Αν πιστέψει κανείς την εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλιβιζάτος δεν ξέρει ποια ήταν η «πρόταση Αλιβιζάτου».
Ξέρει καλύτερα η Πόπη Τσαπανίδου και το κόμμα της που, για να δικαιολογήσει το «παρών» και την αποχή στις προσπάθειες νομοθετικού αποκλεισμού των εγκληματικών οργανώσεων από τον εκλογικό στίβο, επικαλείται το όνομα «Αλιβιζάτος» σαν νομιμοποιητικό ξόρκι.
Η δικαιολόγηση της αποχής ήταν παραπειστική και σκοπίμως αφηρημένη. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ο πρόεδρός του, που μίλησε σχετικώς στη Βουλή, δεν εξήγησαν ποια ήταν τάχα τα «παραθυράκια» και οι «αντισυνταγματικότητες». Δεν εξήγησαν ποιοι ήταν οι τόσο σημαντικοί λόγοι που τους οδήγησαν να συγκαταμετρηθούν στους αντιπάλους της ρύθμισης, εμπλουτίζοντας την υπονόμευσή της και με τους δικούς τους ισχυρισμούς. Οχι μόνο νομικοφανείς ισχυρισμούς. Αλλά και ανακύκλωση παραδικαστικών και παραπολιτικών κουτσομπολιών, που κατευθύνονται κατά της κυβέρνησης, αλλά δεν πλήττουν μόνο αυτήν. Οταν ως κόμμα κάνεις λάβαρο τη φήμη ότι μεσάζοντες επιχείρησαν να δελεάσουν έναν δικαστή, με σκοπό τον αποκλεισμό των νεοναζί, δεν κάνεις απλή αντιπολίτευση στην κυβέρνηση. Υποσκάπτεις και το κύρος του εγχειρήματος της δημοκρατικής Πολιτείας να αμυνθεί. Δίνεις στον κατάδικο το έρεισμα να διαδίδει ότι είναι θύμα συστημικής συνωμοσίας.
Ας πούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δίκιο ότι η κυβέρνηση δεν ζύγισε σωστά τη ρύθμιση – γι’ αυτό χρειάστηκε να την μπαλώσει. Είναι αυτός επαρκής λόγος για το κόμμα της Αριστεράς να εξαιρέσει εαυτόν από το μέτωπο της δημοκρατικής άμυνας;
Λένε ότι η Κουμουνδούρου ψαρεύει τάχα σε θολά νερά. Οτι δεν θέλει η ίδια να εμφανιστεί ως επισπεύδουσα τον αποκλεισμό, γιατί υπολογίζει ότι οι αντισυστημικές ροπές μπορεί να κατευθύνουν κάποιους από τους ορφανούς ψηφοφόρους στους κόλπους της.
Τέτοιος υπολογισμός θα ήταν αφελής, αφού αυτό το μέρος του εκλογικού σώματος, που στην κρίση πέρασε στην όχθη των εχθρών της δημοκρατίας, δεν γύρισε ποτέ πίσω. Το 2019 η Χρυσή Αυγή, στη χειρότερη στιγμή της μετά το 2012, πήρε 2,93%. Μπορεί κανείς βάσιμα να υποθέσει ότι πρόκειται για ψηφοφόρους που δεν θα συμβιβάζονταν με τις απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ για τις Πρέσπες ή για το Προσφυγικό, όση οργή κι αν τρέφουν για το σύστημα.
Αν πρέπει να ανιχνεύσει κανείς προεκλογική σκοπιμότητα στην αποχή του ΣΥΡΙΖΑ, δεν χρειάζεται να καταφύγει σε εικασίες. Αρκεί να ακούσει τι λένε...
τα ίδια τα στελέχη του.
Ελεγαν ότι η Ν.Δ. προωθούσε τον αποκλεισμό, επειδή έτσι θα φουσκώσει το ποσοστό των εκτός Βουλής κομμάτων, χαμηλώνοντας για την ίδια τον πήχυ της αυτοδυναμίας.
Η καχυποψία αντιστρέφεται εύκολα: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συμβάλλει, επειδή έτσι έχει περισσότερες πιθανότητες να εμποδίσει την αυτοδυναμία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να διαλύσει την καχυποψία· θα μπορούσε να αρθρώσει την ίδια κριτική, αλλά υπερψηφίζοντας, όπως έκανε το ΠΑΣΟΚ. Τώρα τον σημαδεύει εσαεί η επιτήδεια απουσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου