Γράφει ο Τριαντάφυλλος Δραβαλιάρης
Δεύτερη γνώμη δεν μπορεί να υπάρξει. Διυλίζουμε ακόμα των κώνωπα των αλλαγών του ΟΟΣΑ και καταπίνουμε την κάμηλο της ακρίβειας. Οι λύσεις είναι εδώ, οι υπουργοί είναι αλλού. Στην υπεράσπιση των συντεχνιών. Κατά τα άλλα, κραυγές για το «καλάθι της νοικοκυράς».
Υπάρχουν
Ελληνες που εξαιρούνται από τη φορολογία εισοδήματος;
Υπάρχουν και
παρελαύνουν στις εθνικές οδούς. Αγρότες με τρακτέρ. Επιχείρηση
εξευμενισμού από κυβέρνηση και κόμματα. Κάποιοι άλλοι θα συμπληρώσουν
από την τσέπη τους τα φορολογικά έσοδα.
Ένας αρχισυνδικαλιστής του ΥΠΕΚΑ συλλαμβάνεται με το «μπιτόνι του λαθραίου πετρελαίου στον ώμο».
Δήλωσε «αντιμνημονιακός» και με άρθρο του στον Ριζοσπάστη, το καλοκαίρι
του 2012, είναι έτοιμος για «επιστροφή στα χρόνια της αθωότητας, της
νιότης και των αγώνων με ιδανικά». Φέρεται «αηδιασμένος, απογοητευμένος
και προδομένος από αυτά που έζησα και την κατάσταση που αντιμετωπίζω και
εγώ όπως και όλος ο ελληνικός λαός που ζει τη ζοφερή πραγματικότητα που
επέβαλαν οι μνημονιακές - καπιταλιστικές - νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις
της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ». Μια και δυό, λοιπόν, αναλαμβάνει κρίσιμο ρόλο στο
κύκλωμα λαθρεμπορίας ναυτιλιακών καυσίμων «βαφτίζοντας» αντιμνημονιακό
το σλέπι του. Το γνώριζε το ΚΚΕ; Εννοείται πως όχι. Ήξερε γι' αυτόν το
ΠΑΣΟΚ, από το οποίο και μεταπήδησε;
Ό,τι χειρότερο συνέβη αυτά
τα χρόνια είναι ο αντιμνημονιακός καθαγιασμός. Ο συναγελασμός των πιο
ετερόκλητων στοιχείων με προσχηματικές υπεκφυγές από το πώς και γιατί
της εξόδου από την κρίση.
«Τώρα αρχίζουν όλα. Ας είμαστε
αισιόδοξοι. Οι κερασιές θα ανθίσουνε και φέτος», καταλήγει το άρθρο του
συνδικαλιστή. Ίσα ρε, Λουντέμη
Μια μεταρρύθμιση έγινε, ερήμην
της τρόικας, στο πανεπιστήμιο. Έκτοτε με ποικίλες παρεμβάσεις
απονευρώθηκε. Και ας είχε ψηφισθεί στη Βουλή από τα δύο μεγάλα κόμματα.
Το πολιτικό προσωπικό παραμένει σε μεγάλο βαθμό ανεπίδεκτο μαθήσεως.
Όλοι ομνύουν στην ανεξαρτησία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και άπαντες
μετέρχονται κομματικών χρισμάτων. Κρατώντας, εννοείται, τη βουλευτική
τους έδρα. Πάρτε επιτέλους ένα ρίσκο και εσείς.
Τίποτα δεν τους δίδαξαν οι επιτυχίες του Γ. Καμίνη στην Αθήνα και του Γ. Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη.
Στο μεταξύ για να επιλυθούν καθημερινά προβλήματα απαιτείται «εντολή
Σαμαρά», όπως απλά πράγματα που αφορούν τη φορολογική καθημερινότητα.
Αν, όμως, για θέματα καθημερινότητας θα πρέπει να ανεβαίνουμε συχνά
πυκνά στο «Όρος Σινά» για να λαμβάνουμε εντολές, μήπως κάτι δεν πάει
καλά με τους θεσμούς και τη Δημοκρατία;
Είναι σκληρό να ακούμε
από τον (σοσιαλδημοκράτη) αντικαγκελάριο της Γερμανίας, Ζίγκμαρ
Γκάμπριελ, «Η Ελλάδα εμπίπτει περισσότερο ως χώρα στην αρμοδιότητα της
Παγκόσμιας Τράπεζας και λιγότερο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου».
«Ευτυχώς» εκεί μας περιμένει ο εκπρόσωπος της Ελλάδας, Χρήστος Παπουτσής. Έχουμε τις άκρες μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου