Του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ
Ο Στέφανος Κασσελάκης επιδεικνύει στο πανελλήνιον το διαμέρισμα των 1,8 εκατομμυρίων και δηλώνει αυτάρεσκα ότι το κάνει επειδή θέλει να είναι «διάφανος». Διότι, όπως ξέρετε, υπάρχουν και οι κακοπροαίρετοι, που θα πουν ότι το κάνει επειδή είναι ένας νάρκισσος φιγουρατζής, οπότε αυτός οφείλει να τους βουλώσει το στόμα. Οχι, κύριε! Ο Στέφανος είναι διάφανος και, ιδού, ανοίγει το σπίτι του σε όλους – από μακριά βεβαίως. Οταν όμως τον ρωτούν σε πόσες εταιρείες συμμετέχει, τότε παύει να είναι διάφανος και εκδηλώνεται ο αυθάδης εαυτούλης του: «Δεν είσαι ο λογιστής μου»!
Βεβαίως, όπως ο ίδιος άλλωστε τονίζει συνεχώς, τα λεφτά του είναι το προϊόν νόμιμης επιχειρηματικής δραστηριότητας στις ΗΠΑ, όπου και φορολογήθηκαν. Επομένως, να μη χώνετε τη μύτη σας! Ακούτε; Οπως θα έλεγε και ο ίδιος.
Σύμφωνοι και μπράβο του Στέφανου, αλλά εδώ είναι Ελλάδα, δεν είναι ΗΠΑ και οι δικοί μας νόμοι, καλώς ή κακώς, ορίζουν ότι θα πρέπει να εξηγήσει την προέλευση των χρημάτων. Δεν γίνεται να είναι διάφανος στο πώς τα ξοδεύει, αλλά όχι στο πώς τα απέκτησε. Εφόσον βέβαια μιλάμε για την Ελλάδα, στην οποία ο Στέφανος έχει αφιερωθεί και έχει υποσχεθεί ότι θα τη σώσει. (Μετά θα σώσει και την Ευρώπη, αλλά ας μη βιαζόμαστε…) Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί να είναι πότε Αμερικάνος και πότε Ελληνας, αναλόγως του συμφέροντος της στιγμής.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, εν ολίγοις, είναι ο κυρίαρχος της αρνητικής δημοσιότητας, όσον αφορά τον τομέα της showbiz για τον οποίον μιλάμε. Συνεπώς, πώς να φτουρήσει μπροστά του ο φουκαράς ο Βαρουφάκης;
Η αναπόφευκτη σύγκριση με τον Κασσελάκη αναδεικνύει πόσο παρωχημένος (και γερασμένος) είναι πλέον ο Βαρουφάκης για τον ρόλο του ποπ σταρ, για να χρησιμοποιήσω την ορολογία του Σόιμπλε ως φόρο τιμής στον μακαρίτη. Είναι σαν να συγκρίνουμε τον Ικαρο, που έκανε τους διαγωνισμούς ταλέντων στην τηλεόραση της δεκαετίας του 1970, με τον Νίκο Κοκλώνη…
Υπό το πρίσμα αυτό, λοιπόν, μόνο ως χάρη νοείται η απαγόρευση πολιτικής δραστηριότητας, που επέβαλαν οι γερμανικές Αρχές στον Βαρουφάκη. Τον έφερε ξανά στο προσκήνιο της εσωτερικής πολιτικής επικαιρότητας, με σύσσωμη την Αριστερά μάλιστα, σε όλες τις εκδοχές της, να τον υπερασπίζεται και να καταγγέλλει τους κακούς Γερμανούς.
Οταν μάλιστα η εξ ουρανού βοήθεια έρχεται στην αρχή της προεκλογικής περιόδου για τις ευρωπαϊκές εκλογές, ποιο άλλο καλύτερο δώρο θα μπορούσε να είχε κάνει κάποιος στον Βαρουφάκη;
Μόνο αν τον συνελάμβαναν κιόλας, αλλά ευτυχώς ζούμε σε μια περιοχή του κόσμου όπου οι άνθρωποι δεν μπαίνουν στη φυλακή για τις απόψεις τους. Ομως…
Ομως η τύχη το θέλησε διαφορετικά, διότι συνέβη η επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ και επισκίασε τα πάντα. Ετσι, ενώ υπό κανονικές συνθήκες, η γερμανική απαγόρευση στον Βαρουφάκη θα ήταν το μέγα θέμα των εγχώριων ΜΜΕ, τα βλέμματα όλα στράφηκαν στο Μεσανατολικό και έμειναν καρφωμένα εκεί. Ατυχος λοιπόν ο Βαρουφάκης και μάλιστα με τρόπο πολύ σκληρό. Δεν είναι ευχάριστο να σου παίρνουν την μπουκιά μέσα από το στόμα, ιδίως όταν λιμοκτονείς.
Αυτό του συνέβη όμως.
Ως συνήθως, εύχομαι περαστικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου