Του ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ
Κάθε φορά που η πατρίδα μας βρίσκεται μέσα σε μια κρίση, όλοι –βάζω και τον εαυτό μου μέσα– μιλάμε για την επανίδρυση του κράτους.
Ακούγεται ωραίο, βολικό και, κυρίως, αποδεκτό από τους πάντες. Είθισται, όμως, όταν βάζουμε υψιπετείς στόχους να χανόμαστε κάπου στη διαδρομή.
Τι θέλω να πω.
Γιατί επί τόσες δεκαετίες που ακούω αυτήν την πρόταση της επανίδρυσης κανένας ηγέτης δεν τόλμησε να την κάνει πράξη; Αφού είναι τόσο θετική και τόσο απαραίτητη, γιατί ακόμη αναμασάμε την αναγκαιότητά της; Είναι τόσο δύσκολο να γίνει;
Δύσκολο δεν ξέρω αν είναι –που υποθέτω πως είναι–, αλλά νομίζω ότι η ουσία αυτής της δυσπραγίας βρίσκεται αλλού. Οσοι επικαλούνται την επανίδρυση του κράτους δεν ξέρουν τι εννοούν. Και δεν αναφέρομαι στους σχολιαστές, αλλά στους πολιτικούς που είναι και διαχειριστές του κρατικού μηχανισμού. Και όταν δεν ξέρεις τι εννοείς, προφανώς αδυνατείς και να κάνεις παρέμβαση, διότι αγνοείς το πρόβλημα στην ουσία του.
Πώς να επιλύσεις ένα πρόβλημα όταν δεν γνωρίζεις την έκτασή του;
Υπάρχει βεβαίως και μια άλλη εκδοχή, η οποία μάλλον δεν είναι κολακευτική για το πολιτικό προσωπικό της χώρας.
Είναι ένα «πιασάρικο» σύνθημα, αλλά είναι τόσο θολό, που ο καθένας δίνει σε αυτό το νόημα που θέλει.
Κάποιοι όντως γνωρίζουν άριστα τα προβλήματα που υπάρχουν στη λειτουργία του ελληνικού κράτους, αλλά τρομάζουν μπροστά στην ιδέα του πολιτικού κόστους που θα έχουν οι παρεμβάσεις τους. Διότι επανίδρυση του κράτους σημαίνει στοχευμένες τομές, βαθιές μεταρρυθμίσεις, ξεβόλεμα κάποιων βολεμένων – που δεν είναι λίγοι.
Η επανίδρυση του κράτους απαιτεί την ύπαρξη ενός επιτελείου που γνωρίζει επακριβώς τι πρέπει να κάνει, διότι έχει ικανότητες και στρατηγικό σχέδιο. Ενα επιτελείο που θα λειτουργεί χωρίς το άγχος των δημοσκοπήσεων και χωρίς τις έξωθεν πιέσεις πως με τις παρεμβάσεις του θίγει τους ψηφοφόρους μας.
Εννοείται πως υπάρχουν φωτισμένοι πολιτικοί, οι οποίοι, ως υπουργοί στον τομέα ευθύνης τους, λύνουν με ταχύτητα χρονίζοντα προβλήματα. Αλλά αυτές είναι λύσεις εμβαλωματικές, αναμφίβολα θετικές, δεν συνιστούν πάντως επανίδρυση. Διότι, σε τελική ανάλυση, όταν μιλάμε για επανίδρυση του κράτους θέλουμε αυτό να είναι πιο παραγωγικό και πιο αποτελεσματικό, σε όλους τους τομείς του, για να βελτιώνεται η καθημερινότητα των πολιτών.
Δηλαδή η επανίδρυση έχει ένα σκοπό: Να αισθανθούν οι πολίτες πως οι σχέσεις τους με το ελληνικό Δημόσιο έχουν αλλάξει τη ζωή τους.
Παράδειγμα καραμπινάτο: η διαδικασία μεταβίβασης ακινήτου να κρατάει λίγες ημέρες. Για να γίνει αυτό απαιτούνται πολλές παρεμβάσεις σε διάφορους τομείς του κράτους, θα κοπούν πολλά χαρτζιλίκια, οι μικροί δυνάστες του Δημοσίου θα χάσουν μέρος της εξουσίας τους και, ως εκ τούτου, ενώ το πρόβλημα είναι γνωστό, ουδείς υπουργός προ-σπαθεί να το λύσει.
Διά ταύτα: Η επανίδρυση του κράτους είναι ...
ένα «πιασάρικο» σύνθημα, αλλά είναι τόσο θολό, που ο καθένας δίνει σε αυτό το νόημα που θέλει και ουδείς επιχειρεί πρωτίστως να το ορίσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου