Συγχαρητήρια στον δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ κ. Φάμμελο. Προτείνω στο Νίκο Παππά να δεχτεί το αποτέλεσμα και στη συνέχεια να τον διώξει με συνοπτικές διαδικασίες και να επαναφέρουμε τον Αλέξη Τσίπρα.
— Zanet (@PYRYPTSIP) November 25, 2024
Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν αναφερόμαστε στον πιθανό νέο ακρωτηριασμό της κοινοβουλευτικής του ομάδας, ούτε στο γεγονός ότι ο αθυρόστομος κ. Παύλος Πολάκης συγκέντρωσε το θηριώδες 43% κι έγινε ντεφάκτο εκπρόσωπος της εσωκομματικής αντιπολίτευσης.
Τα δύσκολα είναι παλιά. Ο,τι απομείνει από τον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αναμετρηθεί με το παρελθόν του κόμματος που κάποτε έλαμψε –όπως, τέλος πάντων, έλαμψε– και με τα βασικά ερωτήματα που ταλανίζουν διεθνώς την Αριστερά.
Ποιοι είναι;
Πού πάνε;
Τι λένε;
Πώς απαντούν στις θεμελιώδεις αντιφάσεις που οδήγησαν τον χώρο σε απαξίωση και το κόμμα σε αυτόν τον κατακερματισμό;
Το πρώτο που απαιτείται είναι η αυτοκριτική. Για τακτικούς και ουσιαστικούς λόγους. Οποιαδήποτε «συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων», όπως λέει εδώ και πολλά χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ, προϋποθέτει το κλείσιμο των πληγών που ο ίδιος άνοιξε. Είναι πολλοί στο ΠΑΣΟΚ που δεν ξεχνούν τα αλαλάζοντα στίφη της «Πρώτης Φοράς» να τους συκοφαντούν, να τους λιθοβολούν· κυριολεκτικώς, όχι μεταφορικώς.
Οι ουσιαστικοί λόγοι είναι πιο σημαντικοί. Είναι πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ που νοσταλγούν την εποχή της αήθειας εκείνης που τους οδήγησε στην πύρρειο νίκη του 2015· εξ ου και το 43% του κ. Πολάκη. Με χουλιγκανισμούς δεν στεριώνουν κόμματα, ούτε φτιάχνονται προτάσεις που αντέχουν στον χρόνο. Τα κόμματα πρέπει να έχουν βαθιές ρίζες στην κοινωνία καθαυτή και όχι στα χαμηλότερα και ευμετάβλητα ένστικτά της.
Πέρα από τα προβλήματα της εγχώριας υπάρχουν τα πιο δύσκολα της παγκόσμιας Αριστεράς. Είναι εντυπωσιακό, αλλά τώρα που ο καπιταλισμός αγκομαχά, η Αριστερά τα πάει χειρότερα. Παντού οι εργαζόμενοι εκφράζουν την αντίθεσή τους στο σύστημα που τους φτωχοποιεί ψηφίζοντας την άκρα Δεξιά. Προκρίνει ακόμη και τους αντιπάλους όπως ο Ντόναλντ Τραμπ, ενισχύει τους εκπροσώπους του μέγιστου κεφαλαίου όπως ο Ελον Μασκ. Παγκοσμίως η Αριστερά μοιάζει πλέον παρωχημένη ή έστω άσχετη με τις αγωνίες και τις ελπίδες της κοινωνίας και προπαντός των κοινωνικών τάξεων που θέλει να εκπροσωπήσει.
Δεν περιμένουμε, βεβαίως, από τον κ. Σωκράτη Φάμελλο να λύσει όλα τα προβλήματα της παγκόσμιας Αριστεράς. Ούτε καν της εγχώριας.
Ελπίζουμε όμως ότι θα ξεκινήσει ένας τολμηρός διάλογος για όλες τις κακοδαιμονίες του χώρου, διάλογος που θα παράγει ουσιαστικότερες θέσεις από το «να φύγει ο Μητσοτάκης».
Ας μην ξεχνάμε ότι…
πάνω σε αυτό το αίτημα και με αυτήν την υπόσχεση πέρασε ο ΣΥΡΙΖΑ τη χειρότερη περίοδο της ιστορίας του. Πίστεψε ότι ο κ. Στέφανος Κασσελάκης μιλάει καλύτερα… αγγλικά, και με αυτά τα προσόντα θα κερδίσει τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου