Τις τελευταίες ώρες η επικαιρότητα κατακλύζεται με πληροφορίες για την τελευταία επιτυχία της Αντιτρομοκρατικής, που εξουδετέρωσε την "Επαναστατική Αυτοάμυνα". Οι φωτογραφίες από τα καλάσνικοφ της οργάνωσης, συνοδεύονται με διόπτρες νυχτός, μάσκες, περίστροφα και λοιπά χρειώδη για την φονική δράση των τρομοκρατών.
Η επιτυχία της Αντιτρομοκρατικής συνδυάζεται με την επίσης μεγάλη επιτυχία της ΕΛΑΣ και της κυβέρνησης, που επιτέλους τολμά να βάλει τάξη και να εφαρμόσει τον νόμο στα ΑΕΙ. Στις γιάφκες της ΑΣΟΕΕ, εν όψει και της επετείου του Πολυτεχνείου, βρέθηκαν λοστοί, τσεκούρια και άδεια μπουκάλια έτοιμα να μετατραπούν σε βόμβες μολότοφ. Τα γνωστά πολεμοφόδια για τους "μαθητευόμενους τρομοκράτες". Αυτά που στο παρελθόν ο κ. Σκουρλέτης δήλωνε ότι "είναι αντικείμενα καθημερινής χρήσης που υπάρχουν στο σπίτι του καθενός μας" (Σκουρλέτης, Ιανουάριος 2013, με αφορμή επέμβαση της αστυνομίας πάλι στην ΑΣΟΕΕ).
Αλλά πέρα από την επιτυχία των μεν και την ακατάσχετη μπουρδολογία των δε, υπάρχει ένα αναπάντητο ερώτημα. Γιατί η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη, και ενδεχομένως και η μόνη στον ανεπτυγμένο κόσμο, που υπάρχει ακόμα αντάρτικο πόλεων; Γιατί ενώ τα ανάλογα φαινόμενα στη Δυτική Ευρώπη- οι Κόκκινες Ταξιαρχίες στην Ιταλία, η Φράξια Κόκκινου Στρατού στην Γερμανία και άλλες λιγότερο "διάσημες" ομάδες- κατέθεσαν τα όπλα εδώ και δεκαετίες, ενώ στην Ελλάδα το αφιονισμένο προσωπικό των αριστερών "γκρουπούσκουλων", συνεχώς ανανεώνεται;
Η απλοϊκή ερμηνεία που δίνεται από την "μπουρδολογούσα αριστερά" κάνει λόγο για τις ταξικές αντιθέσεις, την οικονομική κρίση, τις ανισότητες και λοιπές κοινοτοπίες βγαλμένες από τις μπροσούρες της εφηβείας μας. Απλοϊκές ερμηνείες που διαψεύδονται και από την ταξική σύνθεση των νεαρών μελών των τρομοκρατικών οργανώσεων αλλά και από τα διεθνή παραδείγματα.
Και το ερώτημα παραμένει. Γιατί μόνο στην Ελλάδα υπάρχει ακόμα αριστερή τρομοκρατία; Γιατί στην Ελλάδα, τουλάχιστον μέχρι τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη, μια μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης όχι μόνο έδειχνε ανοχή στη δράση των δολοφόνων, αλλά (σχεδόν) και την επικροτούσε;
Πρόσφατα εκδόθηκε το βιβλίο του Γιάννη Βούλγαρη, "Ελλάδα μια χώρα παραδόξως νεωτερική" (εκδόσεις Πόλις) που επιχειρηματολογεί πειστικά για το ότι η Ελλάδα - σε πείσμα των παλαιών, τόσο των μαρξιστικών όσο και των φιλελεύθερων αναλύσεων- δεν συνιστά μια αρνητική εξαίρεση σε σχέση με τις άλλες χώρες της προηγμένης Δύσης. Απλά δεν υπάρχει ενιαίος κανόνας. Ή όπως το έθεσε ο ιστορικός Κώστας Κωστής, που μνημονεύεται στο βιβλίο, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε "την μετατροπή μιας μικρής επαρχίας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλαδή ενός μουσουλμανικού κράτους, σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος ως επίτευγμα και όχι ως απλό νομοτελειακό γεγονός, ούτε ως αποτέλεσμα παθητικής προσαρμογής".
Πολύ σωστά. Αλλά η τρομοκρατία σίγουρα δείχνει την απόκλισή μας. Τη διαφορετικότητά μας.
Είναι ο εμφύλιος;
Η αριστερή νοσταλγία για τη μάχη του χάθηκε; Παρά την αποκάλυψη του πραγματικού προσώπου του υπαρκτού σοσιαλισμού; Παρά την εξαφάνιση του κομμουνισμού παγκοσμίως, με εξαίρεση μια νησίδα στον Περισσό;
Είναι η κληροδοτημένη από αριστερούς ιστορικούς αντίληψη, ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που δίνει διαρκώς μάχες κατα των καταπιεστών, ντόπιων και ξένων; Μια ανυπότακτη χώρα, που δεν σκύβει το κεφάλι;
Είναι προνεωτερικές αντιλήψεις για τη δράση των σύγχρονων κλεφτών και αρματολών;
Είναι η απονομιμοποίηση των μηχανισμών επιβολής της τάξης λόγω της 7χρονης δικτατορίας;
Είναι μια αριστερή εξιδανίκευση των ανταρτικών πόλης που έδρασαν στις χώρες της Λατινικής Αμερικής;
Δεν έχω έτοιμη απάντηση, αλλά...
αισθάνομαι ότι η συνέχιση της δράσης των τρομοκρατών στην Ελλάδα, και μόνο στην Ελλάδα, οφείλει να μας προβληματίσει. Όπως και οι αντιλήψεις που συνοδεύουν τη δράση των τρομοκρατών. Δεν πάει πολύς καιρός που ο κ. Μπαλαούρας του ΣΥΡΙΖΑ είχε δηλώσει Ότι "οι οργανώσεις αυτές, όπως η 17Ν, είχαν ένα λαθεμένο αλλά ένα ιδεώδες που ήταν υπέρ του ανθρώπου".
Ανάλογα βέβαια από ποια πλευρά του όπλου βρισκόσουν... κ. Μπαλαούρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου