ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΑΡΙΣΤΕΡΟΑΛΗΤΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Η αγαθοεργός μολοτοφ

Tου Γιώργου Σκαμπαρδώνη

Η βόμβα μολότοφ είναι καλό, χρήσιμο εργαλείο - σαν να έχεις μαζί σου μια δυνάμει ψησταριά, αρκεί να μην ψήνεις χοιρινές μπριζόλες οπουδήποτε. Αν κάνεις φλαμπέ κανέναν αστυνομικό, ή κανέναν τραπεζοϋπάλληλο, όπως στη Μαρφίν, δεν πειράζει, σύμφωνα με ορισμένους. Δεν αλλάζει το πράγμα εφόσον ο αστυνομικός εκφράζει συμβολικά την καταπίεση του καπιταλισμού και ο τραπεζικός την κυριαρχία του καταραμένου κεφαλαίου.

Είναι χρήσιμο εργαλείο μια μολότοφ - ειδικά αν έχεις πέντε-έξι σε έναν σάκο στην πλάτη και πας σε κοσμική εκδήλωση σύγκρουσης με αστυνομικούς, φοράς κράνος ή κουκούλα, και κουβαλάς και κανένα χοντρό στειλιάρι που έχει στην άκρη ένα κομμάτι κόκκινο πανί το οποίο παριστάνει τη σημαία, καρφωμένο εκεί για ξεκάρφωμα. Τότε, ιδίως, κάνεις απλό, αθώο ακτιβισμό διαμαρτυρίας - λένε - ενάντια στην εξουσία και στον ιμπεριαλισμό. Και, αν εκσφενδονίσεις τις μολότοφ και πάει κάποιος αστυνομικός και πέσει πάνω τους, ποιος τον φταίει; Ας πρόσεχε.

Γι' αυτό και δικαιολογημένα ο βουλευτής κ. Λάππας αναρωτήθηκε στη Βουλή «Τι αδίκημα διαπράττει κάποιος που κουβαλάει πάνω του μια μολότοφ;», ενώ η κυρία Κανέλλη δήλωσε: «Τι σας κόφτει αν έχει πάνω του κάποιος μια μολότοφ;».  

Λογική απορία. 

Διότι ο οποιοσδήποτε μπορεί για απολύτως ειρηνικούς λόγους να κουβαλάει, ή να κρατάει μια κοκτέιλ μολότοφ, σαν να είναι κοκτέιλ μαργαρίτα με λάιμ. Ιδίως τώρα με τα κρύα, όπου και να βρίσκεται, μπορεί να τη σκάσει κάτω, ή μέσα σε ένα βαρέλι και να ζεσταθεί - μπορεί δηλαδή να χρησιμοποιηθεί ως φορητή θερμάστρα, διότι αν κουβαλούσε μικρό αερόθερμο θα έπρεπε να πάει κάπου όπου υπάρχει πρίζα και πρίζες δεν βρίσκονται παντού. (Δεν ξέρω αν κυκλοφορούν αυτόνομα αερόθερμα με μπαταρίες λιθίου, ή ηλιθίου.) Ενώ η μολότοφ ανάβει οπουδήποτε, ανά πάσα στιγμή και δίνει ζωντανή φωτιά και αυθεντική θερμότητα, όπως τα παλιά χρόνια με το τζάκι. Πέραν του ότι αν την ανάψει κάποιος σε βαρέλι, μπορεί να ψήσει και κάστανα. Ακόμη και χαβιαρωμένη ρέγκα.

Πρόκειται για μια εύκολη, φτηνή και μεταφερόμενη πηγή θερμότητας. Γι' αυτό είναι απορίας άξιον γιατί δεν επιτρέπεται να κουβαλάς μολότοφ και στο αεροπλάνο - κανονικά θα έπρεπε να επιβάλλεται, διότι αν πέσει χειμωνιάτικα το αεροσκάφος σε κανένα βουνό, οι επιβιώσαντες θα μπορούσαν να ζεσταθούν, να σωθούν από το δριμύ ψύχος, ανάβοντας τις μολότοφ τους. Το να κουβαλάς βόμβα, άρα, εν πτήσει, είναι μια οξυδερκής και προφητική πράξη προφύλαξης και είναι ακατανόητο γιατί δεν επιτρέπεται στα αεροπλάνα, όπου θα έπρεπε να μπορεί ο καθείς να κουβαλάει και χειροβομβίδες, Καλάσνικοφ, ζελατινοδυναμίτιδα, γιαταγάνια και άλλα όπλα για να αμυνθεί σε περίπτωση που εμφανιστεί αεροπειρατής, η ισλαμιστής που θέλει να δοξάσει το όνομα του Αλλάχ.

Επίσης: μπορεί να κοιμάσαι αγκαλιά με μια βόμβα μολότοφ, εφόσον η ιδέα της θερμότητας που περιέχει σου προκαλεί ένα βαθύ αίσθημα αναρχικής θαλπωρής, ο ύπνος έρχεται γρηγορότερα και είναι αριστερότερος. Πέραν του ότι μια μολότοφ μπορεί να προσφέρει εύκολες λύσεις κατά τις ημέρες του Πάσχα, στο ψήσιμο του οβελία: πετάς μια τέτοια στα κάρβουνα και αρχίζουν να καίγονται στα γρήγορα, αντί να παιδεύεσαι με προσανάμματα και ρετσινωμένα δαδιά πεύκου. (Συν ότι το αρνί ψήνεται προοδευτικότερα.)

Εχουνε δίκιο οι βουλευτές που διαμαρτύρονται. Αφού είναι νόμιμο να κουβαλάς ένα άδειο μπουκάλι ρετσίνας, βενζίνη σε κουτί (για στο τσακμάκι) και ένα φυτίλι στην τσέπη, γιατί να μην κουβαλάς μια μολότοφ που είναι τρία σε ένα; Γιατί να παιδεύεσαι;  

Εχει μια λογική αυτή η σκέψη. Αλλο τα υλικά, άλλο η πρόθεση, κι άλλο η συγκυρία. Αλλο η ιδέα και άλλο η χρήση, που λέει κι ο Σαρτρ, διαχωρίζοντας εμβριθώς πως ο τροχός έγινε διότι προϋπήρχε η έννοια του κύκλου από την πανσέληνο που έβλεπαν οι πρωτάνθρωποι, ενώ ας πούμε στην περίπτωση του ψαλιδιού η ιδέα της σύλληψης επινοήθηκε. Δεν προϋπήρχε ψαλίδι στη φύση. Οπως δεν υπήρχε και η βενζίνη η οποία προκύπτει απ' το πετρέλαιο - αλλά να που προέκυψε, πριν εκραγεί η ιδέα της κατασκευής μιας μολότοφ. (Μην ξεχνούμε και το υγρόν πυρ των Βυζαντινών που προηγείται.)

Το οποίο το ανακάλυψε ο Ελληνας Καλλίνικος, περί το 670 μ.Χ., από την Ηλιόπολη της Συρίας - λεγότανε επίσης και «λαμπρόν πυρ». Το εκσφενδόνιζαν τα βυζαντινά καράβια με σίφωνες εναντίον των αντιπάλων, ή μέσα σε πήλινες χύτρες που τις εκτόξευαν με βαλλίστρες ή καταπέλτες. Τι ήταν αυτές οι χύτρες ταχύτητος; Μολότοφ που έκαιγαν τους πολεμίους ταχύτατα. («Και το πυρ διεξοδικώς το παν απενέμετο».) Η διαφορά είναι πως το υγρόν πυρ αναφλεγόταν και όταν ερχόταν σε επαφή με το νερό - καιγότανε πάνω στη θάλασσα κι έκαιγε τα εχθρικά πλοία. Και όποιος προσπαθούσε να το σβήσει με νερό, αυτό λαμπάδιαζε περισσότερο.

Επομένως η μολότοφ έχει μεγάλη εθνική προϊστορία και πρέπει να προσέξουμε. Είναι κάτι σαν το Καλάσνικοφ του ομώνυμου Ρώσου που το κατασκεύασε. Και εξάλλου η χρήση της μολότοφ, όπως όλα, έχει αξία για μια ορισμένη ιδεολογική αντίληψη, ανάλογα με το ποιος είναι ο στόχος. Υπάρχουν καλοί και κακοί καμένοι, όπως ας πούμε οι δύστυχοι της Μαρφίν, είναι, για ορισμένους, κακοί καμένοι. Αν ήτανε απ' την άλλη πλευρά θα θεωρούνταν ήρωες και θα γινότανε ετήσιες, πυριφλεγείς εκδηλώσεις και διαδηλώσεις εις μνήμην.

Αρα: 

«Τι σε κόφτει εσένανε αν κουβαλάει κάποιος πάνω του μια μολότοφ;».  

Στο κάτω κάτω, ίσως σκεφτούνε κάποιοι (γνωστοί) κυνικοί, αν γίνει παρανάλωμα κάποιος εκπρόσωπος της εξουσίας και του κεφαλαίου, θα γλιτώσει και τα έξοδα της αποτέφρωσης που καθιερώθηκε τελευταίως. Και θα φταίει ο ίδιος, εφόσον είναι από τη λάθος ιδεολογική πλευρά - μήπως δεν φταίνε αποκλειστικά όλοι εκείνοι στο Μάτι (όπως ειπώθηκε) που πήγαν κι έχτισαν αυθαίρετα και δεν άφησαν διαδρόμους προς τη θάλασσα;