχουν φροντίσει να οργανώσουν τα μέσα με τα οποία θα την υπερασπισθούν. Ισως επειδή πίστευαν στην πολιτισμική ψευδαίσθηση ότι η παγκόσμια ειρήνη είναι η μοίρα του κόσμου.
Πολιτισμική ψευδαίσθηση ή πολιτισμική αλαζονεία;
Επειδή η ίδια η Ευρώπη κατέκτησε την ειρήνη, αφού είχε προκαλέσει δύο παγκοσμίους πολέμους, πίστευε για δεκαετίες πως αυτό είναι το μέλλον του κόσμου.
Επειδή οι ιστορικές αναλογίες έχουν πάντα σχετική αξία, οφείλω να πω ότι η σύγκριση της σημερινής Ευρώπης με την αρχαία Πελοποννησιακή Συμμαχία σταματάει κάπου εδώ. Τηρουμένων των αναλογιών.
Η αρχαία Πελοποννησιακή Συμμαχία στηριζόταν στη δύναμη της Σπάρτης.
Οι ΗΠΑ ανέλαβαν τον ρόλο της Σπάρτης στη μεταπολεμική εποχή και στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Με ένα άρωμα αθηναϊκής αρχής μέσω του ΝΑΤΟ. Και τώρα οι ΗΠΑ αρνούνται να αναλάβουν τον ρόλο της αθηναϊκής αρχής, υποβαθμίζοντας τον ρόλο του ΝΑΤΟ. Κι αν πάμε στην άλλη πλευρά, στους Πελοποννήσιους-Ευρωπαίους, η Σπάρτη τούς γυρίζει την πλάτη.
Ας φροντίσει η Ευρωπαϊκή Ενωση να προστατεύσει τον εαυτό της. Απέναντι στον κίνδυνο που την απειλεί και λέγεται Ρωσία.
Στη Διάσκεψη του Μονάχου, ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, ο κ. Βανς, δεν επιτέθηκε στη Ρωσία που εισέβαλε στην Ουκρανία και απειλεί την υπόλοιπη Ευρώπη.
Επιτέθηκε κατά της Ευρώπης, υποστηρίζοντας ότι οι δημοκρατίες της απειλούνται διότι δεν υπερασπίζεται την ελευθερία της έκφρασης.
Ναι, η Ευρώπη μοιάζει να έχει χάσει τον στόχο της. Είναι περισσότερο απασχολημένη από τον εσωτερικό εχθρό της δημοκρατίας της, τον λαϊκισμό, και μοιάζει να μην έχει αποθέματα πολιτικού κεφαλαίου για να αντιμετωπίσει τη θέση της στον κόσμο. Αν όμως δεχθούμε την υπόθεση της «αρχής» δεν μπορούμε να την παραμερίσουμε.
Η Ευρώπη χωρίς τις ΗΠΑ είναι ανυπεράσπιστη απέναντι στον ρωσικό επεκτατισμό. Αλλά και οι ΗΠΑ δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν χωρίς την Ευρώπη τη ρωσική απειλή. Η Ευρώπη είναι ο ζωτικός τους χώρος. Χρειάζονται την αντίσταση της Ουκρανίας, που έως τώρα ενσαρκώνει τη δύναμη, αλλά και την αδυναμία, της Ευρώπης.
Η Ευρώπη είναι στο έλεος της αδυναμίας των ηγετών της. Και στην κούραση των πολιτών της θα προσέθετα. Λες και έχει χάσει τα ερείσματά της.
Δημογραφική κατάρρευση, μεταναστευτική πλημμυρίδα, κυρίως δε πολιτισμική αμφισβήτηση.
Οι νεότερες γενιές της μεγαλώνουν μαθαίνοντας να την περιφρονούν. Λες και η Ευρώπη κατοικείται μόνον από μετανάστες δεύτερης ή τρίτης γενιάς, ακόμη κι αν οι γονείς τους είναι Ευρωπαίοι.
Απ’ αυτήν την άποψη, ίσως η στάση της νέας διοίκησης των ΗΠΑ είναι μια ευκαιρία. Η Ευρώπη οφείλει να περάσει από την περίοδο της ανέμελης εφηβείας στην περίοδο της ωριμότητας.
Μη με ρωτήσετε πώς θα γίνει αυτό, διότι δεν έχω απάντηση.
Μέχρι στιγμής, δεν φαίνεται καν να το επιδιώκει. Αν όμως δεν το καταφέρει…
είναι καταδικασμένη να υφίσταται την καχεξία μιας μεγάλης δύναμης που δεν μπόρεσε να κεφαλαιοποιήσει τις δυνατότητές της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου