Παλιά, οι εμπορικές συμφωνίες και τα συμβόλαια βασίζονταν στην καλή πίστη. Αυτό ονομάζεται αξιοπιστία.
Συνήθως, αυτοί που αθετούσαν τις συμφωνίες, ήταν οι πρώτοι που χρεοκοπούσαν, που «βαρούσαν φαλιμέντο», όπως συνήθιζαν να λένε.
Η αθέτηση κάθε συμφωνίας λέγεται απάτη και σε καθιστά αναξιόπιστο.
Η Τουρκία είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα αναξιόπιστης χώρας. Επίσης, οι δικτατορίες είναι αναξιόπιστες και οι δικτάτορες, όπως ο Ερντογάν.
Η λάθος ανάγνωση των λεονταρισμών τους δημιουργεί λανθασμένες εντυπώσεις, αυτό δηλαδή που επιδιώκουν.
Ο Ερντογάν ως δικτάτορας δεν λογοδοτεί σε κανέναν, όπως και ο Πούτιν. Αυτή η απεχθής και αδιανόητη για τις δυτικές κοινωνίες, συνθήκη ερμηνεύεται ως δύναμη από κάποιους κρυφούς ή φανερούς θαυμαστές των απολυταρχιών που μισούν καταστατικά τον δυτικό κόσμο και τη δημοκρατία.
Θεωρούν τους δικτάτορες μεγάλους ηγέτες.
Άμα δηλητηριάζεις τον αντιφρονούντα, φυλακίζεις ή εξοντώνεις τους πολιτικούς σου αντιπάλους, τους «αυτοκτονείς» μαζί με τις οικογένειές τους επαναφέροντας στο προσκήνιο τις πλέον κτηνώδεις πρακτικές της τυφλής εξουσίας στο σύγχρονο κόσμο, δίχως να λογοδοτείς, ναι, είσαι φοβερός ηγέτης. Που δεν κωλώνει. Τις συνέπειες της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία θα τις πληρώσει η Ρωσία, όχι ο Πούτιν, ακόμα κι αν συλληφθεί και δικαστεί ως εγκληματίας πολέμου όπως του αξίζει.
Το ότι ο Ερντογάν έχει καθυβρίσει τους πάντες, έχει απειλήσει τους υπόλοιπους, και έχει κατηγορήσει σχεδόν το σύνολο του πλανήτη ότι συνωμοτεί εναντίον του, δεν τον καθιστά Καίσαρα της διπλωματίας.
Η Τουρκία και ο λαός της πληρώνουν τον λογαριασμό. Οι φτηνοί ανατολίτικοι γκροτέσκο παλικαρισμοί δεν διέλαθαν την προσοχή κανενός. Τώρα θεωρεί καλό να κάνει παζάρι με το ΝΑΤΟ σε μια συγκυρία πολύ ιδιαίτερη. Ο τυχοδιωκτισμός αυτός καταγράφηκε, ο λογαριασμός θα σταλεί στην σωστή ώρα και στιγμή.
Πριν τους Σουηδούς και Φινλανδούς, έχει προλάβει να καθυβρίσει τους Ισραηλίτες, τους Σαουδάραβες, τα Ηνωμένα Εμιράτα, τους Αιγύπτιους, εμάς σε καθημερινή βάση – και μετά τους τείνει χείρα φιλίας. Αυτό δεν τον καθιστά μεγαλοφυή πολιτικό αλλά έναν συγκυριακό και ανυπόληπτο τυχοδιώκτη της διεθνούς πολιτικής σκηνής ο οποίος ξοδεύει την τουρκική ισχύ για λογαριασμό του.
Πριν μερικά χρόνια, η Τουρκία ήταν συμπαραγωγός χώρα στα F-35, πράγμα που σήμαινε ότι τώρα θα ήταν αδιαμφισβήτητη δύναμη στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Αντίθετα, εδώ και καιρό, εκλιπαρεί στην κυριολεξία για μια χειραψία μερικών δευτερολέπτων με τον Μπάιντεν.
Γιατί …ήταν μεγάλος ηγέτης και ήθελε να αξιοποιήσει τον παράγοντα Ρωσία! Βρίσκεται εκτός εξοπλιστικών προγραμμάτων και αγοράς ανταλλακτικών, πράγμα που όσον αφορά την Ελλάδα, αποτέλεσε μοναδική ευκαιρία που την εκμεταλλεύτηκε αμέσως και την αξιοποίησε στο έπακρο – εξ ού κι η τουρκική προκλητικότητα.
Αυτήν τη στιγμή είναι εκτός προγράμματος και δίχως ανταλλακτικά για την συντήρηση των F- 16.
Αντίθετα, η χώρα μας ενέταξε ήδη στο οπλοστάσιό της σε χρόνους ρεκόρ (όταν ο Ερντογάν σχεδίαζε την Γαλάζια Πατρίδα και φανέρωνε τις αναθεωρητικές του βλέψεις ξεδιπλώνοντας τον νεοοθωμανικό επεκτατισμό) τα Rafale, την αναβάθμιση των F- 16, τις φρεγάτες Belharra, και ανέπτυξε πρωτοφανείς συμμαχίες, με κορυφαίες τις διμερείς στρατιωτικές συμφωνίες με την Γαλλία και την Αμερική ενώ ταυτόχρονα αναβαθμίζεται ενεργειακά με ταχείς ρυθμούς στην παρούσα συγκυρία με τον πόλεμο της Ουκρανίας.
Γενικά, η αταλάντευτη πίστη στον δυτικό προσανατολισμό δίχως αμφιθυμίες, έχει αναβαθμίσει τη θέση της χώρας εντυπωσιακά. Ένας μη έμπειρος στα διεθνή θα το αντιλαμβανόταν εύκολα παρατηρώντας ότι η Ελλάδα έχει σταματήσει να διαμαρτύρεται και ο ρόλος αυτός πέρασε στην Τουρκία.
Ποιος διαμαρτύρεται ότι δεν του έδωσαν εκείνο το πέναλτι ή εκείνο το φάουλ;
Ο χαμένος! Και η Τουρκία από όποια πλευρά κι αν το δεις, έχει χάσει τον τσαμπουκά της απέναντι στην Ελλάδα.
Πρώτη φορά η Ελλάδα επίσης αντιμετωπίζει την Τουρκία δίχως φοβικά σύνδρομα. Το αντίθετο: τόσο στον Έβρο όσο και στο Αιγαίο έλαβε ένα ισχυρό αποτρεπτικό μήνυμα.
Τέλος, η Ελλάδα όλες τις φορές που βρέθηκε στο πλευρό των συμμάχων της, της Δύσης, ωφελήθηκε πολλαπλώς, κυρίως με την εδραίωση της δημοκρατίας και της συμμετοχής της στην πρώτη γραμμή του δυτικού τρόπου ζωής.
Είναι κι αυτός ένας παράγων ισχύος: η ελευθερία, η έλλειψη του φόβου ότι το πρωί, ναι, δεν θα σου κτυπήσουν την πόρτα οι καθεστωτικές μυστικές υπηρεσίες αλλά ο ντελιβεράς κι ότι ο καφές που θα σου φέρει, θα είναι φρέσκος, ζεστός, αρωματικός και κυρίως δεν θα περιέχει επικίνδυνα δηλητήρια.
Γιατί ανήκουμε στη Δύση, γιατί είμαστε γέννημα θρέμμα του δυτικού κόσμου, γιατί είμαστε –επιμένουμε – από την σωστή πλευρά της ιστορίας!
Γιατί...
δεν είμαστε δεδομένοι, είμαστε αξιόπιστοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου