Ενας μεγάλος άνδρας, πολεμιστής και πατριώτης για τη χώρα του, ο
στρατηγός Μοσέ Νταγιάν, είχε πει: «Το Ισραήλ πρέπει να είναι σαν ένα
αγριεμένο σκυλί, που κανείς δεν θα τολμάει να πειράξει». Αυτός ο
βετεράνος τεσσάρων πολέμων, από τον πόλεμο της ανεξαρτησίας το 1948, ως
τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ, περιέγραψε γλαφυρά και σε μια πρόταση την
έννοια της αποτροπής.
Το ακριβώς αντίθετο παράδειγμα είναι το μικρό
γατάκι Αγκύρας, που πήγε στη Σμύρνη και έκατσε στα γόνατα του
Νταβούτογλου.
Καταρχάς δεν έπρεπε να πάει στη Σμύρνη. Κι αφού
έστω κι εσφαλμένα πήγε, ούτε καν του πέρασε από το μυαλό, σωστά το
επισήμανε ο Μιχάλης Ιγνατίου, να δώσει ένα άλλο στίγμα. Να κρατήσει δύο
λουλούδια, από αυτά που μοιράζανε στις Τουρκάλες δημοσιογράφους. Ενα να
το αφήσει εκεί όπου κάποτε βρισκόταν η Αγία Ειρήνη, τόπο όπου
λειτούργησε για τελευταία φορά ο νεομάρτυρας μητροπολίτης Χρυσόστομος,
κι ένα να το ρίξει από την προκυμαία της Σμύρνης στα νερά όπου κάποτε
χάθηκαν χιλιάδες ζωές αδελφών μας.
Δεν σας λέω να πάει στα βάθη
της ενδοχώρας, στην κοιλάδα του Αλή Βεράν, που το όνομά της θα έπρεπε να
είναι η πολεμική κραυγή μνήμης και εκδίκησης του Ελληνικού Στρατού, να
τιμήσει χιλιάδες από τον ανθό της πατρίδας. Μη ζητάω πολλά από ιστορικά
αγράμματους ανακυκλωμένους κομμουνιστές του σαλονιού. Ομως ένα ελάχιστο
δείγμα σεβασμού στο χυμένο αίμα του λαού μας, μια υπογράμμιση πως ο
επισκέπτης είναι εκπρόσωπος ενός μεγάλου έθνους, με συμφέροντα, μνήμη,
σεβασμό και αυστηρές κόκκινες γραμμές, δεν θα έβλαπτε.
Και η Σμύρνη
δεν μας ενώνει με τα μεμέτια, πρόεδρε της Τασίας και των hot spots, όπως
το Αουσβιτς και το Γκέτο της Βαρσοβίας δεν ενώνουν το Ισραήλ με τη
Γερμανία.
Δεν είπα να είσαι αγριεμένος σκύλος, φύλακας της πατρίδας,
αλλά όχι και γάτα Αγκύρας στην αγκαλιά του θεωρητικού αλλά και πρακτικού
του νεοοθωμανισμού.
Τα ανιστόρητα φάουλ ήταν πολλά, όχι μόνο το
«η Σμύρνη μάς ενώνει»:
Αποκάλεσε το casus belli αναχρονιστικό
«κατάλοιπο» 60 ετών. Ο Κοτζιάς, που λίγο πριν στην Αθήνα κοίταζε το
ταβάνι, όταν ο εκπρόσωπος του εχθρού, εχθρός είναι, αστροπελέκι μου, με
λίγες λέξεις, απρεπής φιλοξενούμενος, διέγραφε την κυριαρχία μας στο
Αιγαίο στο όνομα του «ανθρωπισμού», δεν είπε στον ροκαμπιλά πρωθυπουργό
μας πως το casus belli το ψήφισαν οι Τούρκοι το 1995. Πριν από 60 χρόνια
ο σοβινισμός και ο επεκτατισμός τους έκανε άλλα, όμως το casus belli
είναι πιο φρέσκο φρούτο του κράτους-συμμορία.
«Η Ελλάδα και η
Τουρκία δεν φταίνε για τα προβλήματα της κεντρικής Ευρώπης» είπε ο
άνθρωπος, που κάθε φορά που νομίζει πως διαπραγματεύεται, βογκάνε τα
εθνικά συμφέροντα και ο λαός. Συγχωροχάρτι στην Αγκυρα και θέση της
Ελλάδας πλάι πλάι με τους τρομοκράτες και δουλεμπόρους, τη συμμορία που
έχει αρχηγό τον Ερντογάν. Γι' αυτό δεν έπρεπε να πάει, αλλά αφού πήγε,
είναι πέραν πάσης λογικής να μη λες λέξη για τις ευθύνες της Τουρκίας,
που δημιουργεί τους πρόσφυγες ως τρομοκράτης και τους εκμεταλλεύεται ως
δουλέμπορος, σπρώχνοντάς τους με συνδρομή κρατικών οργάνων στην Ελλάδα
και την Ευρώπη.
Ας ήσουν έστω κοκόνι, βρε Αλέξη. Αυτά τα μικρόσωμα
ελληνικά σκυλιά δεν είναι μαντρόσκυλα, αλλά τουλάχιστον προειδοποιούν
για τον κίνδυνο, είναι πιστά και δεν χαριεντίζονται με τους λύκους.
Κι
όπως καταλάβατε, οι Τούρκοι επιτυχόντες στον εκβιασμό θα πάρουν
δισεκατομμύρια γι' αυτούς που οι ίδιοι στέλνουν. Ο Αλέξης κούνησε την
ουρά του στους Τούρκους ισλαμοφασίστες και πήρε χαρτζιλίκι για τους
μουσαφιραίους μας κι ένα ραχάτ λουκούμ. Κερδάμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου