Του ΣΩΚΡΑΤΗ ΠΑΠΑΧΑΤΖΗ
Μπορεί να μην είναι ό,τι πιο κομψό αυτό που συμβαίνει, με φόντο ένα δολοφονημένο άνθρωπο [βλ. hashtag #Λεσβιοκτονια].
Μπορεί να μην είναι ό,τι πιο κομψό αυτό που συμβαίνει, με φόντο ένα δολοφονημένο άνθρωπο [βλ. hashtag #Λεσβιοκτονια].
Αλλά, ακούγοντας το δικηγόρο της “17χρονης” να μιλάει [ορθώς] για έγκλημα πάθους, δεν μπορεί κανείς να μη θυμηθεί τους οχετούς στα “σόσιαλ”, σε αντίστοιχες περιπτώσεις με δολοφόνους άνδρες : το πάθος αίφνης εδώ εξαφανιζόταν, προς χάριν της “ιδιοκτητικής σχέσης” και της “πατριαρχίας”.
Παρεμπιπτόντως, ως προς το πάθος : πρόκειται για λέξη με, κατ’ αρχήν, αρνητικό πρόσημο. “Χωρίς φόβο και πάθος” λέγαμε μια φορά κι έναν καιρό, εννοώντας απουσία προκατάληψης και διαύγεια πνεύματος.
Αυτό φαίνεται να έχει ξεχαστεί στον παροξυσμό μιας εποχής ψηφιακής, τουτέστιν ευνοϊκής των αντιθέσεων. Με τους πάντες να ασχολούνται αποκλειστικά με...
τη διαφήμιση του πάθους τους. Και με την απουσία πάθους να έχει ταυτιστεί με ό,τι αρνητικό η ίδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου