Αν δεν υπήρχε ο Νίκος Βούτσης, θα έπρεπε να τον εφεύρομεν και να τον κατοχυρώσουμε ως ευρεσιτεχνία αμφιβόλου χρησιμότητος
Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ
Νίκος Βούτσης: Δεν είναι μόνο η φυσιογνωμία του φιλικού ταβερνιάρη
που ξεχωρίζει. Ω, ναι, το φιζίκ του προέδρου (αν είναι δυνατόν!) της
Βουλής παραπέμπει σε συμπαθή κάπελα που πάντοτε έχει έναν λόγο πρόχειρο
να σερβίρει μαζί με τα μπαγιάτικα μεζεκλίκια που συνοδεύουν το φτηνό
κατρούτσο ρετσίνας, η οποία λίγο έλειψε να μπει σε βαρέλι ξιδιού (γιατί
αυτό θα της ταίριαζε καλύτερα). Ο πρόχειρος λόγος του είναι πιο
μπαγιάτικος από τους μεζέδες του, αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης για
να το αναλύσομεν.
Δεν είναι μόνο το νυσταλέο ύφος που σε υποβάλλει κι εσένα να
νυστάξεις και ουδέποτε σου προκαλεί κάτι έστω συγγενικό με την εγρήγορση
ή την ψυχική ανάταση που συνοδεύει συχνά το δέος, τον θαυμασμό.
Δεν
είναι μόνο ο τόνος της φωνής σ' αυτή την παράξενη ένρινη συχνότητα, που
τσαλαβουτάει ανάμεσα στα γαστρικά υγρά και στις μισοχωνεμένες γαρίδες
Νο 0 μέχρι να βρει τον δρόμο της στον λάρυγγα κι έπειτα στον μαγικό έξω
κόσμο.
Δεν είναι μόνο η ρητορική δεινότητά του, που εντυπωσιάζει με την ηχηρή, απόλυτη απουσία της.
Δεν
είναι μόνο ο μύσταξ ο νωχελικός, όστις απλώνεται ωσάν σταχτιά
λιμνοθάλασσα πάνω στο ροδαλό και καλοζωισμένο άνω χείλος του (εξίσου
καλοζωισμένο είναι και το σύνολο της φατσούλας).
Πάνω απ' όλα
είναι...
Ο Βούτσης, πέρα από
τυπικός αριστερός, είναι σχεδόν θεσμός! Eνα από τα σύμβολα της
δημοκρατίας, οϊμέ και ουαί και βαβαί. Είναι και ρέκορντμαν ως ο πρώτος
πρόεδρος (για φαντάσου!) της Βουλής που αυτοακυρώθηκε καμαρωτός μπροστά
σε μέλη ξένων διπλωματικών αποστολών!
Oπως έγραψε η «δημοκρατία»,
είπεν ο Νίκος Βούτσης σε διαπιστευμένους επικεφαλής διπλωματικών
αποστολών στην Ελλάδα που επισκέφθηκαν το Κοινοβούλιο: «Δεν νομοθετήσαμε
πάντοτε έτσι όπως θα θέλαμε, έτσι όπως θα έπρεπε ή έτσι όπως λέει το
Σύνταγμά μας ή και τα Συντάγματα των δικών σας χωρών».
Oπερ μεθερμηνευόμενον, καλώς ορίσατε στην Μπανανία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου