ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΟΣΟΥΡΓΕΛΑΡΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Τι γυρεύουν οι υπουργοί στις φιέστες των ιδιωτικών θεραπευτηρίων;

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Γράφει ο Νικόλαος Παναγιωτόπουλος 

Ειδικός καρδιολόγος με εξειδίκευση και πολύχρονη θητεία στην Διοίκηση  Μονάδας Εντατικής Θεραπείας

www.cardiodoctor.gr



Για να μπορέσει κανείς να καταλάβει το γιατί πρέπει να απαντήσει στην ερώτηση του τίτλου αλλά και το ποια απάντηση θα πρέπει να δώσει, θα χρειαστεί να ξεκαθαρίσουμε ένα άλλο σημαντικό θέμα: τη σχέση του Εθνικού Συστήματος Υγείας με το ιδιωτικό δίκτυο των θεραπευτηρίων στη χώρα μας. 

Είναι τα νοσοκομεία του δημοσίου και τα ιδιωτικά νοσοκομεία συγκοινωνούντα δοχεία; Συνεργάζονται και αλληλοσυμπληρώνονται όταν υπάρχει σε κάποιο από αυτά ένα μηχάνημα ή ένας ειδικός που δεν υπάρχει στο άλλο προκειμένου να βοηθηθεί κάποιος ασθενής που κινδυνεύει;

Η απάντηση είναι συντριπτικά κατά του ιδιωτικού τομέα. Καθημερινά, ασθενοφόρα των ιδιωτικών θεραπευτηρίων μεταφέρουν ασθενείς στα δημόσια νοσοκομεία με μόνη αιτιολογία ότι ο ασθενής δεν έχει πλέον άλλα χρήματα για να καλύψει τη νοσηλεία του, ασχέτως αν αυτή η μεταφορά μπορεί να σημαίνει σοβαρή επιβάρυνση της υγείας του. Τυπικά τη μεταφορά έχουν ζητήσει οι συγγενείς ή ο ίδιος ο ασθενής υπό την πίεση όμως του λογιστηρίου που τους ζητά μεγάλα ποσά που αδυνατούν να καταβάλουν. Φανταστείτε τον πενηντάχρονο με έμφραγμα στα εξωτερικά ιατρεία μεγάλου ιδιωτικού θεραπευτηρίου τα οποία επισκέφθηκε γιατί ο πόνος παρουσιάστηκε ενώ βρισκόταν εκεί κοντά, που όταν ακούει το κόστος της νοσηλείας και του προτείνεται να έρθει ασθενοφόρο για δημόσιο, προτιμά τη μεταφορά. Ο ιατρός του εξηγεί ότι η μεταφορά αυτή αποτελεί χάσιμο χρόνου που συνεπάγεται κίνδυνο για τη ζωή του και καταστροφή του μυοκαρδίου, μια αναπηρία που θα τον συνοδεύει ισόβια και αυτός απαντά "το θέμα είναι ότι αν μείνω θα σώσω τη ζωή μου αλλά μετά πως θα ζήσω; Θα πρέπει να ξεπουληθώ. Καλύτερα να το ρισκάρω". 

Ασθενείς που έχουν χειρουργηθεί στο ιδιωτικό θεραπευτήριο και η επέμβαση δεν πήγε καλά οπότε ο προϋπολογισμός ανατράπηκε, μεταφέρονται εσπευσμένα σε δημόσιο νοσοκομείο όπου οι εκεί ιατροί θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τις επιπλοκές των συναδέλφων τους που πληρώθηκαν αδρά για την αποτυχημένη επέμβαση.

Όταν λοιπόν κάποιο ιδιωτικό θεραπευτήριο αποκτά κάποιο νέο μηχάνημα ή σύστημα στο οποίο επενδύει χρήματα και κάνει ανάλογη διαφήμιση, είναι πραγματικά μια οικονομική επιλογή που θέλει να αποσβέσει και να του αποφέρει ανάλογο κέρδος. Για το λόγο αυτό και η κοστολόγηση των υπηρεσιών που προσφέρει το νέο απόκτημα  είναι ανάλογη και προφανώς η χρέωση απρόσιτη για το βαλάντιο κάποιου μέσου ασθενούς που τις χρειάζεται. 

Μπορεί ένας ασφαλισμένος να πάει με την κάλυψη της ασφάλειας που πλήρωνε μια ζωή στο δημόσιο να ωφεληθεί, έστω με μια ειδική παραπομπή από το δημόσιο νοσοκομείο,  από την πρωτοποριακή τεχνική; 

Σίγουρα όχι. 

Και θα πει κάποιος -και θα συμφωνήσω μαζί του- ότι τα ιδιωτικά θεραπευτήρια δεν είναι υποχρεωμένα να παρέχουν υπηρεσίες στους ασφαλισμένους του δημοσίου, ούτε ο ιδιώτης ιδιοκτήτης να επενδύει χρήματα για να καλύπτει τις ανεπάρκειες του κράτους. Έτσι είναι. Αν εγώ αποκτήσω μια εξειδίκευση και φέρω ένα ειδικό μηχάνημα στο ιδιωτικό μου ιατρείο λογικό ακούγεται να το διαθέσω όπου και όπως θέλω και όχι σε όποιον το ζητήσει με ασύμφορους  όρους. Που βρίσκεται λοιπόν το πρόβλημα;

Συχνά πυκνά καμαρώνουμε Υπουργούς Υγείας που πανηγυρικά εγκαινιάζουν μηχανήματα νέας τεχνολογίας σε ιδιωτικά θεραπευτήρια και γίνονται έτσι κομμάτια μιας διαφήμισης που θα προβληθεί έντονα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τον Τύπο (γραπτό και ηλεκτρονικό) και με κάθε άλλο διαθέσιμο τρόπο. Θα το καταλάβαινα αν αυτό αφορούσε το Εθνικό Σύστημα Υγείας και ήταν ένα βήμα μπροστά στην κάλυψη των αναγκών των ασφαλισμένων των δημοσίων ταμείων. Αυτό πραγματικά θα περιποιούσε τιμή στον Υπουργό που προσφέρει στον κάθε άνθρωπο τη δυνατότητα να αποκτήσει Υγεία καλύτερης ποιότητας. Αυτός είναι και ο ρόλος του Υπουργού και της κάθε κυβέρνησης. Να βελτιώνει το δημόσιο σύστημα.  Να εργάζεται για το κοινό καλό του κάθε Έλληνα πολίτη. 

Το ιδιωτικό σύστημα δυστυχώς δεν είναι συμπληρωματικό του δημοσίου. Αν υπάρχει στη χώρα μας και είναι τόσο κερδοφόρο, αυτό οφείλεται στις ανεπάρκειες του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Αν κάποτε τα δημόσια νοσοκομεία ανεβάσουν το επίπεδό τους, τότε τα ιδιωτικά θα αναγκαστούν να ρίξουν τους τόνους και τις υπέρογκες χρεώσεις. 

Ένας επιτυχημένος Υπουργός Υγείας δύο πράγματα πρέπει να κάνει: 

Να ανεβάζει το επίπεδο της δημόσιας υγείας και να προσπαθεί να κάνει πιο προσιτή την χρήση των υπηρεσιών του ιδιωτικού τομέα στο μέσο πολίτη. 

Η σχέση του με τον ιδιωτικό τομέα θα πρέπει να είναι φιλική αλλά και ελεγκτική. Αλλιώς η παρουσία του σε φιέστες εγκαινίων του ιδιωτικού τομέα, στην καλύτερη περίπτωση, είναι προσπάθειες προβολής αλλά με διαστρέβλωση  των πραγματικών γεγονότων στο χώρο της Υγείας  και του ρόλου που έχει εκ της ιδιότητός του. Τη χειρότερη περίπτωση δε θέλω σε καμία περίπτωση να την υιοθετήσω, ούτε να τη συζητήσω, αν και περνάνε πράγματα από το μυαλό του καθενός, γιατί κρύβει διαπλοκή και πολύ σκοτεινές σχέσεις που θέλω να πιστεύω έχουμε αφήσει στο κακό παρελθόν που μας οδήγησε στην χρεωκοπία.

Νομίζω ότι μπορεί κάποιος με την υπεροχή που του παρέχει μια ιδιωτική ασφάλεια να αισθάνεται ευτυχής γιατί μπορεί να χρησιμοποιήσει νέες τεχνολογίες (το πόσο νέες και απαραίτητες είναι, αφορά μια άλλη μεγάλη συζήτηση που αν είμαστε καλά θα συζητήσουμε σύντομα) όμως γι’ αυτό δεν έκανε τίποτε ο πολιτικός κόσμος που κυβερνά. 

Είναι προσωπικό του επίτευγμα.  

Η πολιτική εξουσία θα πρέπει να γεφυρώνει την απόσταση ανάμεσα στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα αναβαθμίζοντας τα δημόσια νοσοκομεία και αυτό σε καμία περίπτωση δε γίνεται μέσα από φιέστες που γίνονται  σε ιδιωτικά θεραπευτήρια και λαμβάνουν (γι’ αυτό άλλωστε γίνονται) ευρύτατη δημοσιότητα. Αντιπαθώ βαθύτατα το λαϊκισμό αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι  ο κάθε Υπουργός και η κάθε κυβέρνηση λογοδοτεί όχι μόνο  στις σουίτες των ιδιωτικών θεραπευτηρίων αλλά και σε αυτούς που αναγκάζονται να δώσουν τη μάχη της ζωής τους σε ένα φορείο σε κάποιο διάδρομο. Αυτό δεν πρέπει να ξεχνιέται από κανένα άρχοντα.