ΣΥΡΙΖΑίοι: Η ντροπή της Αριστεράς

Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης 

Ενώ ολόκληρος ο πλανήτης βρίσκεται σε επιφυλακή λόγω των «παιχνδιών» του Κιμ Γιονγκ Ουν με τους βαλλιστικούς πυραύλους, στην ελληνική πραγματικότητα ακόμη ασχολούμαστε με τα βλήματα του Πάνου Καμμένου.

Λίγες ώρες μετά τις διαβεβαιώσεις των Αλέξη Τσίπρα και Πάνου Καμμένου ότι η κυβέρνηση δεν έχει τίποτε να κρύψει στην υπόθεση αυτή ο Νίκος Φίλης έρχεται να θέσει τον ανθρωπιστικό παράγοντα στην αγοραπωλησία, ο οποίος και απασχολεί πολλούς στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Σε ερώτηση για το εάν η συμφωνία χρεώνεται πολιτικά σε κάποιους ο κ. Φίλης σημείωσε: «κανείς δεν βγάζει την ουρά του απ’ έξω από τη συγκεκριμένη κατάσταση. Όλοι τα έχουν ψηφίσει. Πιθανόν κι εγώ να ψήφιζα υπέρ πριν τα γεγονότα. Να πουλήσει αλλού η χώρα μας τα όπλα και όχι εκεί που σκοτώνουν αμάχους. Τα όπλα τα χρειάζονται οι χώρες όχι για να σκοτώνουν αμάχους αλλά για να στήσουν το οπλοστάσιό τους. Το δικό μας δόγμα είναι η αποτροπή επίθεσης. Το να πουλάμε όπλα σε χώρες με επιθετικό δόγμα είναι έξω από τα δεδομένα της χώρας μας».

Όλα τα ωραία που είπε ο κ. Φίλης αποδεικνύουν περίτρανα πόσο δυνατή είναι η βαρυτική έλξη της καρέκλας εξουσίας. Ο κ. Φίλης παραδέχθηκε πως ίσως να συμφωνούσε με την πώληση όπλων σε χώρα που σκοτώνει αμάχους, αλλά τελικά δεν το κάνει «μετά τα γεγονότα».  

Ποια είναι τα γεγονότα;  

Μα φυσικά το ότι η αγοραπωλησία πήρε διαστάσεις.

Και τι κάνει ένας ΣΥΡΙΖΑίος στην εξουσία όταν τον «κοιτά» ο κόσμος; 

Φορά το αριστερό προσωπείο και ρητορεύει για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύουν πόσο χαμηλά έχουν στην εκτίμησή τους τον Έλληνα πολίτη. Θα ψήφιζαν τα πάντα προκειμένου να διατηρήσουν τα προνόμια της εξουσίας, αλλά θυμούνται τις καταβολές τους όταν οι καπιταλιστικές τους πρακτικές έρχονται στο φως.

Εντάξει, ο Πάνος Καμμένος είναι ένας σκληρά συντηρητικός δεξιός που απευθύνεται σε ακροατήρια δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας και αυτοπροσδιορίζεται ως εκφραστής του πατριωτικού κέντρου το οποίο φυσικά και υιοθετεί τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς. Μπροστά λοιπόν σε μία καλή συμφωνία και ένα καλό κέρδος, δεν υπάρχει κάτι άλλο να σκεφτεί. (Αφήνουμε την κάθε υπόνοια για σκοτεινή υπόθεση για άλλο κείμενο για οικονομία χώρου και χρόνου).

Οι συνοδοιπόροι του όμως, μέχρι πού θα φτάσουν προκειμένου να μην χαλάσουν το status quo που κέρδισαν με κόπο και πολύ ψέμα; 

Αλήθεια, πόσο...

 χοντρόπετσοι είναι για να κοιμούνται γαλήνια;