Αυτά που συμβαίνουν στο ΑΠΘ με τον κατσαπλιάδικο χουλιγκανισμό δεν είναι
παρά η φυσική κατάληξη της ανομίας του ΣΥΡΙΖΑ και των πέριξ. Το
υπουργείο Δικαιοσύνης και το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη εκτελούν
παραγγελιές από συντρόφια που είναι μεσοτοιχία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Θυμηθείτε
τις καταγγελίες Πανούση και τα νταραβέρια για υλοποίηση νομοθετικών
υποσχέσεων. Διαβάζω και τις ανακοινώσεις του κομισαρίου επί της Δημοσίας
Τάξεως. Του τη λένε για την ανομία κι ο στρατηγός, που στα γεροντάματα
ανακάλυψε τον πολιτικό όρκο και την εξαρχειώτικη προσέγγιση για την
ασφάλεια των πολιτών, απαντάει με θέμα «Η επίδρασις της αυξήσεως του
πληθυσμού των μελιγκρών επί της κινεζικής οικονομίας». Με το σπαθί του
καθαρίζει τα νύχια του.
Μετά τα βανδαλισμένα αγάλματα και
μνημεία, μετά τις ένοπλες πορείες, μια δολοφονία πρεζέμπορου από
«εκδικητές» και κάτι καμμένα λεωφορεία και τρόλεϊ, έχουμε αναβαθμισμένο
καλαμπαλίκι, με αρωγό το γελοίο άσυλο της ανομίας. Καραγκιόζ μπερντές
μια ολόκληρη πόλη, βανδαλισμοί στο ΑΠΘ, του δημαρχείου και λεωφορείων,
και μια εικόνα μεταξύ βαλκανικού Γούντστοκ και τσαντίρ μαχαλά Ειδομένης.
Φυσικά, η αρμοδία «επιτροπή» κάποιων άχρηστων συνεδριάζει για να
διαπιστώσει αν τα 500 είναι μισά της χιλιάδας.
Και μην
ξαναπαρομοιάσετε τη χώρα ή το ΑΠΘ με το γνωστό ευαγές ίδρυμα της
Καλλέργαινας, στο οποίο υπήρχε τάξις, σειρά και προφανής κοινωνική
προσφορά, αφού ξεχαρμάνιαζαν δύσμορφοι, ντροπαλοί και πάσα ένας
στερημένος, ώστε να μην ορμούν σαν λύκοι στα καλά κορίτσια.
Οι
άνθρωποι μια παρέα είναι, ο ένας κάνει δουλειές για τον άλλον.
Μεσοτοιχία. Ανταλλάσουν καφέ, ζάχαρη, λένε καμιά κουβέντα. Ολοι τους
όμως είναι εξουσιαστές. Ναι, όλοι, και μην τους ξαναπείτε
αντεξουσιαστές. Μεγαλύτερος εξουσιαστής από αυτόν που αποφασίζει ποιος
θα ζήσει ή θα πεθάνει, ποιος θα λυντσαριστεί, θα του κάψουν το σπίτι, τη
δουλειά, υπάρχει; Δεν υπάρχει. Κι οι απέναντι φονιάδες ή χουλιγκάνοι
«ιδεολογικές» δικαιολογίες έχουν. Υπάρχουν απέναντι άνθρωποι τους
οποίους σιχαίνομαι. Θα μου ήταν όμως αδιανόητο να τους πειράξω μια
τρίχα.
Δεν έχω πετάξει ποτέ κάτω ούτε χαρτί, δεν έχω γράψει ούτε
μια γραμμή σε τοίχους. Δεν έχω αγγίξει ξένο πράγμα. Σέβομαι τον κόπο των
ανθρώπων. Σέβομαι ακόμη και την ιδιωτικότητα του άλλου, όταν τον πετύχω
κάπου, όσο αντιπαθής κι αν είναι. Μπροστά στα μνημεία του πολιτισμού
μας, κάθε πολιτισμού, νοιώθω μόνο δέος και σεβασμό. Θέλω η πατρίδα μου
να έχει την αισθητική ενός λαού με βαθιές ρίζες και ελευθεροφροσύνη. Δεν
θέλω να μοιάζει με τη μαύρη ψυχή αυτών που μισούν και τη γη που πατάνε,
αυτών που μεταφέρουν προς τα έξω τη χωματερή των σκουπιδιών του
κεφαλιού τους.
Το φίδι που τρέφει και χαϊδεύει ο ΣΥΡΙΖΑ θα τον
δαγκώσει. Θα τη χάσουν την μπάλα. Δεν υπήρξε κανείς που να έπαιξε με το
περιθώριο, τον πολιτικό υπόκοσμο και να μην το πλήρωσε.
Η λύση είναι
μία, νηφάλια και απλή:
Δεν χρειάζονται δρακόντειοι νόμοι ούτε νευρικοί
αστυνομικοί να πυροβολούν ό,τι κινείται. Δεν χρειάζονται υπερβολές, βία
για τη βία, φυλακές κολαστήρια και εκδικητικότητα ή υστερία.
Απλά
να εφαρμοστούν οι υφιστάμενοι νόμοι και η κοινή λογική. Υπάρχει επαρκές
πλαίσιο. Απλά πρέπει να πάψουν να κυβερνούν οι όμοροι των
κουκουλοφόρων, που τώρα είναι απασχολημένοι. Ψάχνουν «προοδευτικές»
δικαιολογίες για το πακετάρισμα των οκτώ, μη θυμώσει ο αρχιδουλέμπορος
και τρομοκράτης. Πείτε, ρε σύντροφοι, απλά ότι σας πήγε τρεις δεκαπέντε
κι έντεκα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου