Ζητώ συγγνώμη για τη μακροσκελέστατη φράση, όμως δεν βρήκα άλλον τρόπο για να ταχτοποιήσω τόσο προοδευτικό πλούτο. Ευτυχώς, η ελληνική σού δίνει αυτές τις δυνατότητες.
Ανάμεσα στους 28 ξεχωρίζουν, πρώτα μεταξύ ίσων, τα ονόματα της κυρίας Αναγνωστοπούλου, της προστάτιδος των γυναικών του ευρωπαϊκού Νότου, και του κ. Μπαλαούρα του πτωχού, πλην όμως φιλευσπλάγχνου προστάτου των συνταξιούχων.
Σημασία, όμως, δεν έχουν τα ονόματα. Σημασία για την Αριστερά έχει ο Λαός. Επιτέλους καταργείται η «διαγωγή κοσμία».
Παλλαϊκό αίτημα;
Κάτι παραπάνω. Ιστορική αναγκαιότης. Αφού αποσυνδέθηκε η αξιολόγηση των διδασκόντων από τα μαθησιακά αποτελέσματα ήρθε η ώρα να αποσυνδεθεί και η αξιολόγηση των εφήβων από τη συμπεριφορά τους.
Το επιχείρημα είναι ατράνταχτο: μέτρο καταπίεσης και πολιτικών διώξεων που δεν δίνει στους μαθητές τη δυνατότητα να απολογηθούν, να πουν το περίφημο «εγώ ήμουν περαστικός όταν πήρε φωτιά η τάξη». Αυτό το μαθαίνουν μετά, αν τύχει και τους συλλάβουν στα Εξάρχεια.
Ο πρώην επιμήκυνε το διάλειμμα, ο νυν καταργεί τη «διαγωγή κοσμία», και αν το δικαίωμα ψήφου κατέβει στα 13 θα τους δώσουν και επίδομα παπαγαλίας. Oταν η μπούρδα με την προοδευτική σάλτσα φέρνει ψήφους.
Θα μου πείτε, όπως σωστά επισημαίνουν οι βουλευτές...
το μέτρο αυτό έχει ατονήσει εδώ και χρόνια. Και θα σας πω μήπως, λέω μήπως, έτσι εξηγείται η κατεστημένη αγένεια, η κακοτροπία που μετατρέπεται σε τραμπουκισμό του Ελληνόπαιδος που μαθαίνει στο σπίτι του πως γεννήθηκε για να γίνει τύραννος και πάει στο σχολείο για να επιβεβαιώσει τις απόψεις του. «Τα παλιόπαιδα τα ατίθασα», που έλεγε κι ο Τσιφόρος.
Δεν είναι όλοι έτσι;
Μα η «διαγωγή κοσμία» δεν είναι για όλους. Είναι για αυτούς που ξεχωρίζουν από το σύνολο και επισημαίνονται για να γίνουν παράδειγμα προς αποφυγήν για τους υπολοίπους.
Η Μέση Εκπαίδευση χρειάζεται μια σοβαρή συντηρητική μεταρρύθμιση. Να ξεχάσουμε τις προοδευτικές ανοησίες των τελευταίων δεκαετιών και να επαναφέρουμε τα στοιχειώδη: γραφή, ανάγνωση και πειθαρχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου