Του ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ
Το φορολογικό νομοσχέδιο περιλαμβάνει, αναμφισβήτητα, αρκετές θετικές ρυθμίσεις με κυριότερη την αποκλιμάκωση της επιβάρυνσης για ελεύθερους επαγγελματίες και επιχειρήσεις, κάτι που, θεωρητικά τουλάχιστον, δύναται να δώσει αναπτυξιακή ώθηση στην οικονομία. Πολύ ωραία.
Το φορολογικό νομοσχέδιο περιλαμβάνει, αναμφισβήτητα, αρκετές θετικές ρυθμίσεις με κυριότερη την αποκλιμάκωση της επιβάρυνσης για ελεύθερους επαγγελματίες και επιχειρήσεις, κάτι που, θεωρητικά τουλάχιστον, δύναται να δώσει αναπτυξιακή ώθηση στην οικονομία. Πολύ ωραία.
Περιλαμβάνει όμως και κάτι το εξωφρενικό: την υποχρέωση για κατανάλωση του 30% του εισοδήματος, όπως θα καταγράφεται από ηλεκτρονικές αποδείξεις.
Για να το καταλάβετε και να τρελαθούμε όλοι μαζί: από την επόμενη χρονιά, το αφορολόγητο δια των ηλεκτρονικών αποδείξεων θα οικοδομείται μόνο αν ο φορολογούμενος έχει δαπανήσει το 30% του πραγματικού του εισοδήματος. Αν οι δαπάνες του δεν φθάνουν σε αυτό το επίπεδο, τότε θα φορολογείται επιπλέον. Το πρόστιμο θα ανέρχεται στο 22% επί της διαφοράς των ζητούμενων αποδείξεων που πρέπει να μαζέψει ο φορολογούμενους με αυτές που τελικά συγκέντρωσε.
Υποτίθεται ότι το μέτρο θα λειτουργήσει ως όπλο κατά της φοροδιαφυγής. Θα κυνηγάς, σου λέει, τον υδραυλικό με την πιστωτική στο χέρι. Μόνο που με ΦΠΑ στο 24%, ο πειρασμός των μαύρων παραμένει ισχυρός, σωστά;
Δεν το λες και πολύ φιλελεύθερο, έτσι δεν είναι;
Το κράτος να σου βάζει δίλημμα: είτε θα τα ξοδέψεις μόνος σου, είτε θα τα δώσεις στην Εφορία.
Και στις δύο περιπτώσεις κερδίζει το μεγάλο ταμείο.
Αν ξοδέψεις, πληρώνεις τον ΦΠΑ.
Αν δεν ξοδέψεις, πληρώνεις επιπλέον φόρο.
Απαγορεύεται, στην περίπτωση που έχεις τη δυνατότητα, να αποταμιεύσεις. Ουσιαστικά η αποταμίευση φορολογείται. Και εντάξει, ας πούμε ότι αυτός που δύναται να αποταμιεύει, διαθέτει εισόδημα που, για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης, πρέπει να φορολογηθεί περισσότερο. Και ας βγάλουμε από το κάδρο τα χαμηλά εισοδήματα που, όπως λέγεται, θα εξαιρεθούν από τη ρύθμιση.
Ας πάρουμε μία μέση οικογένεια που σπουδάζει παιδί σε άλλη πόλη. Έχουν αυτοί οι άνθρωποι τη δυνατότητα να διοχετεύσουν το 30% του εισοδήματός τους σε αγορές;
Ας δούμε ένα ζευγάρι που ζει στο νοίκι ή έχει δάνειο και δουλεύει μόνο ο ένας. Είναι εύκολο να κάνουν δαπάνες που θα φτάνουν στο ζητούμενο ποσοστό;
Για να μην πιάσουμε τις περιπτώσεις διαζευγμένων που πληρώνουν διατροφή και ταυτοχρόνως κουβαλούν και ένα καταναλωτικό δάνειο στην πλάτη.
Προσοχή τώρα: ο υπολογισμός των δαπανών θα γίνεται βάσει του πραγματικού (δηλωθέντος) εισοδήματος και όχι βάσει του τεκμαρτού. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι...
οι τακτικοί της φοροδιαφυγής, που κάνουν προσχηματικές δηλώσεις, θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν τα προνόμιά τους. Θα βγάζει ο μάστορας τριάντα χιλιάρικα μαύρα, θα δηλώνει τα δέκα και η υποχρέωση του θα αντιστοιχεί σε δαπάνες τριών χιλιάδων ευρώ.
Ένας μισθωτός με δεκαπέντε χιλιάρικα θα πρέπει σταθερά να συγκεντρώνει ένα τετρακοσάρι τον μήνα.
Ποιος κρατάει τον μουτζούρη;
Για άλλη μία φορά η μισθωτή μεσαία τάξη και η μικρομεσαία ιδιοκτησία ακινήτων. Τα γνωστά κορόιδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου