Επειδή η καλλιέργεια και η παιδεία του κυρίου Σκουρλέτη υποθέτω ότι ξεκινά και… τελειώνει στο μνημειώδες «Πώς δενότανε τ’ ατσάλι», τόσο η αντίδρασή του όσο και η αποτίμηση της εμφάνισης του Έλληνα Πρωθυπουργού στο Κογκρέσο, δεν μας προξένησε έκπληξη.
Αντίθετα, ήταν κάτι αναμενόμενο από βαρετούς ανθρώπους που μηρυκάζουν σε όλη τους τη ζωή μηχανικά το «εμπρός της γης οι κολασμένοι». Το ότι καταφέρνουν και προσχωρούν όρθιοι, ενδύονται, ψελλίζουν στοιχειωδώς λέξεις, μπορεί να εκληφθεί και ως επίτευγμα.
Προφανώς, όταν έχεις να συγκρίνεις μεγάλες στιγμές στην ιστορία της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, όπως η ανεξίτηλα εγγεγραμμένη στην συλλογική μνήμη του έθνους βαθιά επίκυψη στο Κρεμλίνο του συντρόφου Λαφαζάνη, μπροστά σ’ έναν γκάνγκστερ Ρώσο επιχειρηματία, είναι να μην θλίβεσαι που γελούσαν στο Κογκρέσο με τα ανέκδοτα του Μητσοτάκη;
Όταν έχεις να συγκρίνεις την παγκόσμια επιτυχία της συνάντησης Τσίπρα-Κλίντον με την παρουσία του Μητσοτάκη που κατάφερε να ψελλίσει τρεις-τέσσερεις φρασούλες στα αγγλικά και έσκαγε στα γέλια το ακροατήριο του Κογκρέσου, πώς να σιωπήσεις;
Ωστόσο, επειδή είναι φανερό ότι τα επαναστατικά του καθήκοντα τον κράτησαν μακριά από τα στοιχειώδη όπως από την ιστορία του Μεσολογγίου που αγνοεί -σαν τον Κασιδιάρη-, από την Μαριούπολη, την ακμάζουσα ελληνική παροικία που την μπέρδεψε με το Κίεβο, αλλά και από το σύνολο του πολιτισμένου κόσμου, του επισημαίνουμε στα όρθια μια δυο λεπτομέρειες που ίσως του διέφυγαν.
Όταν ο Ρώσος Τσάρος αποκηρύττει μετά βδελυγμίας την Ελληνική Επανάσταση, στην ίδια αίθουσα που θριάμβευσε ο Έλληνας Πρωθυπουργός εκπροσωπώντας την Ελλάδα, σ’ αυτήν την αίθουσα, στις 2 Δεκεμβρίου του 1823, ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζέιμς Μονρόε, διατυπώνοντας τις αρχές της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ που θα έμεναν γνωστές ως «Δόγμα Μονρόε», δήλωνε από του βήματος του Κογκρέσου:
«Επί πολύ χρόνο, υφίσταται μια έντονη ελπίδα, βασισμένη στον ηρωικό αγώνα των Ελλήνων, ότι θα επιτύχουν στον αγώνα τους και θα αναλάβουν την ισότιμη θέση τους μεταξύ των εθνών της γης. Πιστεύουμε ότι όλος ο πολιτισμένος κόσμος επιδεικνύει βαθύ ενδιαφέρον για την ευημερία τους. Παρότι καμία δύναμη δεν έχει προβεί σε δήλωση υπέρ τους, εν τούτοις, σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, ουδεμία έχει λάβει μέτρα εναντίον τους. Το πρόταγμα και το όνομα των Ελλήνων, τούς έχουν προστατεύσει από κινδύνους που θα μπορούσαν να είχαν καταβάλει σύντομα κάθε άλλο λαό. Οι συνήθεις υπολογισμοί συμφερόντων και προσκτήσεων με σκοπό την μεγαλοσύνη (των Μεγάλων Δυνάμεων), οι οποίοι τόσο πολύ αναμιγνύονται στις συναλλαγές των εθνών, φαίνεται ότι δεν είχαν καμία επίδραση επί εκείνων (των Ελλήνων). Από τα γεγονότα που έχουν περιέλθει εις γνώση μας, πιστεύουμε ευλόγως ότι ο εχθρός τους έχει απωλέσει, για πάντα, κάθε επ’ αυτών κυριαρχία, ότι η Ελλάδα θα γίνει ξανά ένα ανεξάρτητο έθνος. Η δε ενδεχομένη αναβάθμισή της σε τέτοιο υψηλό επίπεδο, αποτελεί αντικείμενο των πλέον ενθέρμων ευχών μας».
Το συμπέρασμα είναι ότι στο Κογκρέσο γνωρίζουν καλύτερα από πολλούς εγχώριους αστέρες της πεζοδρομιακής πολιτικής την ιστορία της χώρας μας, την σέβονται και την μνημονεύουν, και γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τι ακούν, τι χειροκροτούν, τι αποθεώνουν συγκινημένοι όταν σηκώνονται πάνω από δέκα φορές όρθιοι.
Κυρίως, όμως...
γνωρίζουν ποιους τιμούν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου