"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ: Από την πρωινάδικη φαντασμαγορία στην αγρανάπαυση και αφάνεια

 

Toυ Μιχάλη Τσιντσίνη

Αν γύριζε κανείς πίσω στον Ιούνιο του 2023 και έθετε στον εαυτό του το ερώτημα, «ποιον φαντάζεσαι να διαδέχεται τον Αλέξη Τσίπρα στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ;», η απάντηση δεν θα μπορούσε να είναι «τον Σωκράτη Φάμελλο».

Ο βουλευτής από τη Θεσσαλονίκη είχε θητεύσει μεν ως υπουργός στη δεύτερη φάση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αλλά κανείς δεν θα τον ξεχώριζε για τις δεξιότητές του, ώστε να τον φανταστεί στον ρόλο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης – και του διεκδικητή της πρωθυπουργίας.

Εκτοτε, δεν άλλαξε ο Φάμελλος.

Αλλαξε όμως ο ΣΥΡΙΖΑ.

Εγινε πλέον ένα κόμμα προδιαγραφών Φάμελλου, η εκλογή του οποίου έγινε δεκτή ακόμη και με ανακούφιση, απ’ όσους πιστεύουν ακόμη στη σκοπιμότητα της διατήρησης του σχήματος.

Αποφεύγοντας το φάσμα του πολακισμού, το κόμμα, από την τρίτη πλέον θέση στην κοινοβουλευτική κατάταξη, έχει την ευκαιρία να επιδιώξει τη συσπείρωση των δυνάμεων που του έχουν απομείνει και την επαναπροσέγγιση με την αποσχισθείσα αριστερή του πτέρυγα. Εχει την ευκαιρία να περάσει από την περίοδο της πρωινάδικης φαντασμαγορίας και του συντροφικού ξεμαλλιάσματος, σε μια φάση θεραπευτικής αφάνειας.

Αν κρίνει κανείς από τις επιδόσεις του νέου αρχηγού τον καιρό που υπηρετούσε ως πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας υπό τον Κασσελάκη, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα παράγει πια καθημερινά ειδήσεις. Δεν θα τραβάει την προσοχή.

Δείχνει να έχει ανάγκη αυτή την αγρανάπαυση. Από τον σκανδαλισμό και τον ευτελισμό, είναι προτιμότερη η αδιαφορία.

Το ερώτημα είναι αν με αυτούς τους όρους ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διασωθεί, όχι πια ως κόμμα που διεκδικεί την εξουσία, αλλά ως όχημα επιστροφής του Αλέξη Τσίπρα στην πρώτη γραμμή.

Είτε το ομολογούν είτε όχι τα στελέχη του, στους δεκαεπτά μήνες που μεσολάβησαν μετά την ήττα στις εκλογές, αποδείχθηκε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο Τσίπρας.

Με αυτόν δεν μπορούσαν να νικήσουν στην εθνική κάλπη.

Χωρίς αυτόν, όμως, δεν μπορούν καν να υπάρξουν. Δεν βρέθηκε ανάμεσά τους κανείς, πίσω από τον οποίο μπορούν να μείνουν συντεταγμένοι.

Υστερα από δύο διασπάσεις και ισάριθμες εκλογές –τρόπος του λέγειν– «ηγεσίας», ο δις ηττημένος πρώην πρωθυπουργός παραμένει το μόνο πρόσωπο αναφοράς που θα μπορούσε να εγγυηθεί την επιβίωση του ΣΥΡΙΖΑ –με αυτό ή με άλλο όνομα– μέχρι τις επόμενες εκλογές.

Ισως το εγχείρημα της επιβίωσης να είναι ήδη χαμένο. Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κάποτε (οριακά) πλειοψηφικός, επειδή λειτούργησε ως η μεγάλη κοίτη του αντισυστημισμού. Τώρα το ρεύμα έχει διαχυθεί σε πολλούς παραποτάμους, κυρίως στα δεξιά της Δεξιάς.

Δεν φταίει μόνο το «μαγαζί» που έχει σκορπίσει.

Φταίει που…

 

 δεν έχει πια τι να πουλήσει


 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: