Γράφει ο Αλκιβιάδης Κ. Κεφαλάς
Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
Τη στιγμή που δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες εισέρχονται μαζικά στην πατρίδα μας, αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις από όλες τις χώρες της Ευρώπης σπεύδουν στην Αλβανία, στα Σκόπια και στη Βουλγαρία με σκοπό να εγκλωβίσουν τους πιστούς του Αλλάχ στην Ελλάδα για να εμποδιστεί η εγκατάστασή τους στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Οι Ευρωπαίοι, εκμεταλλευόμενοι την απύθμενη διαφθορά του πολιτικού συστήματος και τον χαμηλό δείκτη της πολιτικής ευφυΐας του, μετέτρεψαν τη χώρα σε μια τεράστια ζώνη ασφαλείας (buffer zone), όμοια με αυτήν που σκοπεύουν να δημιουργήσουν οι Τούρκοι στη βόρεια Συρία.
Εκτός των κοινωνικών, οικονομικών, εθνολογικών, εθνικών και υγειονομικών κινδύνων που συνεπάγεται η μαζική εγκατάσταση στη χώρα, η πληθυσμιακή μετακίνηση δημιουργεί εύλογες συνειδησιακές και υπαρξιακές ανησυχίες σε όλες τις κοινωνικές τάξεις ως προς την ανάγκη της «θυσίας αίματος», που θα κληθεί να υποστεί ο ελληνικός λαός για να υπερασπιστεί την πατρίδα του, δοθέντος ότι οι γεωπολιτικές αναλύσεις βεβαιώνουν πως λίαν συντόμως η Ελλάδα θα αναγκαστεί να εμπλακεί σε έναν πόλεμο με την Τουρκία.
Η επιτυχής έκβαση, όμως, ενός πολεμικού εγχειρήματος κρίνεται αφενός από τον βαθμό της εκούσιας υπεράσπισης της πατρίδας από τους πολίτες, εάν βεβαίως επιθυμούν να διατηρήσουν το σύνολο των πολιτισμικών αξιών και των υλικών αγαθών τους, αφετέρου από την επαρκή πολεμική προετοιμασία της χώρας. Όταν λοιπόν οι ως άνω προϋποθέσεις εκπληρώνονται, τότε η διατήρηση της ελευθερίας είναι δυνατή.
Καθίσταται λοιπόν φανερό ότι πρωταρχική αποστολή του πολιτικού συστήματος είναι η εξασφάλιση των ως άνω προϋποθέσεων ως μέσων υπεράσπισης της ελευθερίας. Ο λαός, από την άλλη, οφείλει να ελέγχει την εξουσία μέσω της δημοκρατίας, εξοστρακίζοντας από τον πολιτικό βίο τους απάτριδες, τους διεθνιστές, τους καλοπληρωμένους δικαιωματιστές, καθώς και τους επαγγελματίες ανθέλληνες ρατσιστές.
Όμως, το γεγονός της ανατροπής του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος και η απεμπόληση των πολιτικών και ιδεολογικών αρχών του ΣΥΡΙΖΑ μέσω της συνεργασίας με την Ακροδεξιά επικροτήθηκαν από το 30% του εκλογικού σώματος, αναδεικνύοντας την πολιτική ανωριμότητα και, συνεπώς, την αδυναμία υιοθέτησης αξιών, όπως η ελευθερία και η αξιοπρέπεια.
Παράλληλα, το σύνολο του πολιτικού φάσματος και των ελίτ εργάζεται εκουσίως προς την κατεύθυνση της απώλειας της ελευθερίας, όπως αποδεικνύουν η ληστρική φορολόγηση της μεσαίας τάξης, η διεύρυνση της τάξης των «απασχολήσιμων», των επιδοματιών και του «πρεκαριάτου», η ανεργία και η φτωχοποίηση, η ενθάρρυνση της φυγής των νέων στο εξωτερικό, η κατάρρευση των κοινωνικών δομών, καθώς και η θεσμοθετημένη δήμευση της περιουσίας μέσω του ΕΝΦΙΑ και των «αντικειμενικών κριτηρίων φορολόγησης», που απογυμνώνουν τον λαό από κάθε περιουσιακό στοιχείο.
Ο τελευταίος, όμως, παρά την εκκωφαντική σιωπή του στα τεκταινόμενα και την απώλεια διάθεσης για αξιοπρεπή διαβίωση και ελευθερία, ευλόγως διερωτάται ποιες αξίες το πολιτικό σύστημα και οι ελίτ θα τον καλέσουν να υπερασπίσει, όταν έλθει η ώρα της πολεμικής αναμέτρησης με την Τουρκία, δοθέντος ότι οι αξίες στις οποίες στηριζόταν η υπεράσπιση της πατρίδας στο παρελθόν σήμερα διώκονται ακόμα και ποινικά.
Επί παραδείγματι, τα σύνορα της χώρας με την Τουρκία έχουν καταργηθεί, επειδή ο τέως -πολιτικά ανώριμος- πρωθυπουργός δήλωνε ότι «οι θάλασσες δεν έχουν σύνορα».
Η ιδιωτική περιουσία, σημαντικό στοιχείο πατριωτισμού, είναι ανύπαρκτη, επειδή μέσω του ΕΝΦΙΑ οι πολίτες σήμερα είναι ενοικιαστές στα σπίτια τους.
Οι οικογένειες έχουν διαλυθεί, επειδή οι νέοι φεύγουν μετανάστες στο εξωτερικό.
Οι Ευρωπαίοι, εκμεταλλευόμενοι την απύθμενη διαφθορά του πολιτικού συστήματος και τον χαμηλό δείκτη της πολιτικής ευφυΐας του, μετέτρεψαν τη χώρα σε μια τεράστια ζώνη ασφαλείας (buffer zone), όμοια με αυτήν που σκοπεύουν να δημιουργήσουν οι Τούρκοι στη βόρεια Συρία.
Εκτός των κοινωνικών, οικονομικών, εθνολογικών, εθνικών και υγειονομικών κινδύνων που συνεπάγεται η μαζική εγκατάσταση στη χώρα, η πληθυσμιακή μετακίνηση δημιουργεί εύλογες συνειδησιακές και υπαρξιακές ανησυχίες σε όλες τις κοινωνικές τάξεις ως προς την ανάγκη της «θυσίας αίματος», που θα κληθεί να υποστεί ο ελληνικός λαός για να υπερασπιστεί την πατρίδα του, δοθέντος ότι οι γεωπολιτικές αναλύσεις βεβαιώνουν πως λίαν συντόμως η Ελλάδα θα αναγκαστεί να εμπλακεί σε έναν πόλεμο με την Τουρκία.
Η επιτυχής έκβαση, όμως, ενός πολεμικού εγχειρήματος κρίνεται αφενός από τον βαθμό της εκούσιας υπεράσπισης της πατρίδας από τους πολίτες, εάν βεβαίως επιθυμούν να διατηρήσουν το σύνολο των πολιτισμικών αξιών και των υλικών αγαθών τους, αφετέρου από την επαρκή πολεμική προετοιμασία της χώρας. Όταν λοιπόν οι ως άνω προϋποθέσεις εκπληρώνονται, τότε η διατήρηση της ελευθερίας είναι δυνατή.
Καθίσταται λοιπόν φανερό ότι πρωταρχική αποστολή του πολιτικού συστήματος είναι η εξασφάλιση των ως άνω προϋποθέσεων ως μέσων υπεράσπισης της ελευθερίας. Ο λαός, από την άλλη, οφείλει να ελέγχει την εξουσία μέσω της δημοκρατίας, εξοστρακίζοντας από τον πολιτικό βίο τους απάτριδες, τους διεθνιστές, τους καλοπληρωμένους δικαιωματιστές, καθώς και τους επαγγελματίες ανθέλληνες ρατσιστές.
Όμως, το γεγονός της ανατροπής του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος και η απεμπόληση των πολιτικών και ιδεολογικών αρχών του ΣΥΡΙΖΑ μέσω της συνεργασίας με την Ακροδεξιά επικροτήθηκαν από το 30% του εκλογικού σώματος, αναδεικνύοντας την πολιτική ανωριμότητα και, συνεπώς, την αδυναμία υιοθέτησης αξιών, όπως η ελευθερία και η αξιοπρέπεια.
Παράλληλα, το σύνολο του πολιτικού φάσματος και των ελίτ εργάζεται εκουσίως προς την κατεύθυνση της απώλειας της ελευθερίας, όπως αποδεικνύουν η ληστρική φορολόγηση της μεσαίας τάξης, η διεύρυνση της τάξης των «απασχολήσιμων», των επιδοματιών και του «πρεκαριάτου», η ανεργία και η φτωχοποίηση, η ενθάρρυνση της φυγής των νέων στο εξωτερικό, η κατάρρευση των κοινωνικών δομών, καθώς και η θεσμοθετημένη δήμευση της περιουσίας μέσω του ΕΝΦΙΑ και των «αντικειμενικών κριτηρίων φορολόγησης», που απογυμνώνουν τον λαό από κάθε περιουσιακό στοιχείο.
Ο τελευταίος, όμως, παρά την εκκωφαντική σιωπή του στα τεκταινόμενα και την απώλεια διάθεσης για αξιοπρεπή διαβίωση και ελευθερία, ευλόγως διερωτάται ποιες αξίες το πολιτικό σύστημα και οι ελίτ θα τον καλέσουν να υπερασπίσει, όταν έλθει η ώρα της πολεμικής αναμέτρησης με την Τουρκία, δοθέντος ότι οι αξίες στις οποίες στηριζόταν η υπεράσπιση της πατρίδας στο παρελθόν σήμερα διώκονται ακόμα και ποινικά.
Επί παραδείγματι, τα σύνορα της χώρας με την Τουρκία έχουν καταργηθεί, επειδή ο τέως -πολιτικά ανώριμος- πρωθυπουργός δήλωνε ότι «οι θάλασσες δεν έχουν σύνορα».
Η ιδιωτική περιουσία, σημαντικό στοιχείο πατριωτισμού, είναι ανύπαρκτη, επειδή μέσω του ΕΝΦΙΑ οι πολίτες σήμερα είναι ενοικιαστές στα σπίτια τους.
Οι οικογένειες έχουν διαλυθεί, επειδή οι νέοι φεύγουν μετανάστες στο εξωτερικό.
Η χριστιανική πίστη αποθαρρύνεται και αντικαθίσταται σταδιακά από το Ισλάμ.
Η πολιτισμική ελληνική ταυτότητα διώκεται, επειδή το πολιτικό σύστημα και η επικρατούσα πολιτική ιδεολογία απαιτούν από τους πολίτες να είναι «πολυπολιτισμικοί» και να υιοθετήσουν την άποψη ότι πατρίδα δεν υπάρχει.
Η δημοκρατία και οι ίσες ευκαιρίες έχουν καταργηθεί προ πολλού, επειδή οι κομματικοί τερμίτες λεηλατούν το δημόσιο χρήμα.
Η Δικαιοσύνη λειτουργεί ως αντίστροφος πλεγματικός χώρος, που παγιδεύει μόνο τα μικρά ψάρια.
Η Δικαιοσύνη λειτουργεί ως αντίστροφος πλεγματικός χώρος, που παγιδεύει μόνο τα μικρά ψάρια.
Η ελευθερία έχει ακυρωθεί από την καθημερινή εγκληματικότητα, τον φόβο και τη φίμωση του λόγου, και την ποινικοποίηση της πολιτικής αντίρρησης.
Επειδή λοιπόν πολιτικοί, οι ελίτ και o λαός έχουν εργαστεί εκουσίως ή ακουσίως προς την κατεύθυνση της στρατηγικής ήττας του Ελληνισμού σε μια μελλοντική πολεμική αναμέτρηση με την Τουρκία, εύλογα τίθεται το ερώτημα:
Επειδή λοιπόν πολιτικοί, οι ελίτ και o λαός έχουν εργαστεί εκουσίως ή ακουσίως προς την κατεύθυνση της στρατηγικής ήττας του Ελληνισμού σε μια μελλοντική πολεμική αναμέτρηση με την Τουρκία, εύλογα τίθεται το ερώτημα:
«Γιατί να μην προσκληθούν οι δυνάμει κατακτητές να διοικήσουν από τώρα τη χώρα, ώστε να αποφύγουμε αφενός τον άδικο φόρο αίματος, αφετέρου την οικονομική επιβάρυνση που απαιτούν οι τεράστιες αμυντικές δαπάνες;».
Άλλωστε, αυτούς τους λόγους δεν επικαλείται το πολιτικό σύστημα για να δικαιολογήσει τις πράξεις του, όταν παρέδωσε τη χώρα στους Γερμανούς;
Άλλωστε, αυτούς τους λόγους δεν επικαλείται το πολιτικό σύστημα για να δικαιολογήσει τις πράξεις του, όταν παρέδωσε τη χώρα στους Γερμανούς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου