"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΦΑΣΙΣΤΑΡΑΔΙΚΟ: Φαντασμαγορικό φινάλε

 

Toυ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ

Η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ το περασμένο Σάββατο (η τρίτη στην ιστορία του) ήταν προδιαγεγραμμένη. Εδώ και μήνες όλοι μας ξέραμε τι θα συμβεί, αφότου λίγο καιρό μετά την εκλογή του είχαμε καταλάβει το ποιόν και τον χαρακτήρα του Στέφανου Κασσελάκη. Ηταν λοιπόν βέβαιο το αναπόφευκτο της σύγκρουσης και για εμάς τους θεατές ήταν σαν να βλέπουμε το μέλλον να έρχεται σε αργή κίνηση. Επειτα από τόσα ευτράπελα και τέτοια απερίγραπτη φαιδρότητα που έφερε στην πολιτική η σχέση του κ. Κασσελάκη με τον ΣΥΡΙΖΑ, θα ήταν ο ορισμός της αποκλιμάκωσης των προσδοκιών μας αν το διαζύγιο ήταν πολιτισμένο. Θα ήταν ένα τέλος θλιβερό, εν σχέσει με τις ένδοξες στιγμές του παρελθόντος.

Ευτυχώς, όμως, δεν ήταν. Ηταν ένα τέλος πανηγυρικό, σαν την πασαρέλα στο φινάλε της ταινίας «8½» του Φελίνι.

Τα είχε όλα: κλωτσοπατινάδα έξω από μπουζουξίδικο, κυρίες που λιποθυμούσαν, μέχρι και τον Αντώναρο να κάνει κεφαλοκλείδωμα στον πορτιέρη του καταστήματος, προκειμένου να βοηθήσει μια κυρία!

Συγχρόνως όμως ήταν και ένα χρήσιμο μάθημα δημοκρατίας, με την έννοια ότι ήταν μία ακόμη απόδειξη της απόστασης που χωρίζει την Αριστερά από τη δημοκρατία, παρότι την επικαλείται διαρκώς.

Οι συριζαίοι άνοιξαν τις πόρτες του κόμματος στους «φίλους» (μέσω της ανοικτής ψήφου για την εκλογή αρχηγού), προσδοκώντας ότι οι «φίλοι» που θα προσέλθουν θα είναι όμοιοι με αυτούς.

Οταν διαπίστωσαν ότι ήταν τελείως διαφορετικοί, τους πέταξαν έξω με τις κλωτσιές: μαζικές εκκαθαρίσεις, σύμφωνα με τις καλύτερες παραδόσεις της Αριστεράς! (Συγγνώμη, παιδιά, αλλά το ΚΚΕ έχει πολύ πιο έντιμη στάση στο θέμα αυτό εν σχέσει με την υποτιθέμενη ανανεωτική Αριστερά…) Ως αριστεροί, λοιπόν, οι γνήσιοι συριζαίοι αδιαφορούν για τη δημοκρατία, ως κωμικός θίασος όμως σέβονται τον θεατή και προσφέρουν το γέλιο που υπόσχονται.

Από εδώ και πέρα, ένα σχετικό ενδιαφέρον έχει το νέο εγχείρημα στον χώρο, υπό τον Στέφανο Κασσελάκη – ει μη τι άλλο, για να δούμε πόσο θα αντέξει μέχρι και αυτό να εκραγεί.

Επίσης, παρακολουθούμε με σχετική αγωνία την εξέλιξη του σκορ στο ντέρμπι της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που μέχρι το βράδυ της Κυριακής ήταν 32-31 υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι πολύ πιθανό το ΠΑΣΟΚ να περάσει τον ΣΥΡΙΖΑ και να γίνει αυτό επισήμως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς από τους 32 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ οι οκτώ πρόσκεινται, σε διαφορετικό βαθμό ο καθένας, στον κ. Κασσελάκη. Μπορώ να φανταστώ τις πιέσεις που θα δέχονται για να μην αυτομολήσουν και δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση κανενός τους.

Οσο για το παλαιό εγχείρημα, δηλαδή τον γνήσιο ΣΥΡΙΖΑ, αυτόν που μένει μετά την εκκαθάριση των κασσελίστας, νομίζω ότι τα λέει όλα η….

 

 

 φωτογραφία των τεσσάρων υποψηφίων στην εξέδρα του συνεδρίου – ακριβέστερα, στην πίστα του μπουζουξίδικου.

 

 

Σε αυτή βλέπουμε τους Παύλο Πολάκη, Απόστολο Γκλέτσο, Σωκράτη Φάμελλο και Νικόλα Φαραντούρη να χειροκροτούν τους εαυτούς τους και το συνέδριο. Δεν χρειάζεται καν να έχεις δει τη φωτογραφία! Τα ονόματα των υποψηφίων φτάνουν, αρκεί να ξέρεις ανάγνωση και να μπορείς να διαβάσεις σε αυτά το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ…

Δεν υπάρχουν σχόλια: