Toυ ΙΕΡΟΚΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ
Ποιοι να 'ναι άραγε αυτοί οι δυστυχείς και αξιολύπητοι άνδρες;
(Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη για το σεντόνι, αλλά είναι σοβαρό το θέμα. Για τον Ιακωβίδη και τη Φουρέιρα και ποιους έκαναν unfollow, μια άλλη φορά)
Τον Αύγουστο του 1922 κατέρρευσε το μέτωπο στο Αφιόν Καραχισάρ κάτω από τη σφοδρή αντεπίθεση του Κεμάλ. Η κατάρρευση ενός μετώπου στη μάχη, είναι ό,τι χειρότερο. Το "ο σώζων εαυτόν σωθήτω" βρίσκει εδώ την πλήρη του εφαρμογή.
Στη φωτογραφία, που είναι από το βιβλίο του Χρ. Μαχαιρίδη "Μικρασιατική Τραγωδία" των εκδόσεων Έρεισμα, εικονίζονται Έλληνες στρατιώτες στη Σμύρνη τον Σεπτέμβριο του 1922, λίγο πριν διαπεραιωθούν στη Χίο και τη Λέσβο.
Όσοι αναρωτιόμαστε γιατί δεν έμεινε ο Στρατός μας να υπερασπιστεί τον άμαχο ελληνικό πληθυσμό, έχουμε εδώ ζωντανή την απάντηση. Εδώ κατάντησε η περήφανη Ελληνική Στρατιά, το Σεϊτάν Ασκέρ που έτρεμαν οι Τούρκοι, από τα λάθη των πολιτικών και της ανίκανης στρατιωτικής ηγεσίας του. Οι άνθρωποι που έγραψαν τις εποποιίες του Σαραντάπορου, του Μπιζανίου, των Γιαννιτσών, των Βαλκανικών Πολέμων, του Εσκί Σεχίρ και του Αφιόν Καραχισάρ που πορεύτηκαν στην Αλμυρή Έρημο του Σαγγάριου τρώγοντας ωμό σιτάρι γιατί δεν είχαν νερό να το βράσουν, ούτε ξύλα να το μαγειρέψουν (το έλεγαν τα κόλλυβα του Γούναρη!), προδόθηκαν από την ηγεσία τους.
Από την ανοϊκή Κυβέρνηση του Γούναρη και τον παράφρονα αρχιστράτηγο τον Χατζηανέστη, που διοικούσε τη στρατιά από τη Σμύρνη εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά και νοιαζόταν κυρίως αν οι στρατιώτες είχαν γυαλισμένες αρβύλες. Αυτός ο στρατιωτικός και ηθικός νάνος είχε το θράσος ακόμα και πριν το απόσπασμα να λέει κιοτήδες τους Έλληνες φαντάρους.
Και βέβαια, πάνω απ' όλα, καταλυτικό ρόλο έπαιξε ο Εθνικός Διχασμός (τριχασμός καλύτερα, γιατί κάποιοι περηφανεύονται ακόμα και σήμερα πως όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρά Ασία αλλά την επιδιώξαμε κιόλας).
Κοιτάζοντας στο μεγάλο κάδρο, θα λέγαμε ότι οι Μεγάλες Δυνάμεις, δεν ήθελαν να βάλει πόδι η Ιταλία στη Σμύρνη, ήθελαν και τα πετρέλαια της Μουσούλης, δεν είχαν δικό τους αξιόμαχο στρατό να στείλουν στη Μ. Ασία και έστειλαν εμάς τους Έλληνες, εκμεταλλευόμενες την άγνοιά μας και τον πόθο μας για απελευθέρωση των Ελληνικών πληθυσμών. Οι ίδιες αυτές Μεγάλες Δυνάμεις σφύριζαν αδιάφορα όταν βρέθηκαν οι λύσεις που τους βόλευαν.
.
Ήμουν 13 ετών όταν διάβασα με κατάπληξη στην εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μια είδηση για κάποιες διαδηλώσεις που γινόταν εκείνον τον καιρό στη Σμύρνη, όπου μεταξύ άλλων, το άρθρο μιλούσε και για την ήττα της Ελλάδας στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Διάβαζα και ξαναδιάβαζα το συγκεκριμένο σημείο του άρθρου προσπαθώντας να βάλω σε τάξη όσα είχα μάθει στο σχολείο.
Μα τι στο καλό, πότε ηττηθήκαμε εμείς από τους Τούρκους;
Εμείς, από το 1821 και μετά, μόνο νίκες είχαμε. Εντάξει, είχαμε και μια ήττα ακόμη το 1897, αλλά ούτε αυτό το είχα διδαχθεί και θα το μάθαινα κι αυτό αργότερα. Μιλάω για τον "ατυχή" πόλεμο, τότε που δεν μας ήθελε η Τύχη και έδωσε τη νίκη στον εχθρό! Με την ίδια λογική, είπαμε και την ήττα του 1922 "Μικρασιατική Καταστροφή" μια καταστροφή που μάλλον ήρθε από τη Φύση, από το Θεό, δεν ξέρω και 'γω από πού, πάντως όχι από τον εχθρό και κυρίως όχι από τα δικά μας εγκληματικά λάθη.
Δεν θέλουμε να διδαχθούμε από τα λάθη μας, γι' αυτό τα ρίχνουμε αλλού. Γι' αυτό ακριβώς, εδώ και 100 χρόνια οι ήττες συνεχίζονται.
Έχουμε και λέμε:
1922 Παράδοση αμαχητί της Αν. Θράκης και ξεριζωμός των Ελληνικών πληθυσμών.
1955 Γεγονότα της Κωνσταντινούπολης καταστροφή των ελληνικών περιουσιών
1964 Άμεση απέλαση των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης και συστηματικοί έμμεσοι διωγμοί των Ελλήνων της Ίμβρου και Τενέδου με παράνομους εποικισμούς που συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
1974 Αττίλας Ι και Αττίλας ΙΙ. Χάνεται το 37% της Κύπρου.
1976 Πρακτικό της Βέρνης. (Καραμανλής-Ντεμιρέλ) Η Τουρκία δεν δέχεται ότι τα νησιά του Αν. Αιγαίου έχουν υφαλοκρηπίδα, αλλά θεωρεί ότι επικάθονται στην προέκταση της στεριάς της. Οι περιοχές πέραν των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο χαρακτηρίζονται ως ανοιχτή θάλασσα. Για οποιαδήποτε σχετική δράση επ' αυτού, θα πρέπει να υπάρχει συνυποσχετικό και να έχει παραπεμφθεί το θέμα στη Χάγη. Μέχρις ότου οριοθετηθεί η υφαλοκρηπίδα, οι δύο χώρες δεσμεύτηκαν να μην διενεργηθούν σεισμικές έρευνες, που θα παρενοχλούσαν τις διαπραγματεύσεις. Η Τουρκία φυσικά, έχει παραβιάσει επανειλημμένα τους όρους αυτούς.
1978 Με αφορμή την άδεια ερευνών υδρογονανθράκων που χορήγησε τότε η Τουρκία, το Δικαστήριο της Χάγης απέρριψε την προσφυγή της Ελλάδας για επίλυση διαφορών στο θέμα της υφαλοκρηπίδας, ως αναρμόδιο. Το σκεπτικό ήταν και είναι: τα θαλάσσια σύνορα έχουν σχέση με την εδαφική κυριαρχία. Πρώτα πρέπει να ορίστε τα χωρικά σας ύδατα, όπως προβλέπει η διεθνής σύμβαση του 1958 για την Αιγιαλίτιδα Ζώνη!
1982 Το Δίκαιο της Θαλάσσης των Ην. Εθνών επιτρέπει σε παράκτια κράτη να επεκτείνουν μονομερώς τα χωρικά τους ύδατα μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια. Εμείς όχι μόνο δεν έχουμε ορίσει τα 12 μίλια σαν χωρικά μας ύδατα, αλλά τώρα κινδυνεύουμε και με κυρώσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση γιατί αφήνουμε το θέμα της χάραξης θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού να εκκρεμεί.
1988 Ανακοινωθέν του Νταβός (Ανδρέας-Οζάλ) Η σύσκεψη του Νταβός έγινε με αφορμή την άδεια που έδωσε ο Παπανδρέου για έρευνες πέραν των 6 ναυτικών μιλίων στον Πρίνο, ακυρώνοντας το ανακοινωθέν του Νταβός, με το σκεπτικό πως αφού δεν συμφωνούμε, δεν ισχύει. Ήταν η εποχή που βγήκε για έρευνες και το Σισμίκ. Συμφωνήθηκε το "μη πόλεμος" και το Κυπριακό να μπει στο ράφι. Έκτοτε, κανένας μας δεν διαμαρτύρεται σθεναρά για την παράνομη κατοχή της Κύπρου.
1988 Μνημόνιο της Βουλιαγμένης (Κ. Παπούλιας – Μ. Γιλμάζ). Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Σταματούν οι στρατιωτικές δραστηριότητες στο Αιγαίο το Καλοκαίρι και τις εορτές και των δύο Κρατών.
1995 Casus Belli. H Τουρκική Εθνοσυνέλευση εξέδωσε απόφαση που εξουσιοδοτούσε την κυβέρνηση να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα, συμπεριλαμβανομένων στρατιωτικών μέτρων, εάν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια στο Αιγαίο.
1996 Ίμια. Γκριζάρισμα ελληνικών εδαφών.
1997 Διακήρυξη της Μαδρίτης (Κ. Σημίτης – Μ. Γιλμάζ). Η Ελλάδα αναγνωρίζει «τα ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο και δεσμεύεται να μην προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες, όπως θα μπορούσε να θεωρηθεί η άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων (έρευνες στην υφαλοκρηπίδα, επέκταση χωρικών υδάτων κ.λπ.)
1999 Ελσίνκι. Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο πλαίσιο της ενεργοποίησης της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας η Ελλάδα αποδέχθηκε την ύπαρξη προς διευθέτηση «συνοριακών διαφορών».
2019 Με τον νέο Ποινικό Κώδικα του ΣΥΡΙΖΑ καταργήθηκε το αδίκημα των Τούρκων να ψαρεύουν σε ελληνικά χωρικά ύδατα. (Το 2021 επανήρθε το αδίκημα, αλλά δεν εφαρμόζεται ο Νόμος με αποτέλεσμα να αλωνίζουν ακόμα οι Τούρκοι).
Και οι ήττες συνεχίζονται χωρίς τελειωμό, με τις αθρόες αποστολές παράνομων μεταναστών, (δεν ξεχνάμε και το γιουρούσι της Καθαράς Δευτέρας του 2020), με το Ουρούτς Ρέις, και με τη Γαλάζια Πατρίδα, που έφτασε να διδάσκεται και στα Τουρκικά Σχολεία όσο εμείς να υπογράφουμε διάφορες διακηρύξεις στην Αθήνα.
Κλαίω για την πορεία της χώρας μου.
Κλαίω γιατί η έννοια της φιλοπατρίας έχει πεθάνει. Τη σκότωσαν σιγά-σιγά και μεθοδικά τα σχολεία, τα ΜΜΕ και οι Έλληνες πολιτικοί.
Κλαίω για τον οικονομικό μαρασμό μας, την άθλια Παιδεία που παρέχουμε στα παιδιά μας, την ελεεινή Yγεία που προσφέρει το ΕΣΥ, τον αφανισμό της Αμυντικής μας Βιομηχανίας και της Bιομηχανίας γενικότερα και την τρύπια Εθνική μας Άμυνα.
Και επειδή…
ο Ήλιος της Δικαιοσύνης είναι μόνο νοητός,
Μόνο αν συνέρθουμε σαν λαός έχουμε μέλλον!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου