Ο ηλίθιος και ο Πανηλίθιος! pic.twitter.com/gUalQVoCU1
— George Ballas (@G_Ballas) February 20, 2025
Του Κώστα Καλλίτση
Η δημοσκοπική εικόνα της κυβέρνησης είναι πολύ κακή, κακή είναι όμως και η εικόνα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης.
Σύμφωνα με την πρόσφατη μέτρηση της Metron, η θετική αξιολόγηση του κυβερνητικού έργου είναι 27% – περίπου 4 μονάδες κάτω από τον Δεκέμβριο, όπερ διόλου παράδοξο αν αναλογιστείτε την ποιότητα της ασκούμενης πολιτικής. Και η αξιολόγηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όμως, ναι μεν ξεκόλλησε από το 7% που ήταν προ 6μήνου (όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν δεύτερο κόμμα στη Βουλή), αλλά είναι στο 20% και πέφτει – είναι 6 μονάδες κάτω από τον περασμένο Δεκέμβριο. Ισως το πιο ενδιαφέρον, αξιολογείται θετικά μόνο από το 31% των κεντροαριστερών, το 30% των κεντρώων και το 21% των κεντροδεξιών. Τέλος, αν καταλληλότερος πρωθυπουργός θεωρείται ο κ. Κανένας, με δεύτερο τον Κυρ. Μητσοτάκη, μετά ακολουθεί το χάος.
Είναι, στ’ αλήθεια, τόσο κακή η αντιπολίτευση;
Η εικόνα μιας αντιπολίτευσης δεν εξαρτάται μόνο από την ίδια, διαμορφώνεται σε μια διαρκή σύγκριση με την κυβέρνηση.
Είναι, λοιπόν, τόσο καλή η κυβέρνηση;..
Το βέβαιο είναι ότι διαθέτει δύο ισχυρά όπλα:
Ενα, ο επιστημονικός λαϊκισμός. Πετυχαίνει να εμφανίζει τις λαϊκίστικες πολιτικές της ως εκσυγχρονιστικές και την αντιπολίτευση ως αναχρονιστική – π.χ. είναι εκσυγχρονιστικό να μοιράζεις τα λεφτά του ΤΑΑ για να ενισχύεις τη ζήτηση κατοικίας, αναχρονισμός τα προγράμματα οικοδόμησης κοινωνικής κατοικίας.
Δεύτερο, μεγάλη τύχη. Μοίρασε και μοιράζει πολλά δισ. με πελατειακά κριτήρια, εν αρχή πάνω από 60 δισ. με αφορμή την πανδημία και την ενεργειακή κρίση, μετά σπαταλώντας πολύτιμα κεφάλαια του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας – χαμένα λεφτά, κρίμα. Η ψευδαίσθηση ανάπτυξης που έτσι καλλιεργείται –βοηθούντων των προθύμων στα μέσα ενημέρωσης– παίζει ρόλο.
Αλλά όλα αυτά διευκολύνονται από υπαρκτές αδυναμίες. Η αξιωματική αντιπολίτευση διατυπώνει χρήσιμες προτάσεις, που μάλιστα φέρνουν και άμεσα αποτελέσματα – υποχρεώνουν την κυβέρνηση να σπεύδει να πάρει κάποια μέτρα. Αλλά καθώς οι επιμέρους προτάσεις καταλήγουν σε σημειακές διορθωτικές κινήσεις της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής, δεν αρκούν για την ανάδειξη της ανάγκης άσκησης διαφορετικής πολιτικής από –άρα– μια άλλη κυβέρνηση. Θα λειτουργούσαν διαφορετικά αν ήταν οργανικά ενσωματωμένες σε ένα ελκυστικό πολιτικό αφήγημα, που θα εξηγούσε πού βρίσκεται η χώρα και γιατί, πού και πώς πρέπει να πάει, γιατί αυτό είναι εφικτό και προς το συμφέρον του λαού και δη των νεότερων γενιών. Τέτοιο αφήγημα δεν υπάρχει.
Τα πράγματα πλησιάζουν σε ένα ακόμη tipping point, για τη δημοκρατική αντιπολίτευση. Κινδυνεύει να χάσει την κούρσα από τη Δεξιά της Δεξιάς, που κερδίζει απήχηση και νέες δυνατότητες να επηρεάσει τις εξελίξεις.
Ενα σενάριο που συζητιέται είναι η Ν.Δ. να πείσει για κινδύνους αποσταθεροποίησης και, μετατοπιζόμενη δεξιότερα, να ανακτήσει την επιρροή της στους φοβισμένους κεντρώους ψηφοφόρους.
Δεύτερο, να συγκυβερνήσει προοπτικά με δυνάμεις στα δεξιά της – φιλικές, άλλωστε, στον σκληρό πυρήνα και στις προηγούμενες ηγεσίες της.
Υπάρχει κι ένα τρίτο σενάριο…
η αγανάκτηση «τύπου 2014»: Ας φύγουν αυτοί, κι ας έρθουν όποιοι να ‘ναι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου