RADAR: Ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ: ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ ΟΡΘΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Η θολή λογοκρισία

Μεταγωγή μπουμπουκιού με τεχνολογικά προηγμένη "μάσκα" αγνού (!) πολιτικού για λόγους προστασίας του κατηγορουμένου!

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Ξεκίνησε µε το θόλωμα των προσώπων των κατηγορουμένων. Η λογική είναι ότι μπορεί να αθωωθούν, επομένως η δημοσιοποίηση της ταυτότητάς τους θεωρείται «διαπόμπευση», ασχέτως αν η ποινική δίωξη δεν είναι ιδιωτική υπόθεση.

Δημόσια αρχή συντάσσει το κατηγορητήριο, η οποία, για να υπόκειται σε δημοκρατικό έλεγχο, πρέπει να δημοσιοποιεί τα πεπραγμένα της καθ’ ολοκληρίαν και να είναι εξαιρετικά προσεκτική μην τυχόν και «διαπομπευτούν» αθώοι.

Αλλά πάντα αυτό κάνει το ελληνικό Δημόσιο: μεταφέρει το κόστος των δικών του ελλειμμάτων στην κοινωνία. Επειδή δεν είναι οργανωμένο μετατρέπει τους πολίτες σε κλητήρες των υπηρεσιών του, αναγκάζοντάς τους να μεταφέρουν χαρτιά από γραφείο σε γραφείο. Για να μην πολυσκοτίζονται ανακριτές και εισαγγελείς στέλνουν όλες τις υποθέσεις στο ακροατήριο και επιβάλλουν λογοκρισία στα ΜΜΕ, για να «προστατεύσουν» εκείνους που ταλαιπωρούν με πρόχειρες παραπομπές.

Μετά η πραγματικότητα άρχισε να θολώνει στα πεδία των μαχών. Επειδή οι ευαίσθητες δυτικές ψυχές δεν αντέχουν τα αίματα, τα αποτελέσματα των πολέμων εμφανίζονται θολά στις οθόνες μας. Βλέπουμε μαζικούς τάφους στην Ουκρανία, αλλά χωρίς το φρικτό τους περιεχόμενο· νεκρούς χωρίς πτώματα. Τις προάλλες, «είδαμε» στα δελτία ειδήσεων έναν Κινέζο αστυνομικό στη Σαγκάη να κλωτσάει με μανία ένα σκυλί. Η λέξη «είδαμε» είναι σχήμα λόγου, διότι τα κανάλια το έδειξαν με ψηφιακό πλέγμα κι έπρεπε να ψάξουμε το βίντεο στα κοινωνικά δίκτυα για να καταλάβουμε τι έγινε.

Οι εν λόγω εικόνες μπορεί να προκαλέσουν σοκ στους ανθρώπους, ακόμη και αν δεν είναι φιλόζωοι. Αλλά είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι μόλις τελειώσουν τα «αναίμακτα δελτία ειδήσεων», ξεκινούν ταινίες γεμάτες βία, ακόμη και «σπλάτερ», δηλαδή θρίλερ που στάζουν αίμα και απεικονίζουν τις πιο διαστροφικές μεθόδους δολοφονιών.

Ομως τα αποτελέσματα της βίας είναι μέρος της πραγματικότητας, αυτής που οι δημοσιογράφοι οφείλουν να μη διαστρεβλώνουν.

Η ωραιοποίηση διά του ψηφιακού θολώματος είναι μια μέθοδος διαστρέβλωσης. Πρέπει, δε, να αναρωτηθούμε πώς θα ήταν ο κόσμος, ποια αντίληψη θα είχαμε για τον πόλεμο και τις γενοκτονίες, αν είχαμε θολές τις εικόνες από τα ναζιστικά κρεματόρια ή αν, για λόγους «ψυχολογικής ορθότητας», δεν βλέπαμε εκείνο το κοριτσάκι στο Βιετνάμ να τρέχει γυμνό και σοβαρά τραυματισμένο μετά την επίθεση των Αμερικανών με βόμβες ναπάλμ στο χωριό του. Η εικόνα ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών στις ΗΠΑ και ο τότε πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον αμφισβήτησε τη γνησιότητά της.

«Η εικόνα δεν θα μπορούσε να είναι πιο αληθινή», απάντησε ο φωτογράφος της, Νικ Ουτ. «Είναι τόσο αυθεντική όσο ο πόλεμος στο Βιετνάμ. O τρόμος του πολέμου, έτσι όπως αποτυπώθηκε στις φωτογραφίες μου, δεν χρειάστηκε να στηθεί».