Πόσο να καγκουριάσει ο άνθρωπος; Πόσες μπίρες και κοκτέιλ να πιει σε
υπαίθρια μπαρ εγγύς της θαλάσσης; Πόσα ούζα; Πόσους μεζέδες να
μπακανιάσει; Πόση ξινίλα από προκατακλυσμιαίες ταραμοσαλάτες να
υποφέρει; Πόσο να ζαλίσει τα καμπανέλια των λουομένων με τις άθλιες
ρακέτες τάκα τούκα που βαράει αδιάκοπα;
Ε, κάποτε θα ξελυσσάξει και θα
βαρεθεί πια να ξεβαριέται. Και θα αδράξει ένα βιβλίο. Ισως και να το
διαβάσει κιόλας. Γι' αυτό, χωρίς άλλες περιστροφές και φιοριτούρες, η
στήλη προτείνει κάτι επίκαιρο και ακρότατα απολαυστικό: «Η μάσκα του
Κόκκινου Θανάτου» του Εντγκαρ Αλαν Πόε (στην Ελλάδα τον λέμε «Πόε», αλλά
κανονικά προφέρεται «Πόου»).
Τα συμπτώματα φρικτά και η εξάπλωση
της αρρώστιας ραγδαία: ρίγη, απαίσιοι πόνοι, ιδρώτας από αίμα, διάλυση,
θάνατος.
Ο έκφυλος πρίγκηψ Πρόσπερο θέλει να αποφύγει και την επιδημία
και τις σκέψεις που την αφορούν. Γι' αυτό διοργάνωσε μια «πικάντικη»
μασκαράτα για να ξεσκάσει - αυτός και οι καλεσμένοι του. Στον χορό των
μεταμφιεσμένων επιτρέπονται όλα, εκτός από το να φορέσει κάποιος κόκκινα
ρούχα. Κανείς από τους ευγενείς, τους καλεσμένους του Πρόσπερο, δεν
θέλει να κάνει τον συνειρμό «κόκκινα ρούχα - κόκκινος θάνατος».
Παρά την απαγόρευση, όμως, μόλις φτάνουν τα μεσάνυχτα εμφανίζεται μια
απειλητική φιγούρα. Τα ρούχα της θυμίζουν σάβανο. Φορά κόκκινη μάσκα.
Ο
Πρόσπερο γίνεται έξαλλος. Αρχίζει να τον κυνηγά. Κρατάει ένα στιλέτο
και σκοπεύει να το καρφώσει πάνω στον θρασύ, αυτόκλητο επισκέπτη που
τόλμησε να φορέσει κόκκινο. Στην καταδίωξη τον αντικρίζει και πέφτει
νεκρός, κεραυνοβολημένος από αυτό που είδε.
Οι καλεσμένοι του Πρόσπερο
κατορθώνουν να ξεσκεπάσουν τον φονιά του οικοδεσπότη και τι βλέπουν;
Ενα
ακέφαλο σώμα. Κι ύστερα όλοι τους χτυπήθηκαν αλύπητα από τη μάστιγα του
Κόκκινου Θανάτου, που ήρθε «σαν τον κλέφτη μέσα στη νύχτα» και τους
κυρίευσε απόλυτα.
Αριστούργημα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου