ΑΡΙΣΤΕΡΟΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΟ ΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Θα υπάρχει Αριστερά μετά τον ΣΥΡΙΖΑ;

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Toυ ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ

«Οργανωμένες κλοπές από αλυσίδες σούπερ-μάρκετ και αναδιανομή των προϊόντων σε πολίτες». Από το, viral πλέον, ερωτηματολόγιο της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Μην επαναλαμβάνουμε τα αυτονόητα, θέλω μόνο τριάντα δεύτερα ηθικολογίας για λόγους τάξεως. Οι εγκληματικές ενέργειες δεν μπορούν να αποτελούν εργαλεία πολιτικού ακτιβισμού, ιδιαίτερα όταν αυτή η κουβέντα γίνεται από το κόμμα που διαχειρίζεται το, κατά κάποιον τρόπο, αστικό μας κράτος. Αν οι οργανωμένες κλοπές θεωρούνται κινήσεις ακτιβισμού, τότε οι δολοφονίες χαρακτηρίζονται πολιτικές πράξεις αντίστασης και πάει λέγοντας, μέχρι να ακούσουμε τα κλειδιά του δεσμοφύλακα στο λουκέτο του κελιού μας.

Βέβαια μπορεί από το οδόφραγμα να πεταχτεί κανένα παλικάρι και να πει ότι τα ίδια έλεγαν και πριν ο σοφός λαός τους δώσει τα κλειδιά.  

Καμία αντίρρηση, απλώς από τότε μέχρι σήμερα έχουν μεσολαβήσει δύο εκλογικές αναμετρήσεις και μερικές ντουζίνες ΦΕΚ με διορισμούς. Και αν μη τι άλλο, εδώ υπάρχει μία αντίφαση. Δεν μπορείς από τη μία να γεμίζεις τον κουμπαρά σου με δημόσιο χρήμα και από την άλλη να θέτεις έστω και προς συζήτηση πράξεις του κοινού ποινικού δικαίου που διεκδικούν πολιτικό άλλοθι.  

Για να το πω αλλιώς, αν σου αρέσει η αίσθηση του ποδιού που βυθίζεται σε παχιά μοκέτα, το μόνο που μπορείς να ρωτήσεις τα μέλη σου για τα σούπερ μάρκετ είναι αν κάνουν τα ψώνια τους με καρότσι ή με καλάθι. Αν παραμένουν πελάτες των Lidl ή περνάνε πια και από Βασιλόπουλο.

Τέλος πάντων, ας το θεωρήσουμε όλο αυτό ακόμα μία ψηφίδα γραφικής επαναστατικότητας ή, το πολύ, επαναστατικής γραφικότητας. 

Είναι όμως και κάτι ακόμα. Αλλη μία μικρή χαρακιά πάνω στη αγιογραφία της ελληνικής Αριστεράς. Μην το συζητάτε καν, η ζημία που έχει υποστεί τόσο η έννοια όσο και η μυθολογία της εγχώριας Αριστεράς, αν δεν είναι ανεπανόρθωτη, θα είναι, τουλάχιστον, μακροχρόνια. Ολο αυτό το υπόβαθρο με τους αδικημένους της ιστορικής ήττας, τη διανόηση, την τέχνη και την πρόοδο, ενώ άντεξε τους ανέμους του ’89 και την πτώση του Τείχους, δείχνει να καταρρέει υπό το βάρος της πραγματικότητας. Υποσκάπτεται από τη φύση της εξουσίας, κατατρώγεται από τη βουλιμία των ανθρώπων.

Ούτε δύο χρόνια δεν του χρειάστηκαν του ΣΥΡΙΖΑ και κατασπάραξε το μεγαλύτερο κομμάτι από το πολιτικό και κοινωνικό κεφάλαιο δεκαετιών. Τώρα αν αυτό το δεις εντελώς κυνικά, μπορεί να σου φανεί και χρήσιμο αφού διαλύονται οι μύθοι που θρέφουν τον λαϊκισμό. Ομως όχι, δεν είναι χρήσιμο.  

Διότι...

 το ύφος της Αριστεράς που μας έδειξε ο ΣΥΡΙΖΑ, στο τέλος θα διεγείρει τα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά στην κοινωνία και στο πολιτικό ακροατήριο.

Θα μου πείτε ότι και η Αριστερά, μέσα από τον δογματισμό της, συντηρητική είναι. 

Συμφωνούμε. 

Θα προσθέσετε ότι δεν μπορεί να υπάρξει πιο συντηρητική κυβέρνηση από την εθνολαϊκή των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. 

Καμία αντίρρηση. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι μαζί με την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ θα πάει στο περιθώριο και η Αριστερά των εναλλακτικών κινημάτων, της οικολογίας, της διευρυμένης ατζέντας με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ετσι θα περιοριστεί το εύρος των θεμάτων που μπαίνουν στο τραπέζι προς συζήτηση, η πολιτική κουβέντα θα γίνει μονοδιάστατη, πιο ανιαρή. Θα είναι μία αναπόφευκτη εξέλιξη. Ακόμα και αν η Αριστερά δεν πάει στο περιθώριο, θα χρειαστεί χρόνο για να ξεπλύνει από πάνω της το λίπος και, κυρίως, το ύφος της εξουσίας.