Υπόθεση εργασίας. Μία από τις αιτίες κατάρρευσης των καθεστώτων του Σιδηρού Παραπετάσματος ήταν η πολιτισμική συνάφεια. Ο Ανατολικογερμανός έβλεπε πίσω από το τείχος τον Δυτικογερμανό πρώην συμπατριώτη του κι αναρωτιόταν γιατί η ζωή του ήταν τόσο στερημένη. Φίλος Αυστριακός επιχειρηματίας, που συνεργαζόταν με τους Ούγγρους, μου είχε πει ότι αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με τον κομμουνισμό.
Συνεχίζω με ένα «αν». Αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν όλες αυτές οι χώρες δεν συμμετείχαν στον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Αν βρίσκονταν στην Καραϊβική, όπως η Κούβα, ή στη Λατινική Αμερική, όπως η Βενεζουέλα. Ενδέχεται τα κομμουνιστικά τους καθεστώτα να είχαν επιβιώσει της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ενωσης.
Η Ιστορία δεν ανέχεται τα «αν» και τα εκ των υστέρων ενδεχόμενα. Ομως δεν είμαι ιστορικός.
Είναι ο Πούτιν ενσάρκωση του «Dr. Strangelove» του Κιούμπρικ;
Μπορεί. Δεν ξέρω. Εκείνο που ξέρω είναι ότι δεν κάνει τίποτε διαφορετικό απ’ ό,τι έκαναν οι προκάτοχοί του σε όλη τη διάρκεια του εικοστού αιώνα. Από τον Λένιν που εισέβαλε στην Πολωνία το 1919 έως τον Χρουστσόφ στην Ουγγαρία το 1956 και τον Μπρέζνιεφ στην Τσεχοσλοβακία το 1968. Ολοι αυτοί ήθελαν να ταυτίσουν τα πολιτικά σύνορα της ΕΣΣΔ με μια πολιτισμική ρωγμή. Ηταν η απόσταση που χώριζε την κοινοβουλευτική δημοκρατία, τον πυρήνα της «Δύσης», από τη σοβιετική απολυταρχία.
Η στρατιωτική ισχύς της Ουκρανίας δεν ανησυχούσε τον Πούτιν πριν ξεκινήσει την εισβολή.
Τον ανησυχούσε αυτή η όμορη δημοκρατία που άνοιγε ένα παράθυρο στους ομοφύλους της απ’ την άλλη πλευρά των συνόρων.
Η ψευδαίσθηση της Δύσης. Πίστεψε ότι μετά την κατάρρευση του σοβιετικού καθεστώτος θα μπορούσε να εντάξει τη Ρωσία στα όρια του δικού της κόσμου. Θα της έδινε το περίφημο εμβόλιο της Δημοκρατίας το οποίο χρησιμοποιεί όποτε βρίσκεται αντιμέτωπη με τη γυμνή ιστορία, απ’ το Ιράκ έως το Αφγανιστάν. Κι αν το εμβόλιο δεν πιάσει, φταίει η πραγματικότητα.
Η Δύση αντιμετωπίζει τη δημοκρατία ως ιδεολογική πανάκεια και όχι ως εμπειρία ζωής. Παραγνωρίζοντας την Ιστορία, του πρόσφατου εικοστού αιώνα, τη θεωρούμε ισχυρότερη απ’ την εθνική ταυτότητα, η οποία στην καλοπροαίρετη σκέψη μας είναι ξεπερασμένη.
Εχει τρελαθεί ο Πούτιν;
Ελπίζω όχι. Απλώς συνομιλεί με την Ιστορία.
Αναλαμβάνει την ευθύνη της εξουσίας που παρέλαβε. Είναι ένα είδος τρέλας κι αυτό για τη Δύση που απωθεί, χάριν της ψυχικής της υγείας, τη δική της Ιστορία.
Ας ελπίζουμε ότι το αίμα της Ουκρανίας θα ξυπνήσει την Ευρώπη από την υπνηλία των προδιαγραφών για τα αντιβιοτικά και των στερεότυπων της πολιτικής ορθότητας.
Ας ξυπνήσει για...
να συνομιλήσει κι αυτή με την Ιστορία της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου