Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ
Μόλις πληροφορήθηκα ότι η Νίνα Κασιμάτη (της Β΄ Πειραιώς, ΣΥΡΙΖΑ) καταψήφισε επτά προτάσεις του κόμματός της στην ψηφοφορία για την αναθεώρηση του Συντάγματος, ενώ σε άλλες δώδεκα αρκέστηκε στο «παρών», ο διεστραμμένος νους μου ανέσυρε από τη μνήμη κάτι υπαινιγμούς που είχε αφήσει προσφάτως ο Ανδρέας Λοβέρδος σε στιγμές ηθικής ανάτασης, όταν η γλώσσα λέει περισσότερα από όσα πρέπει. Είχε μόλις ξεκινήσει στη Βουλή η μεταγραφική περίοδος, που λένε οι αθλητικογράφοι, και ο Loveρδος (με την ευκαιρία, χρόνια πολλά για την ονομαστική του, χθες...) είχε υπαινιχθεί ότι προετοιμαζόταν μια μεταγραφή και προς το ΚΙΝΑΛ. Να είχε στον νου την κ. Κασιμάτη;
Γιατί να μην την είχε;
Η κ. Κασιμάτη προέρχεται από ηρωική πασοκική γενιά. Ο πατέρας της διορίσθηκε γενικός γραμματέας Αθλητισμού στην πρώτη κυβέρνηση Ανδρ. Παπανδρέου (θεωρείται μάλιστα «πατέρας του λαϊκού αθλητισμού»), η μητέρα της διορίστηκε διευθύντρια του τότε Οργανισμού Διεξαγωγής Ιπποδρομιών Ελλάδος, ο δε θείος της εκλεγόταν κατ’ επανάληψη δήμαρχος Κορυδαλλού. Η γυναίκα είναι πιο ΠΑΣΟΚ και από αυτόν τον Γερουλάνο! (Που λέει ο λόγος, γιατί πιο ΠΑΣΟΚ από τον Παύλο δυστυχώς δεν γίνεται...)
Διαπιστώνεται πάντως το πασοκικό DNA της από το βιογραφικό της. Εκεί μαθαίνουμε ότι η ηλικίας 41 ετών κ. Κασιμάτη «εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα, στο αντικείμενο των χρηματοδοτήσεων». Ακόμη ασαφέστερη και πιο ύποπτη είναι η αναφορά στις σπουδές της: «Σπούδασε στο αγγλικό δίκαιο (c.he) στο Λονδίνο, έχει φοιτήσει στο UCL, είναι τελειόφοιτη του Πανεπιστημίου Αθηνών». Δεν ξέρω για εσάς, εγώ πάντως δεν καταλαβαίνω πολλά από αυτά που δηλώνει, εκτός από δύο: ότι μάλλον δεν έχει πάρει κανένα πτυχίο και ότι είναι ΠΑΣΟΚ, μόνο ΠΑΣΟΚ, δεν υπάρχει τίποτ’ άλλο!
Η κ. Κασιμάτη είναι μπερδεμένη περίπτωση. Ιδεολογικά, ανήκε στο παλιό ΠΑΣΟΚ, το ορθόδοξο και πατριωτικό, εκείνο που φοράει φουστανέλες, ζει σε σπηλιές, τρέφεται με ωμές μπριζόλες και πίνει νερό απ’ το ρυάκι. Από την άλλη, όμως, το ΠΑΣΟΚ για την κ. Κασιμάτη ήταν συγχρόνως και η οικογενειακή δουλειά. Ετσι, παρά τις ακραίες αριστερές θέσεις της, δεν είχε πρόβλημα να αναδειχθεί σε φανατική υποστηρίκτρια του Γιώργου Παπανδρέου, τον οποίο στο συνέδριο του κόμματος είχε υμνήσει για «την ιστορική μνήμη, την ιδεολογική δομή και αισθητική, την αποφασιστικότητα και την ειλικρινή συλλογική θεώρηση».
Η ροπή της στον ριζοσπαστισμό, που χαρακτηρίζεται από τον εμμονικό αντιαμερικανισμό και τον παράλογο τρόμο της παγκοσμιοποίησης, διευκόλυνε τη μετάβασή της στον ΣΥΡΙΖΑ, την οποία έκανε με την καλύτερη παρέα: μαζί με τους Αλέξη Μητρόπουλο και Αντώνη Κοτσακά. Ανέπτυξε προσωπική σχέση με τον Τσίπρα, τον οποίο μάλιστα είχε καλέσει, το 2012, ως ομιλητή στη Νίκαια σε εκδήλωση για την επέτειο ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ. Τον συνόδευσε, επίσης, στην κηδεία του κομμουνιστή δικτάτορα της Κούβας, τον Δεκέμβριο του 2016 στο Σαντιάγο.
Οι υψηλές φιλοδοξίες της, όμως...
δεν ικανοποιήθηκαν –δεν έγινε καν υφυπουργός– και φαίνεται ότι αυτό την οδηγεί σε μια επαγγελματική αλλαγή, για να το πω κομψά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου