ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ: Θερμοπύλες

Του Χρήστου Χωμενίδη

Φαντάσου ότι είσαι ένας πολίτης του Ισραήλ. Εβραίος στο θρήσκευμα πλην κοσμικός, γαλουχημένος με το πνεύμα -το φιλοπρόοοδο, το φιλελεύθερο- εκείνων που θεμελίωσαν και καθοδήγησαν τη χώρα στα αρχικά της βήματα. Του Νταβίντ Μπεν Γκουριόν, της Γκόλντα Μέιρ. Των φωτισμένων προσωπικοτήτων που επέστρεψαν στην ιστορική κοιτίδα από τα γκέτο της Ανατολικής Ευρώπης και από τα ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου και ίδρυσαν την πρώτη αληθινή δημοκρατία στη Μέση Ανατολή.  

Έχεις πλήρη επίγνωση ότι εάν αγαπάς την πατρίδα σου, πρέπει να την υπερασπίζεσαι ανά πάσα στιγμή. Και με το αίμα σου και με τη ζωή σου ακόμα. Πιστεύεις παράλληλα στην ειρηνική συνύπαρξη των λαών.

Είχες εγκρίνει -εσύ ή οι γονείς σου- τη συνθήκη ειρήνης μεταξύ Ισραήλ και Αιγύπτου που υπέγραψαν το 1977 ο Μεναχέμ Μπέγκιν και ο Ανουάρ Σαντάτ, η οποία κατέστησε τον Σαντάτ στόχο θερμοκέφαλων Αράβων.

Είχες ένθερμα υποστηρίξει τη συμφωνία του Όσλο το 1993, που εν όψει της ο Γιασέρ Αραφάτ αποκήρυξε τη βία και αναγνώρισε επίσημα το κράτος του Ισραήλ.

Και ο πρωθυπουργός σου Γιτζάκ Ράμπιν παραχώρησε τον μερικό έλεγχο της Γάζας και της Δυτικής Όχθης στην Ανεξάρτητη Παλαιστινιακή Αρχή.

Δύο χρόνια αργότερα, ο Γιτζάκ Ράμπιν δολοφονήθηκε. Τον πυροβόλησε πισώπλατα στο κέντρο του Τελ Αβίβ ένας φανατικός φοιτητής, ο οποίος τον θεωρούσε προδότη. Πολλοί τον είχαν για προδότη, τον αναθεμάτιζαν. Ανάμεσά τους, με εμπρηστικούς λόγους, ένας πολιτικός της αντιπολίτευσης, αδελφός ήρωα πολέμου. Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου.   

Σε ποιους στηρίχθηκε ο Νετανιάχου για να γίνει ο μακροβιότερος πρωθυπουργός του Ισραήλ;

Στα πιο ακραία στοιχεία. Στους ακροδεξιούς και στους υπερ-Ορθόδοξους που ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας. Οι γυναίκες ξυρίζουν τα κεφάλια τους, φορούν περούκες, γεννάνε ακατάπαυστα και συντηρούν όπως μπορούν την οικογένεια. Οι άντρες, με τις μπούκλες, τις ποδιές και τα πλατύγυρα καπέλα δεν δουλεύουν. Μελετούν απλώς τα ιερά βιβλία και προσεύχονται. Δεν πήγαιναν μέχρι πρόσφατα καν στον στρατό, τους είχε απαλλάξει από την υποχρέωση ο Μπεν Γκουριόν. Τότε όμως ήταν αριθμητικά ελάχιστοι. Σήμερα, λόγω μετανάστευσης και υπεργεννητικότητας, αποτελούν ένα απολύτως υπολογίσιμο -εν δυνάμει μοιραίο- κομμάτι του πληθυσμού.

Εσύ, ο φιλελεύθερος δημοκράτης πολίτης του Ισραήλ, που υπερηφανεύεσαι για τις αλματώδεις προόδους της πατρίδας σου σε κάθε τομέα κι ακόμα περισσότερο για τη συμπεριληπτικότητά της, που το έχεις καμάρι πως καμία κοινωνική μειονότητα δεν είναι αποκλεισμένη -ούτε καν δυσκολεμένη- πουθενά, εσύ ποτέ δεν είδες με καλό μάτι τον "Μπίμπι" Νετανιάχου. Όταν μάλιστα επιχείρησε να φαλκιδεύσει, να αλώσει τη Δικαιοσύνη, βγήκες στους δρόμους. Διαδήλωσες μαχητικά. "Μπορεί να ρέπει προς τον αυταρχισμό" ομολογούσαν κάποιοι που τον ανέχονταν "εγγυάται ωστόσο την εθνική μας ασφάλεια. Με τον Μπίμπι στο τιμόνι, το Ισραήλ είναι θωρακισμένο…".

 

Κούνια που τους κούναγε! Στις 7 Οκτωβρίου 2023, ο μύθος του "Mr Security” όπως τον αποκαλούσαν κατέρρευσε με πάταγο. Τα καθάρματα της Χαμάς παραβίασαν τα σύνορα και βίασαν, έσφαξαν, πήραν ομήρους ποιους; Τους νέους ανθρώπους που συμμετείχαν στο φεστιβάλ "Supernova”, στην πιο προχωρημένη μουσική διοργάνωση. Και τους κατοίκους των κιμπούτζ, που μόνο μιλιταριστές, μόνο ακραίους εθνικιστές δεν θα τους έλεγες. Θύματα της φρικαλέας επίθεσης έπεσαν ακριβώς εκείνοι που αντιλαμβάνονταν, που υπερασπίζονταν τα δίκια των Παλαιστινίων.

Στις 7 Οκτωβρίου ξεκίνησε η κόλαση. Προφανώς το Ισραήλ δεν θα ήταν δυνατόν να γυρίσει και το άλλο μάγουλο, όπως ξεδιάντροπα υπαινίσσονταν από την πρώτη μέρα οι δήθεν ειρηνιστές στη Δύση. Οι αντισημίτες με τον αριστερό μανδύα. Όσοι κόπτονται υπέρ των λοάτκι και εθελοτυφλούν απέναντι στο γεγονός ότι τους λοάτκι στη Γάζα τους πετάνε από τις ταράτσες. Παριστάνουν τους φεμινιστές και αγνοούν ότι το "σύνταγμα" της Γάζας ρητά αναφέρει πως αποστολή της Παλαιστίνιας γυναίκας είναι να γεννάει άνδρες.

"Δεν θα παύσουμε πυρ ώσπου οι όμηροι να απελευθερωθούν και η Χαμάς να πάψει να υπάρχει" ανακοίνωσε η ισραηλινή κυβέρνηση.

Λογικό. Πλην όσο περνούσαν οι εβδομάδες και οι μήνες, τόσο πιο ανεφάρμοστο αποδεικνυόταν.

Εφόσον η Χαμάς έχει διαβρώσει ολόκληρη τη Γάζα, πώς θα την ξεριζώσεις; Θα ισοπεδώσεις τη Γάζα;

Και εάν οι εκεί ιθύνοντες μεταχειρίζονται τα παιδιά και τους γέρους και τους άρρωστους ως ασπίδες και ως προπαγανδιστικά όπλα, εάν το μίσος τους για τους Εβραίους υπερβαίνει την αγάπη τους για τους δικούς τους ανθρώπους, εσύ, ο φιλελεύθερος πολίτης του Ισραήλ, πώς θα εξακολουθήσεις να υποστηρίζεις μια "χειρουργική επιχείρηση", η οποία τείνει να μοιάσει με γενοκτονία;

Όσο περνούσαν οι εβδομάδες και οι μήνες, και οι πιο εγκάρδιοι φίλοι του Ισραήλ έμπαιναν σε θλιβερές σκέψεις. Κόντευαν να παγώσουν συναισθηματικά απέναντί του.

Μπορεί μια χώρα να αντέξει την κατακραυγή της διεθνούς κοινής γνώμης;

"Και να εξολοθρεύσετε τελικά τη Χαμάς, τι θα κερδίσετε; Τόσο η Χαμάς όσο και η Χαζμπολάχ οργανώνονται, χρηματοδοτούνται, εξοπλίζονται από άλλα κέντρα. Αποτελούν μαριονέτες κρατών, τα οποία απλώς θέλουν προσώρας να αποφύγουν την ευθεία σύγκρουση με το Ισραήλ…"

"Εάν συντρίψουμε τη Χαμάς, θα κερδίσουμε μερικά χρόνια ειρήνης."

"Και ύστερα;"

"Ύστερα βλέπουμε…"

 

Το "ύστερα" πάντα απέχει πολύ λιγότερο από όσο νομίζουμε. Ιδού η προχθεσινή επίθεση του Ιράν. Νάσου και οι απειλές του.

Στη Δύση κάποιοι ίσως επιτέλους να ξύπνησαν. Στο Ισραήλ ολοένα και περισσότεροι έχουν την αίσθηση ότι φυλάνε Θερμοπύλες.

Οι Θερμοπύλες, εάν δεν φανεί ένας Εφιάλτης, πιθανόν και να αντέξουν. Για πόσο αλήθεια;

"Σε ετούτη την πατρίδα τι γυρεύω;" αναρωτιέσαι ολοένα και συχνότερα εσύ, ο φιλελεύθερος, ο δημοκράτης Ισραηλινός. Και φευγαλέα αναλογίζεσαι πόσο πιο ξένοιαστη θα ήταν η ζωή σου εάν επέστρεφες στη διασπορά. Εάν μετανάστευες στην Ευρώπη ή στην Αμερική.

"Αυτό αποτελεί το χειρότερο ενδεχόμενο" μού έλεγε τις προάλλες μία φίλη που ζει στο Τέλ Αβίβ. "Οι λογικοί να φύγουν. Και να αφήσουν τη χώρα στους ακραίους. Δεν θα συμβεί, εννοείται, από τη μια μέρα στην άλλη. Αλλά σε βάθος μιάς γενιάς, άμα η κατάσταση παραμείνει ζοφερή, δεν αποκλείεται καθόλου…"

Όχι! Οι Ισραηλινοί που εμφορούνται από τις ίδιες με εμάς αρχές δεν επιτρέπεται να αφήνονται στη μοίρα τους, μεταξύ σφύρας και άκμονος, με δηλώσεις έστω συμπαράστασης από απόσταση ασφαλείας.

Μαζί πρέπει να τις φυλάξουμε τις Θερμοπύλες.

Εάν εκείνοι χαθούν ή εγκαταλείψουν…

 

 σειρά θα πάρουμε εμείς. Και τότε δεν θα έχουμε καν το ηθικό δικαίωμα να ζητήσουμε άλλων τη συμπαράσταση.