«Η επανάσταση είναι σαν το ποδήλατο. Αν σταματήσουμε να κάνουμε πεντάλ, θα πέσουμε».
«Η στρατιωτική στολή είναι πρακτική, απλή, φτηνή και ποτέ δεν παύει να είναι της μόδας»
«Αρχισα την επανάσταση με 82 άτομα. Θα το ξανάκανα, ακόμη και με
10 ή 15 και με ακλόνητη πίστη. Δεν έχει σημασία πόσο μικρός είσαι, αν
έχεις πίστη και σχέδιο δράσης»
«Η επανάσταση δεν είναι ένα στρώμα από ροδοπέταλα. Είναι μια μάχη ανάμεσα στο μέλλον και το παρελθόν»
«Ποτέ δεν είδα κάποια αντίφαση ανάμεσα στις ιδέες που πιστεύω και
στις ιδέες αυτού του συμβόλου, αυτής της εξαιρετικής φυσιογνωμίας, του
Ιησού Χριστού».
«Χωρίς την εξουσία, οι ιδεολογίες δεν μπορούν να εφαρμοστούν. Με την εξουσία, σπάνια επιβιώνουν»
«Καταδικάστε με, δεν έχει σημασία. Η Ιστορία θα με αθωώσει»
«Δεν απομένουν πια παρά μόνο δύο κομμουνιστές στον κόσμο, εγώ και ο Οσκαρ».
Αναφερόταν στον Οσκαρ Νιμάγιερ, τον βραζιλιάνο αρχιτέκτονα, και
σίγουρα όχι στον Αλέξη Τσίπρα, στον οποίο, πάντως, είχε στείλει επιστολή
αμέσως μετά το ελληνικό δημοψήφισμα. Ανάμεσα στα υπόλοιπα που είχε
σημειώσει, περί αγώνων του ελληνικού έθνους, είχε γράψει: «Σας συγχαίρω
θερμά για τη λαμπρή πολιτική σας νίκη».
Βέβαια, ποτέ δεν μάθαμε πώς αντέδρασε ο Κάστρο όταν εκείνο το «Οχι»
μετετράπη σε «Ναι», αλλά αυτό...
αποτελεί μια άλλη ιστορία – η οποία μπορεί
και να αθωώνει, κάποιες φορές. Ισως, «μέχρι να έρθει η νίκη των λαών»,
έτσι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου