Του ΘΑΝΑΣΗ ΜΑΥΡΙΔΗ
Αν έχω μίσος για κάτι στη ζωή μου, είναι για τη βία.
Για άλλους είναι η
μαμή της ιστορίας.
Δεν μπόρεσα να καταλάβω αυτή την θεωρία. Το αίμα δεν
έχει ιδεολογία. Στην Ουκρανία και στη Βενεζουέλα οι άνθρωποι βρίσκονται
στους δρόμους. Δεν θα βάλω τους ανθρώπους στο ζύγι, από την μία αυτοί
και από την άλλη οι ιδέες τους. Αλλά θα επισημάνω την πιθανότητα να
πολλαπλασιαστούν στο μέλλον τα σκηνικά του τρόμου...
Κατ΄ αρχάς, να διαφωνήσουμε με όλους όσους υποστηρίζουν ότι η χρήση βίας είναι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστούν απολυταρχικά καθεστώτα. Δεν είναι αλήθεια. Εκείνος που χρησιμοποιεί βία χάνει το ηθικό πλεονέκτημα. Ο Γκάντι μας δίδαξε πολλά σχετικά με αυτό το θέμα. Και ας μη ξεχνάμε ότι είχε να αντιμετωπίσει την απίστευτη σκληρότητα της αποικιοκρατικής Αγγλίας. Η χρήση βίας από τους πολίτες νομιμοποιεί την βαρβαρότητα από πλευράς των δυνάμεων καταστολής.
Και πως μπορεί να καταπολεμηθεί ο τύραννος;
Κατ΄ αρχάς, να διαφωνήσουμε με όλους όσους υποστηρίζουν ότι η χρήση βίας είναι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστούν απολυταρχικά καθεστώτα. Δεν είναι αλήθεια. Εκείνος που χρησιμοποιεί βία χάνει το ηθικό πλεονέκτημα. Ο Γκάντι μας δίδαξε πολλά σχετικά με αυτό το θέμα. Και ας μη ξεχνάμε ότι είχε να αντιμετωπίσει την απίστευτη σκληρότητα της αποικιοκρατικής Αγγλίας. Η χρήση βίας από τους πολίτες νομιμοποιεί την βαρβαρότητα από πλευράς των δυνάμεων καταστολής.
Και πως μπορεί να καταπολεμηθεί ο τύραννος;
Δεν υποστηρίζουμε ότι ο
κόσμος δεν πρέπει να κατεβαίνει στους δρόμους. Η αντίδραση, η διαδήλωση,
είναι αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμα. Είναι υποχρέωση του πολίτη να
διεκδικεί την σωστή λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αλλά δεν
έχει να κερδίσει από την χρήση βίας. Μόνο να χάσει έχει αν προτάξει όπλα
απέναντι στις άρτια οργανωμένες και οπλισμένες δυνάμεις καταστολής.
Πάντοτε ζούσαμε σε έναν κόσμο αντιθέσεων. Σε έναν κόσμο που το άσπρο και το μαύρο ήταν τα βασικά σε ένα γκριζωπό σκηνικό. Η μεγάλη διαφορά του χτες με το σήμερα είναι ότι η ταχύτητα διάδοσης της πληροφορίας δημιουργεί καινούργια δεδομένα. Και κυρίως την ανάγκη ολόκληρων λαών να διεκδικήσουν και για τον εαυτό τους ένα επίπεδο ζωής που μέχρι χτες οι λαοί της Δύσης θεωρούσαν ότι ήταν αποκλειστικά δικό τους προνόμιο. Όσο οι λαοί αυτοί κερδίζουν έδαφος στον οικονομικό στίβο έναντι των παραδοσιακά πλούσιων λαών, τόσο το σκηνικό της έντασης και της βίας θα μεταφέρεται προς τις μητροπόλεις του καπιταλισμού.
Έχουν στα αλήθεια πρόθεση οι σημερινοί πλούσιοι να αφήσουν περιθώριο και στους υπόλοιπους να αναπνεύσουν;
Πάντοτε ζούσαμε σε έναν κόσμο αντιθέσεων. Σε έναν κόσμο που το άσπρο και το μαύρο ήταν τα βασικά σε ένα γκριζωπό σκηνικό. Η μεγάλη διαφορά του χτες με το σήμερα είναι ότι η ταχύτητα διάδοσης της πληροφορίας δημιουργεί καινούργια δεδομένα. Και κυρίως την ανάγκη ολόκληρων λαών να διεκδικήσουν και για τον εαυτό τους ένα επίπεδο ζωής που μέχρι χτες οι λαοί της Δύσης θεωρούσαν ότι ήταν αποκλειστικά δικό τους προνόμιο. Όσο οι λαοί αυτοί κερδίζουν έδαφος στον οικονομικό στίβο έναντι των παραδοσιακά πλούσιων λαών, τόσο το σκηνικό της έντασης και της βίας θα μεταφέρεται προς τις μητροπόλεις του καπιταλισμού.
Έχουν στα αλήθεια πρόθεση οι σημερινοί πλούσιοι να αφήσουν περιθώριο και στους υπόλοιπους να αναπνεύσουν;
Πολύ φοβόμαστε πως όχι! Αν η Ουκρανία
μπορέσει, για παράδειγμα, να γίνει μία πραγματικά δημοκρατική χώρα και
να εκμεταλλευτεί τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές για λογαριασμό του λαού
της, η Ουκρανία θα γίνει τότε μία ισχυρή χώρα. Το θέλουν αυτό η ΕΕ, οι
ΗΠΑ ή η Ρωσία;
Η ιδεολογική τοποθέτηση ωθεί πολλούς από εμάς να πάρουμε θέση υπέρ ενός
κινήματος. Κι αυτό είναι φυσικό. Εκείνο που είναι αφύσικο είναι το να
προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε την βία. Για παράδειγμα, η βία των
αστυνομικών δυνάμεων της Βενεζουέλας για κάποιους είναι «καλή βία» διότι
γίνεται εναντίον των αντεπαναστατών!
Δεν είναι έτσι! Δεν υπάρχει καλή
και κακή βία. Υπάρχει μόνο βία που στο τέλος σκοτώνει την ελευθερία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου