RADAR: Ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ: ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Είναι αναχρονισμός η «διαγωγή κοσμία»; Μήπως σήμερα τα παιδιά μαθαίνουν ότι όλα επιτρέπονται;

Υπάρχουν μερικοί βουλευτές που όταν τους ρωτάς αν ξέρουν κάποιον που να έχει πάρει διαγωγή κοσμία στο σχολείο, λένε αμέσως «εγώ»!

Τέτοιος είναι ο Ανδρέας Λοβέρδος που παραδέχεται ότι στην τετάρτη Γυμνασίου πήρε διαγωγή κοσμία γιατί είχε κάνει «μαύρη» τη ζωή της καθηγήτριας του. Όταν όμως θυμάται την περίοδο εκείνη λέει πως «η …ποινή ήταν δίκαιη». «Με έκανε να είμαι πιο προσεκτικός, ενώ παράλληλα ενεργοποίησε τους γονείς μου» λέει για το περιστατικό. Σε καμία περίπτωση δε, δεν θεωρεί ότι ο αρνητικός χαρακτηρισμός της συμπεριφοράς των παιδιών στο σχολείο πρέπει να καταργηθεί.

Ο Σίμος Κεδίκογλου της ΝΔ, όταν ήταν μικρός στο Βαρβάκειο σχολείο έριχνε… αμπούλες στην τάξη του, κάτι που τελικά έκανε το μάθημα αδύνατο. Γελάει σήμερα με αυτό, αλλά δεν νομίζει ότι του έκανε κακό η τιμωρία.

Για τον Κώστα Ζουράρι, η εμπειρία ήταν λιγότερο τραυματική. Στις 19 Μαΐου του 1958, σαράντα μαθητές της 6ης τάξης του πειραματικού Γυμνασίου Θεσσαλονίκης, μεταξύ των οποίων και ο νυν υφυπουργός Παιδείας, επισκέφθηκαν σε διήμερη εκδρομή το Μεσολόγγι. Εκεί, οι 20 από αυτούς πέρασαν μυστικά από τοπικό… οίκο ανοχής, ενώ οι υπόλοιποι 20 έμειναν πίσω γιατί άκουσαν «αρνητικές» φήμες. Οι κινήσεις τους όμως έγιναν αντιληπτές από τους καθηγητές τους, όποτε οι μισοί πήραν διαγωγή «κοσμία» και οι υπόλοιποι απέφυγαν την τιμωρία. Ο κ. Ζουράρις ήταν στη δεύτερη κατηγορία!

Αντιθέτως ο Κώστας Κοντογιάννης, διευθυντής του πειραματικού Λυκείου Πλάκας που επίσης πήρε «διαγωγή κοσμία» όταν ήταν μαθητής, βρίσκει το μέτρο αντιπαιδαγωγικό και οπισθοδρομικό και κρίνει ότι είναι μια πρακτική που πρέπει να καταργηθεί.

Οι παιδαγωγοί θεωρούν το θέμα ευαίσθητο. Χρειάζεται ή δεν χρειάζεται;

Είναι αυτό το πρόβλημα της Παιδείας σήμερα ή όχι;

Πρόκειται για μια λεκτική «υπερβολή» και ένα φόβητρο χωρίς σώμα ή αποτελεί μια συνέχεια της μάχης υπέρ της… χαλαρότητας;

Πολλοί στον χώρο της εκπαιδευτικής κοινότητας τα βάζουν κάτω και βρίσκουν ότι οι δεσμοί μέσα στο σχολείο χαλαρώνουν υπερβολικά και τα όρια γίνονται δυσδιάκριτα. Άλλοι βέβαια, θεωρούν το θέμα ανάξιο λόγου, υποκινούμενο μόνο για τις εντυπώσεις σε κομματικά ακροατήρια.

Ο Δημήτρης Αργύρης, μακροβιότατος διευθυντής σε σχολείο του κέντρου της Αθήνας, αναρωτιέται: «κανέναν ψυχολόγο θα μας φέρουν;». Προβληματίζεται για το τι θα γίνει με τα κρούσματα μπούλινγκ στα σχολεία που έχουν αυξηθεί κατακόρυφα και λέει αυθόρμητα ότι οι καθηγητές δεν έχουν γνώσεις ψυχολογίας. «Το σχολείο πρέπει να έχει ένα τρόπο να χαρακτηρίζει το παιδί. Στην δική μας καθημερινότητα δεν έχουν θέση οι εντυπωσιασμοί, αλλά τα έργα. Το πρόβλημα της Παιδείας σήμερα είναι η διαγωγή κοσμία ή η χρηματοδότηση τους;» ρωτάει χαρακτηριστικά.

Ετσι ή αλλιως, μέτρο ήταν και πάει. Εικοσιοκτώ βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ το ζήτησαν στη Βουλή και φαίνεται ότι είχαν την τύχη να κάνουν την ερώτηση που απαντήθηκε πιο γρήγορα από ποτέ!

Ακαριαία ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου απάντησε ότι ο χαρακτηρισμός «διαγωγή κοσμία» για τους μαθητές με αρνητική συμπεριφορά είναι μια «αναχρονιστική διάταξη» και σύντομα θα φέρει στην Βουλή διάταξη για την κατάργησή της. Κι αυτό γιατί το μέτρο χρησιμοποιήθηκε κατά καιρούς «εναντίον των αριστερών και δημιουργικών πολιτών της χώρας»…

Οι πιο πολλοί καθηγητές σχολείων βέβαια, αν τους ρωτήσεις, θεωρούν ότι το μέτρο αυτό δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ τις τελευταίες δεκαετίες. Στην πραγματικότητα, σε σπάνιες περιπτώσεις, εφαρμόστηκε. Και οδήγησε και σε αντιδράσεις. Το 1999 ένας μαθητής από τον Πολύγυρο Χαλκιδικής, με απόφαση του συλλόγου των καθηγητών του πήρε «διαγωγή κοσμία» για κακή συμπεριφορά μέσα στην τάξη. Προσέφυγε στο ΣτΕ, ζητώντας να ακυρωθεί η απόφαση αυτή, αλλά το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή του ως αβάσιμη.

Τι έκανε;

Όπως αναφέρει η σχετική απόφαση...

όταν ο μαθητής κλήθηκε να γράψει έκθεση για την κοινωνική επίδραση του Ολυμπισμού στη ζωή μας χρησιμοποίησε «λεπτομερείς και χυδαίες» εκφράσεις παρουσιάζοντας τις δραστηριότητες της τάξης του κατά την πενθήμερη εκδρομή τους στη Ρόδο.

Παράλληλα, στην διάρκεια του μαθήματος των θρησκευτικών, «διάβαζε βιβλίο άλλου μαθήματος και όταν ο καθηγητής τού έκανε παρατήρηση, ο μαθητής έσκισε προκλητικά το βιβλίο, μιλώντας του με άσχημο τρόπο».

Ηταν τα παραπάνω σωστή συμπεριφορά στην τάξη;

Δεν θα το ισχυριζόταν κανείς. Από την άλλη πλευρά, οι παιδαγωγοί αναρωτιούνται ποια είναι η σωστή μέθοδος για να «σωφρονίσεις» τα παιδιά. Ειδικά τα σημερινά παιδιά.

«Ο ισχυρισμός ότι ο χαρακτηρισμός της κοσμίας διαγωγής μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ιδεολογικά φρονήματα δεν ευσταθεί» λέει ο Δημήτρης Καραδήμας, καθηγητής του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών που πέρασε πολλά χρόνια σε σχολεία.

Ομως δεν θεωρεί το θέμα απλό. «Το να χαρακτηρίσεις έτσι ένα παιδί σε ευαίσθητη ηλικία είναι κάτι που μπορεί να το ακολουθεί σε όλη του τη ζωή και να το επηρεάσει ψυχολογικά» λέει ο κ. Καραδήμας. «Πρέπει να υπάρξει ένας προβληματισμός γύρω από τη χρήση του χαρακτηρισμού αυτού, όντως, όμως πρέπει επίσης να υπάρχει ένας τρόπος για να κρατούν τα παιδιά τους κανόνες του σχολείου και να μην εκτρέπονται. Ειδικά σήμερα, που τα παιδιά πολύ εύκολα παραβιάζουν τους κανόνες. Τα παιδιά σήμερα δεν μαθαίνουν να υπακούουν στους κανόνες του σχολείου και να τους σέβονται» λέει προβληματισμένος.

Οπότε, όσοι ενδιαφέρονται γα την Παιδεία, τελικά μήπως πρέπει να ασχοληθούν με αυτό;

Μήπως σήμερα τα παιδιά μαθαίνουν ότι όλα επιτρέπονται; Και όταν το σχολείο περιλαμβάνει δράσεις συμβουλευτικής, ομίλους και λοιπά, το πρόβλημα αμβλύνεται. Στα σχολεία της κρίσης όμως το πρόβλημα είναι τελικά η… πειθαρχία;