Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη
Όταν η Αριστερά υπερασπίζεται με χυδαίες επιθέσεις και χαρακτηρισμούς τους τραμπούκους αριστεριστές και αναρχικούς φασίστες στα πανεπιστήμια, η κυβερνητική απάντηση θα έπρεπε να είναι ξερά «είσαστε ηθικοί αυτουργοί και θα τσακίσουμε το παρακράτος σας κι εσάς που το σιγοντάρετε».
Όταν ο Αρβανίτης και διάφορα άλλα τέτοια πεταμένα λεφτά των Ευρωπαίων φορολογουμένων εγκαλούν την Ελλάδα πως θα πάει τους παράνομους μετανάστες σε απομονωμένα νησιά, η απάντηση πρέπει να είναι «ναι, αν χρειαστεί, θα τους πάμε και εκεί μέχρι να απελαθούν, για να προστατεύσουμε την κοινωνική ειρήνη, τη δημόσια τάξη και ασφάλεια».
Η Αριστερά σε όλες τις εκφάνσεις της, από την κοινοβουλευτική εκπροσώπησή της έως το κουκουλοφόρο φασιστοειδές παρακράτος της, είναι σε μεγάλο εκνευρισμό.
Όταν ο Αρβανίτης και διάφορα άλλα τέτοια πεταμένα λεφτά των Ευρωπαίων φορολογουμένων εγκαλούν την Ελλάδα πως θα πάει τους παράνομους μετανάστες σε απομονωμένα νησιά, η απάντηση πρέπει να είναι «ναι, αν χρειαστεί, θα τους πάμε και εκεί μέχρι να απελαθούν, για να προστατεύσουμε την κοινωνική ειρήνη, τη δημόσια τάξη και ασφάλεια».
Η Αριστερά σε όλες τις εκφάνσεις της, από την κοινοβουλευτική εκπροσώπησή της έως το κουκουλοφόρο φασιστοειδές παρακράτος της, είναι σε μεγάλο εκνευρισμό.
Βλέπει τα γερασμένα βρόμικα φτιασίδια της να ξεφτίζουν και να πέφτουν, κι από κάτω να φαίνεται φάτσα κάρτα το αποκρουστικό πρόσωπο ενός μισελληνικού ολοκληρωτισμού.
Να είσαστε βέβαιοι πως αυτοί εδώ οι ιδεοληπτικοί ρεμπεσκέδες του πολιτισμικού μαρξισμού θα είχαν σκοτώσει ακόμη νωρίτερα και τον Βελουχιώτη για τη ρητορική της ομιλίας στη Λαμία, όπου αναφερόταν σε φυλή και Έθνος, όσο και κάθε στέλεχος της αντίστασης που άρθρωνε, ειλικρινά ή προσχηματικά, λόγο με εθνικές αναφορές και διαφωνούσε με τη γραμμή περί απόσχισης της Μακεδονίας.
Δεν συζητάω για τους μαχητές του Μακεδονικού Αγώνα, των Βαλκανικών Πολέμων, του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα του λαού μας στη Μικρά Ασία ή τους Αγωνιστές του 1821.
Αυτούς τούς θεωρούν κάτι σαν πρώιμους χρυσαυγίτες οι Απόστολοι του Μαρασμού.
Αυτούς τούς θεωρούν κάτι σαν πρώιμους χρυσαυγίτες οι Απόστολοι του Μαρασμού.
Μετά την πλήρη κατάρρευση του οικονομικού μαρξισμού έπρεπε να βρουν άλλη αναφορά, άλλο πλαίσιο δικαιολόγησης της ύπαρξής τους και του μίσους τους για το Έθνος και την Πατρίδα.
Πρώτα απλά μισούσαν τους πλούσιους και με πρόσχημα την «κοινωνική δικαιοσύνη» και την «ισότητα», με αληθινά εργαλεία τον φθόνο και το μίσος, διέλυσαν ολόκληρες κοινωνίες, τις βούτηξαν στο αίμα και αντικατέστησαν την αστική τάξη, τους πλουσίους, με τα κομματόσκυλα της γραφειοκρατίας του κόμματος. Στην Ελλάδα της κομμουνιστικής χωριστικής ανταρσίας, ελλείψει πλούσιων αστών, σκότωναν μπακάληδες, φουρναραίους, κανά ταλαίπωρο που είχε παλτό και δεύτερη γελάδα ή αυτόν που προτίμησε η Μαριώ.
Μοίρασαν σε λιμοκτονικές μερίδες την τροφή και γενικά τα αγαθά και πλουσιοπάροχα τον ολοκληρωτισμό, τη βία, τον θάνατο και τη σκλαβιά.
Πρώτα απλά μισούσαν τους πλούσιους και με πρόσχημα την «κοινωνική δικαιοσύνη» και την «ισότητα», με αληθινά εργαλεία τον φθόνο και το μίσος, διέλυσαν ολόκληρες κοινωνίες, τις βούτηξαν στο αίμα και αντικατέστησαν την αστική τάξη, τους πλουσίους, με τα κομματόσκυλα της γραφειοκρατίας του κόμματος. Στην Ελλάδα της κομμουνιστικής χωριστικής ανταρσίας, ελλείψει πλούσιων αστών, σκότωναν μπακάληδες, φουρναραίους, κανά ταλαίπωρο που είχε παλτό και δεύτερη γελάδα ή αυτόν που προτίμησε η Μαριώ.
Μοίρασαν σε λιμοκτονικές μερίδες την τροφή και γενικά τα αγαθά και πλουσιοπάροχα τον ολοκληρωτισμό, τη βία, τον θάνατο και τη σκλαβιά.
Το σύστημα κατέρρευσε όχι απλά γιατί έχασε την κούρσα των εξοπλισμών με τη Δύση. Κατέρρευσε κυρίως γιατί έχασε κάθε νομιμοποίηση στις συνειδήσεις των πολιτών, όπου η πραγματικότητα ξεβράκωνε την εικονική πραγματικότητα της προπαγάνδας. Ήταν μαζικές κοινωνίες φόβου και τρομοκρατίας, όπου η καταστολή ήταν βιομηχανοποιημένη, κεντρικά σχεδιασμένη.
Μιλούσα προχθές με Εσθονό φίλο και όταν του εξήγησα πως έχουμε ακόμη υποστηρικτές της Σοβιετικής Ένωσης και των μεθόδων της, αντέδρασε σαν να μιλούσαμε για σχιζοφρενείς. Δεν απέχει, βέβαια, πολύ η πραγματικότητα. Όταν διεκδικείς το «δικαίωμα» στη βία, στους βανδαλισμούς, τους τραμπουκισμούς και απαιτείς και θεσμική ασυλία γι’ αυτά, τότε έναν ψυχίατρο τον θες.
Μιλούσα προχθές με Εσθονό φίλο και όταν του εξήγησα πως έχουμε ακόμη υποστηρικτές της Σοβιετικής Ένωσης και των μεθόδων της, αντέδρασε σαν να μιλούσαμε για σχιζοφρενείς. Δεν απέχει, βέβαια, πολύ η πραγματικότητα. Όταν διεκδικείς το «δικαίωμα» στη βία, στους βανδαλισμούς, τους τραμπουκισμούς και απαιτείς και θεσμική ασυλία γι’ αυτά, τότε έναν ψυχίατρο τον θες.
Αφού λοιπόν κατέρρευσε ο οικονομικός μαρξισμός, οι φορείς αυτής της συλλογικής κοινωνικής νόσου το ρίξανε στην πονοψυχιά για τους παράνομους μετανάστες, για τους ΛΟΑΤΚΙ και την «κλιματική αλλαγή», έχοντας έναν σαφή στόχο: αφού η προπαγάνδα τους δεν κατάφερε να αλλάξει τα μυαλά των ανθρώπων, θα αλλάξουν, θα αντικαταστήσουν τους ίδιους τους ανθρώπους με άλλους, πλημμυρίζοντας την Ευρώπη με ξένους, μουσουλμάνους, νομίζοντας πως έτσι θα δημιουργηθεί μια καινούργια μούλτι κούλτι άπατρις «μη ράτσα», ένας ευκολομεταχείριστος πολτός, που θα σβήσει τα Έθνη και την ταυτότητά τους.
Η πραγματικότητα όμως, που έχει, είπαμε, το ελάττωμα να υπάρχει, είναι πολύ διαφορετική: χριστιανοί και μουσουλμάνοι είμαστε λάδι και νερό. Δεν διαλύεται το ένα μέσα στο άλλο. Οι μεικτοί γάμοι είναι απειροελάχιστοι. Έτσι απλά θα δημιουργηθούν παράλληλες κοινωνίες, ήτοι γκέτο. Καμία δε σοβαρή συζήτηση δεν μπορεί να γίνει, αν δεν αποδεχτούμε την ωμή αλήθεια ότι το Ισλάμ δεν είναι απλά θρησκεία, αλλά ολόκληρο ιδεολογικό σύστημα, με κατεξοχήν ολοκληρωτικά, επιθετικά και επεκτατικά χαρακτηριστικά.
Οι αληθινοί πιστοί μουσουλμάνοι θεωρούν τη δημοκρατία αμάρτημα, πολλές δε από τις ελευθερίες που απολαμβάνουν ειδικά οι γυναίκες και οι ομοφυλόφιλοι στις κοινωνίες μας τις θεωρούν βαρύτατες αμαρτίες, που πρέπει να τιμωρούνται αυστηρά και θεωρούν ότι ο ιερός νόμος πρέπει να υπερισχύει των κοσμικών νόμων του κράτους. Μόλις θα γίνουν πολλοί, θα το διεκδικήσουν κι εδώ και παντού, θα απαιτήσουν να προσαρμοστούμε εμείς στον δικό τους τρόπο, κι όχι αυτοί στον δικό μας, τον οποίο απλά ανέχονται όσο είναι λίγοι και ανίσχυροι.
Η Αριστερά είναι ο χρήσιμος ηλίθιος του ριζοσπαστικού Ισλάμ και ως ιδεοληπτικοί ανόητοι δεν έχουν διδαχτεί τίποτα από τις συνέπειες για την Αριστερά και τα στελέχη της, όπου πήραν την εξουσία οι φανατικοί μουσουλμάνοι. Π.χ., στον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ηλιθιωδώς ότι οι σουνίτες από το Αφγανιστάν, το Ιράκ, το Πακιστάν, το Κονγκό, ευγνώμονες για την υποδοχή από την ελληνέζικη αφασιακή Αριστερά, αφού βολευτούν εδώ και περάσουν τα χρόνια, θα πολιτογραφηθούν και θα ψηφίζουν τη Νοτοπούλου, που μιλάει σαν τη Δέσποινα Στυλιανοπούλου στις ταινίες, τον Δρίτσα, που δεν σηκώνει βιασμούς παιδιών στο σκουριασμένο σπαθάκι του, αρκεί να μην υπάρχει συχνότης μικροτέρα του εξαμήνου, τον Γιαννούλη τον σουβλακοφονιά και τα άλλα παιδιά της Κουμουνδούρου.
You wish my fish, που λένε οι μεγάλοι μας φίλοι και σύμμαχοι.
Η πραγματικότητα όμως, που έχει, είπαμε, το ελάττωμα να υπάρχει, είναι πολύ διαφορετική: χριστιανοί και μουσουλμάνοι είμαστε λάδι και νερό. Δεν διαλύεται το ένα μέσα στο άλλο. Οι μεικτοί γάμοι είναι απειροελάχιστοι. Έτσι απλά θα δημιουργηθούν παράλληλες κοινωνίες, ήτοι γκέτο. Καμία δε σοβαρή συζήτηση δεν μπορεί να γίνει, αν δεν αποδεχτούμε την ωμή αλήθεια ότι το Ισλάμ δεν είναι απλά θρησκεία, αλλά ολόκληρο ιδεολογικό σύστημα, με κατεξοχήν ολοκληρωτικά, επιθετικά και επεκτατικά χαρακτηριστικά.
Οι αληθινοί πιστοί μουσουλμάνοι θεωρούν τη δημοκρατία αμάρτημα, πολλές δε από τις ελευθερίες που απολαμβάνουν ειδικά οι γυναίκες και οι ομοφυλόφιλοι στις κοινωνίες μας τις θεωρούν βαρύτατες αμαρτίες, που πρέπει να τιμωρούνται αυστηρά και θεωρούν ότι ο ιερός νόμος πρέπει να υπερισχύει των κοσμικών νόμων του κράτους. Μόλις θα γίνουν πολλοί, θα το διεκδικήσουν κι εδώ και παντού, θα απαιτήσουν να προσαρμοστούμε εμείς στον δικό τους τρόπο, κι όχι αυτοί στον δικό μας, τον οποίο απλά ανέχονται όσο είναι λίγοι και ανίσχυροι.
Η Αριστερά είναι ο χρήσιμος ηλίθιος του ριζοσπαστικού Ισλάμ και ως ιδεοληπτικοί ανόητοι δεν έχουν διδαχτεί τίποτα από τις συνέπειες για την Αριστερά και τα στελέχη της, όπου πήραν την εξουσία οι φανατικοί μουσουλμάνοι. Π.χ., στον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ηλιθιωδώς ότι οι σουνίτες από το Αφγανιστάν, το Ιράκ, το Πακιστάν, το Κονγκό, ευγνώμονες για την υποδοχή από την ελληνέζικη αφασιακή Αριστερά, αφού βολευτούν εδώ και περάσουν τα χρόνια, θα πολιτογραφηθούν και θα ψηφίζουν τη Νοτοπούλου, που μιλάει σαν τη Δέσποινα Στυλιανοπούλου στις ταινίες, τον Δρίτσα, που δεν σηκώνει βιασμούς παιδιών στο σκουριασμένο σπαθάκι του, αρκεί να μην υπάρχει συχνότης μικροτέρα του εξαμήνου, τον Γιαννούλη τον σουβλακοφονιά και τα άλλα παιδιά της Κουμουνδούρου.
You wish my fish, που λένε οι μεγάλοι μας φίλοι και σύμμαχοι.
Μη φάτε, θα έχουμε γλαρόσουπα, που λέει και ο σοφός λαός του Πειραιώς.
Ο Αμπντουλαχαλήμ και τα 45 ξαδέρφια του, όταν σιγουράρουν το πράμα και τη βολέψουν θεσμικώς, θα κάνουν τα δικά τους κουμάντα με πράσινες σημαίες – και δεν εννοώ της πασοκάρας. Θα επιδιώξουν πολύ απλά -και λογικό είναι- να επιβάλουν τη θρησκεία-ιδεολογία τους, που έχει τόση σχέση με την αγάπη όση εγώ με το τένις και την ικεμπάνα.
Η Αριστερά, λοιπόν, είναι σε αποδρομή.
Η Αριστερά, λοιπόν, είναι σε αποδρομή.
Ψοφολογάνε οι σάπιες ιδέες της, τα κακάρωσε η μόδα της και όλο νεύρα κάνει μάχη οπισθοφυλακής, βρίζοντας και συκοφαντώντας τη συντριπτική πλειονότητα.
Με μια αυστηρή στάση, χωρίς σταγόνα νερό στο κρασί μας, ας τη βοηθήσουμε λίγο να πάει...
στο μαυσωλείο της Ιστορίας, μαζί με τις εν μεσοτοιχία αιρέσεις της, τον Φασισμό και τον Ναζισμό.
Τις λεπτομέρειες στα υπόλοιπα θα τις βρούμε μεταξύ μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου