Παρακαλούνται οι λεκανατζουδες να βρουν θετικά του Τραμπ.
— Hrissy (@HrissyD) November 6, 2024
Ξεκινήστε από τώρα. https://t.co/i6J2l77Cab
Γράφει ο ΑΛΚΗΣ ο "Αμερικανολόγος"
Επιχειρώντας μια πρώτη επιδερμική ανάλυση της νίκης του Ντόναλντ Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες, ας μου επιτραπούν οι κάτωθι απλοϊκές παρατηρήσεις:
Πρώτον, είδα την κατά τα άλλα συμπαθέστατη κυρία Λατινοπούλου να χορεύει σε στούντιο τηλεοπτικού καναλιού το γνωστό μουσικό κομμάτι YMCA, όπως και τον κύριο Βελόπουλο να δηλώνει πόσο πολύ θα ήθελε το State Department να παρέμβει να φτιάξει τα της ελληνικής δικαιοσύνης η οποία είναι διεφθαρμένη.
Ταυτόχρονα, από άλλη σκοπιά, είδαμε να έχουν βάλει σχεδόν πλερέζες όλα τα κανάλια, και ιδίως τα φιλοκυβερνητικά ή έστω φίλοσυστημικά όσον αφορά την εκλογή του νέου “president-elect” όπως όπως τον αποκαλούν στις ΗΠΑ, λες και οι εκλογές είχαν γίνει ήδη στην Ελλάδα, και ιδίως σε γνωστό πιο φιλοκυβερνητικό κανάλι, η φάτσα της νεαρής κατά τα άλλα συμπαθούς και ευγενούς τηλεπαρουσιάστριας, θύμιζε την ημέρα που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε έρθει στην εξουσία το 2015.
Είναι απορίας άξιον, το ότι παρότι η σχέση της Ελλάδας με τις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχει εδώ και πάρα πολλά χρόνια, και ιδίως στον μεταπολιτευτικό, αλλά και τον μεταπολεμικό θα μπορούσαμε να πούμε, κόσμο, ακόμα ουδείς έχει αντιληφθεί το πώς λειτουργεί αυτή η μεγάλη χώρα, και να πράττει αναλόγως.
Δεν γνωρίζω δε αν αυτό το έλλειμμα ενημέρωσης οφείλεται σε απλή άγνοια, η οποία παντοιοτρόπως δεν δικαιολογείται, ή σε εκ προθέσεως απόκρυψη και παράλειψη πολλών δεδομένων, με το σκοπό να φέρουμε τις πολιτικές εξελίξεις στις ΗΠΑ, στα δικά μας μικρά βαλκανικά μέτρα και σταθμά.
Δυστυχώς και ευτυχώς για εμάς, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ένα περίεργο και πολύπλοκο σύστημα διακυβέρνησης όπου ναι μεν μπορεί να υπάρχουν εστίες διαφθοράς, υπέρμετρης και ανήθικης συσσώρευσης πλούτου, ή ότι άλλο φανταζόμαστε εμείς με τα βαλκανικά μας δεδομένα, πλην όμως στη χώρα αυτή υπάρχουν ισχυρότατες αξίες και θεσμοί, τα οποία δεν απεμπολούνται εύκολα, ούτε έρχονται σε έκπτωση.
Ταυτόχρονα στην πολιτική τους πολλές φορές έχουν το δόγμα ότι «υπάρχουν πράγματα που λέγονται αλλά δεν γίνονται, και πράγματα που γίνονται αλλά δεν λέγονται» και τα οποία είναι μέρος ενός αέναου κυκλικού ελεγχόμενου χάους το οποίο στηρίζεται πάνω στην αρχή των “checks and balances”.
Τι σημαίνει αυτό: ότι τα κριτήρια με τα οποία ασκείται η εσωτερική και εξωτερική πολιτική δεν εναπόκεινται απλά στα ορμέμφυτα και τις παρορμήσεις ενός Προέδρου αλλά υπάρχει ολόκληρο σύστημα ελέγχου από κάτω το οποίο πολλές φορές παρεμβαίνει και είναι δυνατό να εμποδίσει ακραίες πρακτικές όταν αυτές πάνε να γίνουν με τρόπο παρόμοιο με αυτόν που είδαμε πχ στην «υπερήφανη διαπραγμάτευση» του 2015 στην Ελλάδα, όπου εκεί δεν υπάρχουν περίεργες «παραγραφές» και τα εγκλήματα και των πολιτικών, αλλά και των μεγαλοσχημόνων, θεωρούνται ότι έχουν διαπραχθεί στο διηνεκές. Και όπου ισχύει ο κανόνας (επειδή την ανθρώπινη φύση είναι αδύνατον να τη νικήσεις) ότι «δεν μπορούμε να σε εμποδίσουμε να κάνεις την οποιαδήποτε μπαγαποντιά είτε είναι πολιτική είτε είναι οικονομική πριν την κάνεις, αλλά έχει υπόψη σου ότι εάν πιαστείς επ αυτοφώρω, θα πέσει πέλεκυς όποιος και να είσαι».
Εκεί, δυστυχώς και το όποιο σκάνδαλο των υποκλοπών, αλλά και ακόμα χειρότερα, οι περίεργοι χειρισμοί στην υπόθεση της NOVARTIS, για να μην πω για την υπόθεση του Χριστοφοράκου και της Siemens, ή τα αίσχη που προκάλεσαν τη ζημιά των 100 δις κατά την περίοδο της «περήφανης διαπραγμάτευσης» του 2015, δεν θα περνούσαν έτσι στο απυρόβλητο. Ούτε οι ευθύνες για τη Μάνδρα, το Μάτι αλλά και τα Τέμπη!
Είδατε πως πονάει;
“cuts both ways» που θα έλεγαν και οι Αγγλομαθείς.
Δυστυχώς ή ευτυχώς ελάχιστοι γνωρίζουν το πώς λειτουργούν οι Αμερικανοί, και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι μισοί να θυμούνται και οι άλλοι να υμνολογούν τις ΗΠΑ διότι μπλόκαραν την πώληση των F-35 προς την Τουρκία, ενώ οι άλλοι καταριόνται ή δεν δίνουν σημασία στο γεγονός ότι επί Δημοκρατικών άνοιξε ένα παραθυράκι για την αναβάθμιση των F-16.
Ενώ και πολλοί ακόμα παρεμβαίνουν ανήκοντας στα κόμματα τα οποία ο καθένας αποκαλεί με τον άστοχο όρο «ακροδεξιά», ενώ ίσως ένας δόκιμος όρος είναι αυτός με τους οποίους τους αποκαλεί ένας φίλος μου κοινωνιολόγος, δηλαδή «επαρχιώτικος υπερεθνικισμός». Δεν είναι κανονική συντηρητική δεξιά αυτό το πράγμα, όσο και αν μερικά χαρακτηριστικά τους και αιτιάσεις τους προσεγγίζουν κάποιες θέσεις κάποιας δεξιάς που υπήρχε πριν πολλά χρόνια, δεκαετίες, πριν ο όρος απεμποληθεί τελείως.
Και βέβαια κανένας δεν μπορεί να παραβλέψει το γεγονός ότι ενώ λέμε ότι οι τραμπικοί είναι ολοκληρωτιστές και «φασίστες», εντούτοις με τον Trump συνέβη το ανήκουστο, υποψήφιος πρόεδρος να υποστεί 3 απόπειρες δολοφονίας μέσα σε ελάχιστες εβδομάδες, πράγμα το οποίο εάν είχε συμβεί επί υποψηφιότητας του Biden, οι δημοκρατικοί θα είχαν σηκώσει τις πλάκες του πεζοδρομίου της Pennsylvania Avenue όπου βρίσκεται και ο Λευκός Οίκος.
Για να μην σχολιάσουμε το γεγονός ότι επί Trump μπλοκαρίστηκε η παροχή των F-35 στην Τουρκία, ενώ επί Biden άνοιξε παράθυρο για τα F-16.
Για να μη μιλήσουμε για το γεγονός ότι καλώς ή κακώς ο Μενέντεζ δικαίως ή αδίκως αχρηστεύτηκε, και από τότε άνοιξε ο δρόμος για την αναβάθμιση των Τουρκικών F-16 ή ότι όταν ο Πομπέο ήταν ενεργός, έκλεισε η πόρτα της Τουρκίας και η συμμετοχή της στο πρόγραμμα των F-35, ενώ οι ελπίδες τους και για τα 2 αυτά προγράμματα αναπτερώθηκαν επί κυβέρνησης Δημοκρατικών.
Με τα παραπάνω δεν προσπαθώ να εκφράσω ρεπουμπλικανικές ή δημοκρατικές απόψεις.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δυστυχώς στη ζωή μας, οι καταστάσεις και οι άνθρωποι είναι πολύ πιο πολύπλοκα ακόμα και αυτό όπως είπαμε ισχύει και στην πολιτική και στη διπλωματία. Για αυτό το λόγο είναι καλό πάντα πριν πεινάσουμε να μαγειρεύουμε, και να έχουμε υπόψη μας πως δεν υπάρχει στη ζωή για άσπρο και μαύρο, αλλά αποχρώσεις του γκρίζου.
Η ευθύνη της επιλογής τις σύνταξης μας με τον ένα και τον άλλο είναι...
ατομική και σύμφωνα με τις αρχές και τις αξίες μας και όχι με κριτήρια αμιγούς πολιτικής στράτευσης, όπου συγχωρούμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ αν προέρχονται από τη μία πλευρά, και κατηγορούμε επίσης ΤΑ ΠΑΝΤΑ, αν έρχονται από την απέναντι.
Πράγμα που σημαίνει ότι η ευθύνη για τα περισσότερα πράγματα που μας συμβαίνουν είναι δική μας και όχι του Trump, του Biden, ή κάποιων αόρατων δυνάμεων έξω από εμάς, οι οποίοι θεωρούμε ότι έχουμε το δικαίωμα να είμαστε αενάως αφελείς αλλά ακόμα και εκεί που έχουμε κάποια φανερή ευθύνη επί ενός πράγματος, να αρνούμαστε να υποστούμε τις συνέπειες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου