Κάποιοι αποδίδουν ιδεοληψία στους υποστηρικτές της έννομης τάξης και του κράτους δικαίου, της ελεύθερης έκφρασης όλων μέσα στα πανεπιστήμια και της αναγκαιότητας, με αυτά που ζούμε μέσα τους, της προστασίας τους με την πανεπιστημιακή αστυνομία. Πώς χαρακτηρίζονται όμως αυτοί που:
δεν επιτρέπουν με τις απειλές τους και τους τραμπουκισμούς τους δημοκρατικά εκλεγμένους υπουργούς Παιδείας που δεν είναι αριστεροί όχι μόνο να μιλήσουν μέσα στο πανεπιστήμιο αλλά ούτε καν να εισέλθουν σε αυτό;
με τις απειλές τους, τους τραμπουκισμούς και τα στειλιάρια τους αναγκάζουν τις Συνόδους των Πρυτάνεων να συνεδριάζουν σε ξενοδοχεία, έξω από τα πανεπιστήμια;
καταλαμβάνουν χώρους η ιδιοκτησίες των πανεπιστήμιων για δεκαετίες δίχως να ρωτήσουν κανένα και τους μετατρέπουν σε αχούρια;
με βαριοπούλες καταστρέφουν έναν χώρο του πανεπιστημίου που προορίζεται για βιβλιοθήκη;
στοχοποιούν και βιαιοπραγούν σε φοιτητές και καθηγητές που έχουν διαφορετική άποψη από τη μειοψηφική δική τους που είναι εμφανώς επιβαλλόμενη με τη βία;
Τι είναι άραγε οι διοικήσεις των πανεπιστημίων που ανέχονται και δικαιολογούν, αν δεν υποθάλπουν, για λόγους κομματικής ή και προσωπικής πολιτικής, όλες τις παραπάνω αδιανόητες για πανεπιστήμιο συμπεριφορές κατάργησης της ελεύθερης έκφρασης και της δημοκρατίας μέσα στο πανεπιστήμιο;
Και ποιοι άραγε απαξιώνουν τα ελληνικά πανεπιστήμια; Αυτοί που ενδιαφέρονται για την έννομη τάξη και την προστασία τους από τη βία και την παρανομία ή αυτοί που επιτρέπουν να μετατρέπονται σε χώρους βίας, ανελευθερίας, παρανομίας;
Και επιτέλους, σε τι είδος δημοκρατίας γαλουχούνται οι φοιτητές μας όταν...
ψηφίζει στις φοιτητικές εκλογές μόνο το 15% του συνόλου τους και από αυτό το ποσοστό το 5% επιβάλλει με τις απειλές και τη βία την άποψή του στο σύνολο, χρησιμοποιώντας τη σφραγίδα του φοιτητικού συλλόγου και μιλώντας εξ ονόματος όλων των φοιτητών;
Μάλλον οι φοιτητές μας εκπαιδεύονται στην απολυταρχία της ελάχιστης μειοψηφίας του 5% των βίαιων «πεφωτισμένων» του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Πράγματι, το 85% των φοιτητών απόμακρο, φοβισμένο, αδιάφορο για το πανεπιστήμιο στο οποίο ζει και σπουδάζει, σε ορισμένα ιδρύματα αχούρι, ρινγκ αντιπαραθέσεων, τραυματισμένο. Και τα χρήματα των φορολογουμένων πολιτών και γονιών τους να πληρώνουν τις καταστροφές των τραμπούκων, των ανισόρροπων, των κομματανθρώπων που καμία σχέση δεν έχουν με τη δημοκρατία και την ελευθερία έκφρασης του πανεπιστημιου, αντίθετα τις προσβάλλουν και τις αναιρούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου