Στην τραγική κατάσταση στα
ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο, αλλά και σε όσα γίνονται στη Λέσβο,
αναφέρθηκε ο τραγουδιστής, Γιάννης Αγγελάκας.
«Νιώθω ξεθεωμένος και ανήμπορος να γράψω κάτι γι’ αυτή την ανελέητη κτηνωδία που ζούμε όλο και πιο έντονα κάθε μέρα, εδώ και χρόνια. Θα προσπαθήσω άλλη μια αν και δεν ξέρω πια αν έχει νόημα να λέμε και να ξαναλέμε μεταξύ μας πόσο άθλια, πόσο χυδαία και πόσο εύκολα η μετανεοελληνική μας κοινωνία αποφασίζει να πάει κατά διαόλου. Οι λίγοι που μας ακούνε το ξέρουν ήδη» είπε αρχικά ο αγαπημένος τραγουδιστής στο tvxs.gr.
«Μη ξεχνάμε όμως, εκεί έξω υπάρχει πολύς, πάρα πολύς κόσμος τρομαγμένος, χτυπημένος, ηττημένος, ταπεινωμένος, απελπισμένος, χωρίς μέλλον, άρρωστος, ανασφαλής, υποχείριο της σκοτεινής τηλεόρασης και ακόμα πιο σκοτεινών ιδεοληψιών, αποκομμένος από την αληθινή παιδεία, την πνευματικότητα, την αγάπη, τη λογική και την ορθή πληροφορία κι έτσι όλη αυτήν την τεράστια αρνητική του δύναμη την στρέφει εναντίον του, εναντίον της ψυχής του και εναντίον της ανθρώπινης υπόστασής του. Παλεύει να σταθεί όρθιος, κλαδεύοντας τα ίδια του τα πόδια» συμπλήρωσε.
«Ντρέπομαι που δεν καταφέραμε να σταματήσουμε μια τέτοια κατρακύλα όλοι εμείς που αυτοπροσδιοριζόμαστε ως ευαίσθητοι, εμπνευσμένοι, καλλιτέχνες, διανοούμενοι κ.λπ. Το χειρότερο όμως και το πιο βαρύ είναι πως οφείλω να ντρέπομαι και για όλους αυτούς τους πολλούς, πολλούς, πάρα πολλούς κι ακόμα περισσότερους που έχουν σταματήσει να ντρέπονται εδώ και χρόνια (εξαιρούνται αυτοί που γεννήθηκαν ξεδιάντροποι και μ’ αυτό τους το ταλέντο μεγαλουργούν ως πολιτικοί)» κατέληξε [από το in.gr].
«Νιώθω ξεθεωμένος και ανήμπορος να γράψω κάτι γι’ αυτή την ανελέητη κτηνωδία που ζούμε όλο και πιο έντονα κάθε μέρα, εδώ και χρόνια. Θα προσπαθήσω άλλη μια αν και δεν ξέρω πια αν έχει νόημα να λέμε και να ξαναλέμε μεταξύ μας πόσο άθλια, πόσο χυδαία και πόσο εύκολα η μετανεοελληνική μας κοινωνία αποφασίζει να πάει κατά διαόλου. Οι λίγοι που μας ακούνε το ξέρουν ήδη» είπε αρχικά ο αγαπημένος τραγουδιστής στο tvxs.gr.
«Μη ξεχνάμε όμως, εκεί έξω υπάρχει πολύς, πάρα πολύς κόσμος τρομαγμένος, χτυπημένος, ηττημένος, ταπεινωμένος, απελπισμένος, χωρίς μέλλον, άρρωστος, ανασφαλής, υποχείριο της σκοτεινής τηλεόρασης και ακόμα πιο σκοτεινών ιδεοληψιών, αποκομμένος από την αληθινή παιδεία, την πνευματικότητα, την αγάπη, τη λογική και την ορθή πληροφορία κι έτσι όλη αυτήν την τεράστια αρνητική του δύναμη την στρέφει εναντίον του, εναντίον της ψυχής του και εναντίον της ανθρώπινης υπόστασής του. Παλεύει να σταθεί όρθιος, κλαδεύοντας τα ίδια του τα πόδια» συμπλήρωσε.
«Ντρέπομαι που δεν καταφέραμε να σταματήσουμε μια τέτοια κατρακύλα όλοι εμείς που αυτοπροσδιοριζόμαστε ως ευαίσθητοι, εμπνευσμένοι, καλλιτέχνες, διανοούμενοι κ.λπ. Το χειρότερο όμως και το πιο βαρύ είναι πως οφείλω να ντρέπομαι και για όλους αυτούς τους πολλούς, πολλούς, πάρα πολλούς κι ακόμα περισσότερους που έχουν σταματήσει να ντρέπονται εδώ και χρόνια (εξαιρούνται αυτοί που γεννήθηκαν ξεδιάντροποι και μ’ αυτό τους το ταλέντο μεγαλουργούν ως πολιτικοί)» κατέληξε [από το in.gr].
Θα έλεγε κανείς, χωρίς κίνδυνο να χαρακτηριστεί εμπαθής, ότι ο Γιάννης Αγγελάκας λιγότερο ντρέπεται, και περισσότερο φοβάται.
Από όσα έχω καταλάβει γι’ αυτόν, υποθέτω ότι “κατρακύλα” εννοεί την
κινητοποίηση του κόσμου για την προστασία των συνόρων της χώρας από
ορδές αυτοονομαζόμενων “μεταναστών” και “προσφύγων”. Όμως, διστάζει να
το πει στα ίσια, όπως με πανηλίθιο θράσος έκανε η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ και
ο “Γιάνης” Βαρουφάκης. ‘Ο λόγος του ΓΑ είναι ένας χείμαρρος
ασάφειας, γεμάτος επίθετα και χαρακτηρισμούς άνευ αντικειμένου,
στερούμενος ουσιαστικών, στερούμενος ουσίας.
Το πιο ενδιαφέρον σημείο είναι εκεί όπου “ντρέπεται που δεν κατάφεραν να σταματήσουν μια τέτοια κατρακύλα όλοι αυτοί οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως ευαίσθητοι, εμπνευσμένοι, καλλιτέχνες, διανοούμενοι κ.λπ.”
Ούτε γι’ αστείο δεν του περνάει απ’ το μυαλό η αληθινή ιστορία: ότι
1. οι περί ων ο λόγος είναι απολύτως συνυπεύθυνοι με το πολιτικό προσωπικό της χώρας για την κατρακύλα, και
2. ότι η κατρακύλα είναι κάτι τελείως άλλο από αυτό που ο ίδιος νομίζει [=το να μην πιάνεσαι κορόιδο από τζιχαντιστές που κάνουν γιουρούσι στη χώρα, βάζοντας μπροστά γυναικόπαιδα].
Κατρακύλα είναι...
η “αισθητική” που υπηρετείται από mainstream και “εναλλακτικές” καλλιτεχνικές προτάσεις τα τελευταία 40 χρόνια, η παρεοκρατία, οι κομματικές ταυτότητες και το χυδαίο virtue signaling μέσω των οποίων κάποιοι έχτισαν καριέρες, ο καθαγιασμός ενός ιδεολογικοποιημένου “περιθώριου” το οποίο με τα χρόνια έγινε προπύργιο αμορφωσιάς και μικρονοϊκής προκατάληψης απέναντι σε οτιδήποτε υγιές σ’ αυτό τον κόσμο.
Το πιο ενδιαφέρον σημείο είναι εκεί όπου “ντρέπεται που δεν κατάφεραν να σταματήσουν μια τέτοια κατρακύλα όλοι αυτοί οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως ευαίσθητοι, εμπνευσμένοι, καλλιτέχνες, διανοούμενοι κ.λπ.”
Ούτε γι’ αστείο δεν του περνάει απ’ το μυαλό η αληθινή ιστορία: ότι
1. οι περί ων ο λόγος είναι απολύτως συνυπεύθυνοι με το πολιτικό προσωπικό της χώρας για την κατρακύλα, και
2. ότι η κατρακύλα είναι κάτι τελείως άλλο από αυτό που ο ίδιος νομίζει [=το να μην πιάνεσαι κορόιδο από τζιχαντιστές που κάνουν γιουρούσι στη χώρα, βάζοντας μπροστά γυναικόπαιδα].
Κατρακύλα είναι...
η “αισθητική” που υπηρετείται από mainstream και “εναλλακτικές” καλλιτεχνικές προτάσεις τα τελευταία 40 χρόνια, η παρεοκρατία, οι κομματικές ταυτότητες και το χυδαίο virtue signaling μέσω των οποίων κάποιοι έχτισαν καριέρες, ο καθαγιασμός ενός ιδεολογικοποιημένου “περιθώριου” το οποίο με τα χρόνια έγινε προπύργιο αμορφωσιάς και μικρονοϊκής προκατάληψης απέναντι σε οτιδήποτε υγιές σ’ αυτό τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου